-- เพลงประกอบ :: ไม่เคยอยู่ในสายตา - พั้นช์ -- เสียงเพลงที่เลือกดังขึ้นทันทีที่เริ่มออกเดินทาง แดเนียลกดเลือกสุ่มเพลงไปเรื่อยๆ ไม่เคยอยู่ในสายตาเธอสักครั้งใช่ไหม... เจ้าของโทรศัพท์เครื่องหรูแค่นยิ้ม ให้ตายสุ่มมาถูกเวลาเกินไปแล้ว อดสงสัยไม่ได้ว่าโทรศัพท์มือถือที่ปัจจุบันเรียกกันว่า สมาร์ทโฟน มันฉลาดสมชื่อเกินไปแล้ว.. "แดน!! เฮ้! แดน!!" เสียงเรียกดังแว่วลอดเสียงเพลงจากหูฟังทำให้แดเนียลต้องถอดหูฟังออกหนึ่งข้างเพื่อหันไปสนใจคนที่วิ่งมายืนหอบอยู่ข้างๆ ไม่อยากเจอตอนนี้เลยแฮะ.. ได้แค่เพียงคิดในใจ แต่ปากก็ส่งเสียงตอบอิทธิฤทธิ์ "ครับพี่" "ยังชอบฟังเพลงดังๆตอนเดินทางอยู่อีกหรอ พี่บอกกี่ครั้งแล้วว่ามันอันตรายมากนะแดน" "อ่าครับ พี่อิทธิมีอะไรกับแ--กับผมหรือเปล่าครับ" แดเนียลชะงักไปเล็กน้อยที่เอ่ยแทนตัวเองด้วยสรรพนามที่คุ้นเคยมาเป็นเวลากว่าสามปี แต่สถานะปัจจุบันของเขาและคนตรงหน้ามันห่างไกลเกินกว่าคำนั้นมามาก อิทธิฤทธิ์ชะงักไปเล็กน้อยที่ได้ยินสรรพนามที่เกือบหลุดรอดออกจากริมฝีปากอิ่ม แต่ก็ปรับสีหน้าได้รวดเร็วเพราะไม่อยากให้คนตรงหน้าจับพิรุธได้ "แดนจะไปไหนหรอครับ" "คาเฟ่น่ะครับ ร้าน.." "Amorous?" "อ่าครับ ใช่" ไม่แปลกใจที่อิทธิฤทธิ์จะรู้มันเคยเป็นร้านโปรดที่อิทธิฤทธิ์จะพาเขาออกมานั่งด้วยกัน แต่ตอนนี้เขาต้องออกมาเองในร้านๆเดิม แต่คนตรงหน้าไม่เคยมาอีกเลย "พี่..คือพี่ขอไปด้วยได้ไหมครับ" ไหล่ของอิทธิฤทธิ์ผ่อนลงจากการถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ หลังจากเห็นว่าเขาพยักหน้าเป็นเชิงตกลง คงจะเหงา เหมือนเคยแหละ เหงาถึงมาหากัน ตอนนั้นก็แบบนี้นี่นาแดเนียล... อิทธิฤทธิ์ขับรถพาคนน้องมาถึงคาเฟ่จัดแจงทุกอย่างด้วยความเคยชิน ทำเหมือนเดิมอีกแล้วพี่อิทธิ "แดนเอาอะไรดีครับ..นมสดคาราเมล?" "อ่าครับ..แต่ผมไปสั่งเ--" ยังไม่ทันจบประโยคดีร่างสูงโปร่งของอิทธิฤทธิ์ก็เดินไปที่เคาท์เตอร์เพื่อจัดการให้เสร็จสรรพ.. ทำได้ยังไง ไม่รู้สึกอะไรบ้างเลยหรอพี่อิทธิ ใจร้ายจังนะ แดเนียลและอิทธิฤทธิ์นั่งอยู่ด้วยเงียบๆจนตะวันคล้อยต่ำลงเรื่อยๆจนฟ้าเริ่มมืดตลอดเวลาแดเนียลไม่เคยมีสมาธิจดจ่อกับงานที่กำลังทำอยู่ตรงหน้าคิ้วขมวดจนแทบจะชนกันคนที่นั่งสังเกตอยู่ตรงข้ามจึงเอานิ้วมาจิ้มเข้าที่กลางหน้าผาก แดเนียลสะดุ้ง..