สวัสดี
ชีวิตในวัย 27 ปี 1 เดือน (พอดิบพอดี)
เราจำได้ล่าสุดที่ได้เขียนคือช่วงอายุประมาณ 24 - 25 ช่วงที่หายจากการป่วย หลังจากนั้นก็ไม่ได้เขียนอีกเลย เพราะการหายไปของบางสิ่ง ทำให้เราไม่ได้เขียนและหลงลืมมันไป ถ้าต้องเล่าย้อนเรื่องราวตั้งแต่ปีที่แล้ว 2565 นั่นเป็นปีที่เราสาหัสพอสมควร ไม่รู้เป็นอะไร แต่คำตอบมันก็ชัดอยู่แล้วมั้งนะ ว่าเป็นเพราะตัวเราเอง
การใช้ชีวิตที่เรื่อยเปื่อย หลงทางมากที่สุดเท่าที่จะพาตัวเองไปหลงได้ การตื่นเต้นกับการพบปะผู้คน แรกเริ่มที่แสนใจดี แปรเปลี่ยนมาเป็นตรงกันข้ามในพริบตา นั่นทำให้เราค่อนข้างเสียหลักมากเลยทีเดียว แต่ ไม่เป็นไร ผ่านมาได้และคิดว่าเติบโตมากกว่าเดิม ดีแล้ว หวังว่าบทเรียนจากปีที่แล้วมันสอนเราให้ไม่พลาดอีกในปีนี้ และไม่หลงลืมตัวเองจนทำร้ายคนอื่นอีกนะ
2566 ในวัยที่ต่างออกไป เปิดปีด้วยการพบรัก
ถามว่าเราสามารถมีรักได้อีกครั้งได้อย่างไรกัน บุคคลที่ล้มเหลวมาสักพักใหญ่เลย สักพักใหญ่จริง ๆ แล้วยังมาเจอเรื่องราวปีที่แล้วซ้ำแล้วซ้เล่าไปอีก ได้อย่างไรกัน ตัวฉันนี่หรือจะมีรัก ต้องทำอย่างไร ทำตัวอย่างไร ปรับตัวอย่างไร ค่อนข้างที่จะทุลักทุเลพอควร แต่ก็นั่นแหละหนา ทุกอย่างล้วนแล้วแต่ต้องเริ่มใหม่ทั้งนั้น
แม้แต่การตื่นขึ้นมาก็วันใหม่แล้ว ทุกวัน ทุกครั้งคือการเริ่มใหม่ ก็ไม่ยากเกินไปถ้าเราอยากจะไปต่อ ค้นพบ เรียนรู้ มีอดีตไว้เรียนรู้ ให้ปัจจุบันและอนาคตไม่ผิดพลาดอีก แต่ใครกันจะไปรู้กันเล่าวว่าจะไม่พลาดอีก ก็ไม่อาจรู้ได้ เพียงแต่ทำให้ดี เต็มที่กับมัน
การใช้ชีวิตในปีนี้ ก็ถือว่าเรียบง่ายต่างจากปีที่ผ่าน ๆ มา มีเรื่องราวบ้าง แต่ไม่ถึงกับยาก หรือผ่านไปไม่ได้ การปลงกับสิ่งต่าง ๆ ในชีวิตถือว่ามีมากขึ้น เก่งขึ้น
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in