เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
เรื่องสั้นใต้สำนึกTaya Lursaksombat
ฮอทด็อก
  • หลังจากที่จมูกของผมรู้สึกดีขึ้น
    ผมเดินตามกลิ่นไปยังหลังร้าน
    ภาพแรกที่เห็นคือรถบรรทุกคันใหญ่
    ที่มีแต่ลูกกรงยาวแค่หัวเข่า
    เหล่าลูกสุนัขกำลังกรีดร้องอย่างโหยหวน
    บางตัวก็กำลังจะสิ้นใจ
    บางตัวก็ตายแล้ว

    ใช่แล้ว มันคือส่วนผสมของเบอร์เกอร์
    ที่เราเพิ่งกินไปเมื่อเช้านั่นเอง
    เนื้ออุ่นๆนั่นอยู่แค่หลังเคาเตอร์เท่านั้น
    เจ้าสัตว์ประหลาดที่เอาสุนัขมาทำเป็นอาหาร
    เดินเข้ามาข้างๆแล้วบอกกับผมว่า

    ก่อนที่พ่อชั้นจะตาย
    แม้แต่มันฝรั่งแท่งเดียวก็ไม่เคยขายออก
    เพราะมัวแต่คิดถึงจริยธรรม
    เพราะมัวแต่ทำในสิ่งที่ถูกต้อง
    ร้านที่อยู่ตรงข้ามมันเลยรวยเอาๆ
    เพราะงั้นชั้นก็เลยคิดได้

    ว่าวิธีที่จะเอาชนะความสกปรก
    คือการเป็นสิ่งที่สกปรกกว่ายังไงล่ะ

    "ถ้าเข้าใจก็กลับไปหั่นเนื้อต่อได้แล้ว"

    ในตอนนี้ตัวผมนั้นเข้าใจแล้ว
    ว่าทำไมขนมปังห่อไส้กรอกถึงได้เรียกกันแบบนั้น