ย้อนกลับไปเมื่อราวๆ 20 ปีที่แล้ว ตอนนั้นผมยังมีอายุแค่เพียง 9 ขวบ แม้ประเทศไทยไม่มีความเจริญเหมือนดังทุกวันนี้ แต่ชีวิตในตอนนั้นก็ไม่ได้รู้สึกขาดหรือโหยหาอะไรมากมาย
อากาศในตอนนั้นผมยังจำได้ดี ว่าเวลาถึงฤดูหนาวทีไร เด็กบ้านนอกมักจะมีความสุขเสมอ เพราะอากาศไม่ร้อน และไม่เปียกเฉอะแฉะเหมือนช่วงหน้าฝน กิจกรรมก็มีตั้งแต่นั่งผิงไฟ กินข้าวจี่ (คนอีสานมักจะนำข้าวเหนียวมาย่างไฟ โดยอาจมีการทาเกลือก่อนนำไปย่าง หรือบางบ้านอาจใส่ไข่ไก่ด้วย) เล่นว่าว รวมถึงทำกิจกรรมกลางแจ้งอื่นๆ นึกไปถึงตอนนั้น แค่ได้นั่งฟังเสียงลมพัดใบไม้ มันก็มีความสุขแล้วล่ะ
ฟังดูเรื่องเหล่านี้มันอาจเป็นความสุจเล็กๆ ทว่าความสุขเล็กๆ พวกนี้แหละที่หาได้ยากแล้วในปัจจุบัน
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in