การได้เรียนรอบสดของอ.อุ๊ เป็นอะไรที่เปลี่ยนชีวิตผมไปมาก ทั้งด้านวิชาการ และชีวิต

ผมไม่เคยชอบวิชาเคมีเลย จริงๆแล้วต้องบอกว่า ผมไม่ค่อยชอบเรียนวิชาอะไรซักเท่าไหร่

เพราะจากประสบการณ์ที่เรียนมา ผมสังเกตได้ว่า ครูจะสนใจแต่เด็กเก่งวิชานั้นๆเสมอ

ครูหลายคนไม่สนใจเด็กที่เรียนไม่เก่ง บางคนถึงขั้นบั่นทอนกำลังใจเด็กไม่เก่ง

ประโยคที่ว่า "นักเรียนแค่นี้ทำได้ไม่ได้หรอ" , "แค่นี้ไ่ม่เข้าใจหรอ" , "เพื่อนเค้าทำได้หมดแล้วนะ"

ความรู้สึกว่าตัวเองด้อยจะเกิดขึ้นมาทุกครั้ง ที่ได้เรียนวิชาใดๆ

บรรยากาศคลาสเรียนของอ.อุ๊ จะแบ่งเป็นการสอนเนื้อหา สลับกับการทำโจทย์

ทุกครั้งที่ทำโจทย์ อ.อุ๊จะให้เวลาแต่ละข้อประมาณหนึง นักเรียนคนไหนคิดออกก็ชูนิ้วช้อยส์ที่เลือก

แล้วอาจารย์อุ๊ จะประกาศออกไมค์ว่าที่เราชูนิ้วหน่ะ มันถูกมั้ย

เช่น เสื้อขาวแว่นส้มถูกค่ะ , เสื้อฟ้ายังไม่ใช่ค่ะ เกือบแล้วนะ , เสื้อเขียวรอบคอบอีกหน่อยลูก , ฯลฯ

พอเห็นคนอื่นชูนิ้วแล้วอ.อุ๊ บอกว่าถูกค่ะ ผมก็อยากจะลองชูนิ้วเหมือนคนอื่นเขาบ้าง

ผมก็เลยยกนิ้วตอบ ตามนิ้วของเพื่อนแถวหน้า แล้ ... ไม่ใช่โว้ย ผมก็เริ่มตั้งใจเรียน

จากที่กลับบ้านมา ไม่เคยแตะหนังสือเลย ก็มีการเปิดอ่านบ้าง , เริ่มทำโจทย์ ทำการบ้านบ้าง

ไม่กี่อาทิตย์ต่อมา ผมก็ได้คำว่า ถูกค่ะ จากอ.อุ๊ เป็นครั้งแรก

จริงๆผมก็ไม่ได้ใส่ใจการเรียนมากหรอกนะ แต่ไม่รู้ทำไมตอนนั้นมันรู้สึกภูมิใจ และบันดาลใจจัง

เหมือนเห็นผลของการที่เราเริ่มตั้งใจเรียน , กลับบ้านอ่านหนังสือทบทวน

คำพูดเพียงแค่สองคำ กับแววตาที่มองมาพียงเสี้ยววิ ของครูคนหนึ่ง

แม้มันจะไม่ได้ยิ่งใหญ่ถึงขั้นเปลี่ยนโลกใบนี้ แต่มันก็เปลี่ยนโลกของนัก(ไม่ตั้งใจ)เรียนบางคนได้

วันนั้นความเชื่อมั่นในตัวเอง และศรัทธาในการเรียนของผมกลับมาอีกครั้ง

หลายครั้งที่ผม(และอีกหลายคน) ยกนิ้วตอบไม่ได้ คิดว่าข้อนั้นมันคงยากเกินไปสำหรับเรา

อ.อุ๊ก็จะบิ้วท์ให้เราพยายามทำโจทย์ข้อนั้น อย่าเพิ่งยอมแพ้ พูดให้เราเชื่อมั่นว่าเราทำได้

"สู้หน่อยลูก" , "พยายามหน่อยลูก" , "ครูเชื่อหนูทำได้"

ผมจำประโยคเหล่านี้ได้แม่น ทุกวันนี้ก็ยังคงจำได้อยู่

แต่ล่ะสัปดาห์ที่เรียน ผมเริ่มเปลี่ยนตัวเองเป็นคนละคน ตั้งใจเรียนมากขึ้น , มั่นใจในตัวเองมากขึ้น

มีศรัทธาและเชื่อว่า ถ้าเราพยายามตั้งใจทำสิ่งไหน ไม่นานเราก็จะทำได้ ,

ผมได้รับคำว่า "ถูกค่ะ"  ในทุกอาทิตย์ที่เรียน , ผมตั้งใจเรียนในทุกๆวิชา และทุกสิ่งอย่าง

จนจบคอร์ส และจบเทอม ผลการศึกษา(เกรด)ของผมเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด

รวมทั้งชีวิตของผมด้วย ผมกลายเป็นคนมีไฟ ความเชื่อ และศรัทธาของผม กลับมาอีกครั้ง

ตลกดีเหมือนกันครับ ที่ผมได้รับสิ่งเหล่านี้ จากครูสอนพิเศษ วิชาเคมี ที่ตึกแห่งหนึ่งย่านพญาไท

แทนที่จะเป็นครูแนะแนว ประจำโรงเรียนมัธยมปลาย

ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ คุณอยากจะเจอคุณครูแบบไหนกันครับ ?

-ครูที่กดดัน/ตัดสินเด็กว่า เธอไม่เก่ง ไม่ต้องไปทำหรอก

-ครูที่สนใจแต่เด็กเก่ง

-ครูที่ไม่เคยจะให้โอกาสเด็กที่เรียนไม่เก่ง

-ครูที่พร้อมจะหยิบยื่นโอกาสให้เด็กทุกคน

-ครูที่เชื่อมั่นในตัวเด็กๆเหล่านั้น เชื่อว่าถ้าเค้าตั้งใจทำอะไรซักอย่าง ซักวันเค้าจะต้องทำได้

ผมไม่รู้เหมือนกัน ว่าคุณครูแบบไหน ถึงจะเรียกได้ว่าเป็นครูที่ดี

สำหรับผม ครูที่เปลี่ยนโลกของเด็กคนๆไปในทางที่ดีขึ้น หยิบยื่นศรัทธาให้เค้า นั่นแหล่ะครับ คือครูที่ดี

และโชคดีเหลือเกิน ที่ผมได้เจอกับครูคนนั้นแล้ว