อนุสรณ์แด่ใครคนนึง ผู้ซึ่งเจอกันไม่ถึง 5 ครั้ง
ในอินเตอร์เน็ตมีคนแชร์ไม่ให้เครดิตกันมาว่า
คนเราจะตาย 2 ครั้ง
"ครั้งแรก เมื่อหมดลมหายใจ
และอีกครั้ง เมื่อชื่อของเขาถูกลบเลือนไป"
คนรู้จักห่างๆ เสียชีวิต
เขาทำงานอีกองค์กร แต่ได้เจอกันบ้าง
เป็นคนใจดี ยิ้มง่าย สุภาพ และน่าคบหา
อยากรู้จักเขา เลยทำความรู้จัก
ทุกครั้งที่เห็นหน้า เขายื่นยิ้มให้ก่อนจะเอ่ยทักทาย
แต่ความตายมันง่ายนิดเดียว
เขาเล่าว่า เขาติดเชื้อจากงานที่ทำ
เชื้อนั้นทำให้หัวใจเต้นผิดจังหวะ
ภาวะแทรกซ้อนคือลิ่มเลือดหล่นลงไปที่ขา เพิ่งไปผ่าตัดออก
พอดีขึ้นนิดหน่อยก็กลับมาทำงาน
งานเพื่อผู้อื่นเสียด้วย
เราหยอกล้อให้เขาไปพัก
เขาถามว่า เขาจะตายมั้ยนะ?
เราหน้ามุ่ย ตอบไปว่า ไม่หรอก
แต่ความตายมันง่ายนิดเดียวจริงๆ
สามอาทิตย์ต่อมา
Line กลุ่มที่ทำงาน แจ้งว่ามีพนักงานขององค์กรอื่นเสียชีวิต
ชื่อจริง นามสกุลของคนที่ฉันคิดว่าไม่รู้จัก
ใครกันนะ เสียใจด้วยนะ แล้วก็ผ่านไป
ไม่มีริ้วรอยอะไรในอารมณ์
ฉันพบว่าเป็น 'เขา' หลังจากคุยกับคนอื่นบนโต๊ะอาหารกลางวัน
คนอื่นพูดกันเหมือนว่านี่ไม่ใช่เรื่องซับซ้อน
กลับกันมันคือเรื่องเรียบง่ายบนโต๊ํะอาหารที่ทำงาน
พวกเขาคุยกัน แล้วผ่านไปเรื่องอื่นแทบจะทันที
แต่ความเศร้าที่ซับซ้อน
พวยพุ่งออกมาจากใจของฉัน
เหมือนน้ำที่ทะลัก ไหลหลากผ่านช่องหิน
มันมีเสียงทั้งๆ ที่ที่ฉันนั่งอยู่นั้นเงียบงัน
มันเจ็บปวด ทั้งๆ ที่ไม่มีอะไรบอบช้ำ
มันทรมาณ มันสูญเสีย ทั้งๆ ที่ไม่ได้รู้จักไปมากกว่าคนที่ส่งยิ้มให้กัน
ความเศร้าพวยพุ่งออกมาเหมือนเลือดในหนัง
แต่กำจายเป็นไอ ลอยอยู่ในอากาศ
เคลื่อนตัวแช่มช้า ราวกับก๊าซเฉี่อย
กินบริเวณไปทั่ว โดยเฉพาะรอบๆ ตัวของฉัน
คนที่เขาเคยยิ้มให้
เราไม่รู้จักกันไปมากกว่านี้
แต่ฉันเสียใจให้เขาอย่างลึกซึ้ง
เรารู้จักกันแบบไม่รู้จักกัน . . . มันช่างพอดี
แต่กลับสร้างรอยร้าวในอารมณ์
ความเศร้าครั้งนี้อยู่ในอากาศเหมือนเชื้อโรค
ที่เมื่อสูดเข้าไปแล้วป่วย
อยากจะหลบหลีก
แต่ก็ไม่รู้ว่าเชื้อโรคมีอยู่ตรงไหนบ้าง
ความเศร้านี้ช่างซับซ้อน
มันไม่แรงพอที่จะทำให้น้ำตาไหลออกมา
แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าหายใจติดขัด
เหมือนเอามือวาดไปในอากาศ
สัมผัสแรงต้านได้
แต่ไม่มีอะไรที่มองเห็นมาไปกว่าฝ่ามือเปล่า
ความเศร้านี้ซับซ้อนเช่นนั้น
____________________________________________________________________________________________________
อ้างอิงข้อความจาก
www.bktube.net โดย หมื่นทิพ (หมื่นทิพ, Stand Up Guys, สืบค้นเมื่อ 7/7/2016)
"...แต่ฉากที่ผมชอบสุดยกให้ฉากที่วาล (Al Pacino) พูดไว้อาลัยตรงหลุมศพของเพื่อนคนหนึ่ง
วาลพูดว่า “วันนี้มีคนรู้จักที่เราน้อยลงไปอีกคน… คนที่รู้เรื่องราวของเรา คนที่เคยแบ่งปันช่วงเวลาในอดีตกับเรา…
… ว่ากันว่าคนเราจะตาย 2 ครั้ง ครั้งแรกคือเมื่อลมหายใจของเราหมดลง และอีกครั้ง คือตอนคนสุดท้ายในโลกที่รู้จักเรา เอ่ยชื่อเราเป็นครั้งสุดท้าย”
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in