บันทึกนี้ .. ฉันขอมอบให้ผู้หญิงคนหนึ่ง 

เธอเป็นผู้หญิงที่พูดมาก จนได้ ฉายา ว่า "อิปาก"  แต่ใคร ๆ ก็รักเธอ

พูดตรงหล่ะก็ที่หนึ่ง ด่าเก่งก็ที่หนึ่งหล่ะ ปากหวานก็ที่หนึ่ง 

เธอเป็นผู้หญิงคนแรก ที่เล่าเรื่องทั้งลับและไม่ลับให้ฉันฟัง

ไม่มีแม้แต่สักนิดทีจะอาย ไม่ปิดบัง ฮ่า ๆๆ จนฉันทึ่งตัวเอง ว่า "นั่งฟังเรื่องมันไปได้ยังไง !"

เธอเป็นผู้หญิงคนแรก ที่สอนฉันรินเบียร์โดยประโยคที่ว่า "อิห่าเมิง ! รินแฮงปานนั้นเบียร์มันเป็นฟอง มันสิส้ม !!"

ฮ่า ๆๆ จากวันนั้นมาฉันไม่เคยรินเบียร์แรง ๆๆ สักครั้ง (แถมกูยังชอบกินเบียร์มากอีกต่างหาก !)

เป็นผู้หญิงที่มีความฝันว่าอยากเป็นพยาบาล

"กูบ๊ ? กูอยากเป็นพยาบาล ขั้นสอบได๋เด้ อาชีพกะมั่นคง คนส่งเรียนมีแล้ว ฮ่า ๆ ยังแต่ว่าสิสอบได๋บ่ ?"

ถึงเธอจะสอบไม่ได้พยาบาล แต่เธอก็สอบได้เรียนต่อที่ คณะสาธารณสุข

เป็นผู้หญิงที่มองเรื่องต่าง ๆ รอบตัวด้วยรอยยิ้มเสมอ

และคิดว่าเรื่องทุกข๋ต่าง ๆ มากมายในชีวิตตัวเองเป็นเรื่องตลก ,, ทั้งทีมันไม่ตลกเลย

แต่เธอก็เล่าให้ฟังด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม และ อารมณ์ขันทุกครั้ง

บี ,, แต่วันนี้กูรู้แล้วนะ

ว่าที่เมิงต้องยิ้มต้องหัวเราะทุกวันเพราะอะไร ?

เพราะเมิงต้องให้กำลังใจตัวเองใช่มั้ย ? .. เมิงต้องซ่อนความเจ็บปวดไว้ภายใต้หน้ายิ้มแย้มใช่มั้ย ?

กูไม่เข้าใจในสิ่งที่เมิงทำและจะไม่มีวันเข้าใจ

แต่กูอยากจะบอกเมิงว่า ,,

บี ถ้าเหนื่อยมามากแล้วก็หลับซะนะ 

เมิงไม่ได้ไปไหนไกลจากพวกกูหรอกนะ 

ถึงยังไงซะเมิงก็จะอยู่ตรงนี้แหละ .. ตรงหน้าอกข้างซ้าย ตรงหัวใจของพวกกู 

You Gone Forever 

but you know what

You always be there and I always have you 

take your rest in that beautiful place 

love you my friend

เพื่อนเมิง 

05.43 PM

29/06/11