ริมฝีปากเม้มแน่นไม่ยอมเงยหน้าสบตาอดีตคนรัก ทำแบบนี้อีกแล้ว ทำให้เขาไปไหนไม่ได้ ทำทุกอย่างเหมือนเดิม ทำเหมือนเมื่อวานไม่ได้เกิดขึ้น ทำเหมือนเรายังคบกัน "พ..พอเถอะครับพี่อิทธิ ขอโทษนะครับ..แต่.แต่ว่าแดนต้องไปแล้ว" แดเนียลค้ากระเป๋าละล่ำละลักเอ่ยกับอีกคน แล้วรีบวิ่งออกมา เขาพยายามอดทนแล้ว อดทนกับทุกอย่างที่เจอ ช่วงสองปีหลังที่คบกันอิทธิฤทธิ์เปลี่ยนไปมาก ไม่เคยทำเหมือนเขาเป็นคนสำคัญ ข่าวลือมากมายทั้งเพื่อนคอยพร่ำเตือน ทั้งที่เห็นเอง รูปและอีกหลายข้อความจากบรรดาคนของพี่อิทธิ ที่พี่อิทธิบอกว่าติดงาน ที่พี่อิทธิบอกว่าธุระด่วน ทุกธุระด่วนของพี่อิทธิจะถูกแนบมาพร้อมรูป ข้อความและสถานที่กับผู้หญิงคนนั้น เขาอดทนอยู่จนวันครบรอบครั้งสุดท้ายที่อิทธิฤทธิ์เลือกจะไปทำธุระด่วนมากกว่าอยู่กับเขา ทันทีที่อิทธิฤทธิ์กลับมาเขาก็พร้อมจะเดินออกไปจากห้อง อยู่รอเพื่อจบทุกปัญหา เขาบอกลาอิทธิฤทธิ์ทุกเหตุผล ทุกเหตุการณ์ทุกอย่างที่เขาเจอพรั่งพรูออกไปให้เจ้าตัวรับรู้ อิทธิฤทธิ์เพียงแค่นิ่งไปเท่านั้น "เดี๋ยวก่อนแดน!! แดเนียล! โถ่ว้อย! มันไม่ควรจะเป็นนี้!! " อิทธิฤทธิ์ทึ้งหัวตัวเองด้วยความหงุดหงิด เขารีบเช็คบิลแล้วไปหาคนน้อง อิทธิฤทธิ์จอดรถที่ใต้คอนโดของคนรักทิ้งเวลาไว้สักพักจึงขึ้นไปหาอีกคน ภายในห้องเงียบสงบ ไฟทุกดวงไม่ได้เปิดใช้งาน ขายาวก้าวพาตัวเองไปยังหน้าห้องนอนของแดเนียลเปิดประตูเบาๆเพื่อไม่ให้รบกวนการนอน มือหนาเกลี่ยแก้มใสเบาๆ แพขนตาเปียกทิ้งร่อยรอยการร้องไห้ของคนในห้วงนิทรา โครงหน้าหล่อเหลาหม่นแสงลงก้มลงเอ่ยขอให้หลับฝันดี กดจูบที่หน้าผากเล็ก เอ่ยเสียงกระซิบแผ่วเบาก่อนจะละออกไป "วันพรุ่งนี้...พี่จะพยายามให้มากกว่านี้นะครับคนดี" . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . END / To be continued Talk ไม่ตรวจคำผิดเลยยยย 55555555 พอจะสังเกตอะไรสักเล็กน้อยๆกันไหมเอ่ย? จริงตามพล็อตมันต้องมีต่อ แต่เรายังหาทางออกไม่เจอ ( ก็คือตอนนี้หัวตัน 5555555 ) พอเดากันได้ไหมคะ จะเป็นยังไงต่อ คอมเม้นต์ติชมกันได้นะคะ <3 ปอลอ.เรายังใช้เว็บนี้ไม่ค่อยเป็นทำไรผิดพลาดไปเตือนได้นะคะ ยังไงฝากด้วยนะคะ #องนีเอล #องเนียล #OngNielFiction #OngNiel #องนีเอลฟิค #ลัทธิพี่ซองอู #ลัทธิน้องเนียล