ปีนี้จะย่างเข้า 23 ปีแล้ว เพื่อน ๆ รุ่นเดียวกันที่เรียนด้วยกันมา ต่างก็จบกันไปแล้ว ต่างคนต่างแยกย้ายไปทำงานในที่ต่าง ๆ เว้นแต่ตัวเรานี่หละ รู้ตัวอีกทีกว่าเราจะได้จบปริญญา เพื่อนก็มีงาน เริ่มสร้างครอบครัว แต่งงานมีลูกกันหมดแล้ว เด็กซิ่วคงรู้กันดีว่าช่วงชีวิตของพวกเราล้วนแล้วแต่ต้องมีกำลังใจหนักแน่น โดยเฉพาะคนรอบข้าง หากมาซ้ำเติมเรื่องเรียนกันเมื่อไหร่ มีหวังอาการซึมเศร้าคงได้ถามหาแน่ 

              ย้อนกลับไปตอนนั้นที่กำลังจะจบ ปวส.บัญชี ประมาณปี 60 เพื่อนๆ ต่างเตรียมตัวหาที่เรียนต่อหรือบางคนก็ตัดสินใจไม่เรียนต่อแล้ว ตัวเราในตอนนั้นเป็นเด็กอายุ 20 ที่สับสนไม่ต่างจากเด็ก ม.6 ที่กำลังจะสอบเข้ามหาลัย ไม่รู้ตัวว่าจะเรียนต่อดีหรือไม่ เพราะตั้งแต่จำได้แม่ก็เลือกให้เรียนบัญชีมาตั้งแต่ ปวช. รวมๆแล้วนี่เราเรียนบัญชีมาตั้ง  5 ปีเลยหรอเนี่ย ด้วยความที่ไม่รู้ว่าตัวเองชอบอะไร บวกกับรู้ตัวแค่ว่าใจเรามันไม่ไหวกับบัญชีแล้ว ก็เลยลองยื่นสาขาอื่นที่คิดว่าตัวเองน่าจะเรียนได้ไป 

 

               'สาขา การจัดการและการเป็นผู้ประกอบการ' เป็นสาขาแรกที่สอบติดโดยการสัมภาษณ์ ด้วยความที่ตัวเองเคยคิดว่าอยากเปิดร้านอาหาร เลยคิดว่าสาขานี้น่าจะตอบโจทย์เรามากที่สุด แต่!!! ไม่ทันที่เราจะได้เข้าเรียน ช่วงนั้นที่บ้านมีแต่เรื่องวุ่น ๆ แม่ไม่สบาย พี่ชายบวชยังไม่ศึกพร้อมกับมีหลานที่ต้องดูแลอีก เราเลยคิดว่าจะหยุดสัก 1 ปี ให้สถานการณ์ที่บ้านมันโอเคกว่านี้ ให้ทุกอย่างมันโอเคกว่านี้ค่อยเรียนต่อก็ได้ เลยได้หยุดพักไปเต็ม ๆ 1 ปี 

               ด้วยความที่หยุดเต็ม ๆ ไป 1 ปีนั้น ทำให้เรารู้จักกับภาษาญี่ปุ่น ผ่านการดูอนิเมะและซีรีย์ญี่ปุ่น หากพูดในฐานะคนที่ไม่เคยเรียนภาษาญี่ปุ่นมาก่อน ภาษาญี่ปุ่นเป็นภาษาที่น่ารักมาก ช่วงที่หยุด 1 ปีนั้น ทำให้เรากลายเป็นคนติดการ์ตูนและซีรีย์ไปโดยปริยาย และเริ่มเสพติดการอ่านBLOG ท่องเที่ยวญี่ปุ่น เลยคิดว่าจะศึกษาภาษาญี่ปุ่นอย่างจริงใจ และด้วยเหตุนี้แหละนำพาไปสู่การเข้าสู่สนามสอบเข้ามหาลัยอีกครั้งหนึ่ง

               เนื่องจากเราเป็นเด็กสายอาชีพเราจึงต้องตามข่าวสมัครสอบเองทั้งหมดทั้ง O-net GAT/PAT 7 วิชาสามัญ สอบมันทุกอย่างที่คิดว่าใช้ได้ ตอนนั้นเราสมัครสอบO-net ไว้นานแล้วตั้งแต่สมัย ปวช. ถ้าจำไม่ผิดโอเน็ตยังไม่มีการปรับลด ตอนนั้นยังเป็นแบบ 8 วิชา เมื่อสอบเสร็จแล้วก็ถึงเวลายื่นคะแนน ผลปรากฏว่าเราสอบติด คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ สาขาภาษาญี่ปุ่น  ทันทีที่รู้ว่ากำลังจะได้เรียนภาษาญี่ปุ่นอย่างที่หวังแล้ว นี่เป็นครั้งแรกที่เราสอบติดแล้วรู้สึกดีใจมาก ไม่เคยคิดว่าการสอบติดครั้งนี้เราจะรู้สึกแฮปปี้ขนาดนี้ 

               ปี 1เทอมแรก เป็นเทอมแห่งการปูพื้นฐานภาษาทั้งหมด ความตื่นเต้น ดีใจที่ได้เรียนในสิ่งที่ชอบมากองรวมกันอยู่ที่เทอมนี้ทั้งหมด อีกทั้งเราก็อยู่หอในด้วย เลยมีเวลาอ่านหนังสือและได้อยู่กับตัวเองมากพอ ทำให้เกรดปีแรกดีมากจนน่าตกใจ เราเลยคิดว่านี่แหละคือสิ่งที่เราตามหา 

               ปี 1 เทอมสอง ที่บ้านเริ่มมีปัญหา น้องสาวเริ่มเข้าสู่วัยอยากเรียนรู้จำเป็นต้องคอยดูแลอย่างใกล้ชิด แม่ไม่สบาย เลยต้องตัดสินใจออกจากหอกลับไปอยู่บ้าน เทอมนี้เกรดของตัวเองเริ่มไม่เป็นอย่างที่หวัง เพราะต้องทำงาน ช่วยงานที่บ้าน และต้องเรียนไปด้วย โชคดีที่เทอมนี้เรียนวิชาเอกแค่2ตัว ซึ่งเรียนสายภาษาแล้ว หลีกเลี่ยงไม่ได้เลยคือคำศัพท์ใหม่ ๆ ที่จะมีมาให้เราทุกวัน ไม่ท่องไม่จำก็ทำไม่ได้ ทำให้เกรดเทอมนี้ลดฮวบลงแบบโทษใครไม่ได้เลยจริง ๆ จนกระทั่งเกรด วิชาภาษาญี่ปุ่น2ออกมา วิชาตัวต่อวายร้ายถ้าไม่ผ่านวิชานี้ เราก็จะไม่มีสิทธิลงทะเบียนเรียนวิชาเอกในเทอมถัดไป ผลออกมาว่าเราผ่านพอดีเป๊ะ จึงรอดตัวไปอีกเทอม