“ห๊ะ...”

“บ่อนของฉันมีกฎว่าก่อนส่งออกสินค้าก็ต้องมีการเช็คของว่าได้คุณภาพตรงตามมาตรฐานและความต้องการของลูกค้าหรือไม่”

“หมายความว่าไง?”

“ฉันก็แค่จะดูเท่านั้นแหละว่านายจะทำได้สักแค่ไหนกันเชียว”พูดพลางรูดซิปกางเกงของตัวเองลงพร้อมกับดึงชั้นในสีเข้มลงมา ก่อนจะใช้มืออีกข้างหนึ่งกดกลุ่มผมสีเข้มจนหน้าจะกระแทกเข้ากลับแกนกลางลำตัว

“ด...เดี๋ยว...”

“ฉันบอกให้ทำ...”คนตัวสูงย่นคอลงเมื่อชื้นตวัดเฉี่ยวติ่งหูมือเล็กวางทับมือของเขาพร้อมกับจัดท่าทางให้เสร็จสรรพ “ใช้มือของนายสิ...”

“อ่ะ...อ่า...”ใบหน้าหวานเชิดหน้าขึ้นพร้อมกับส่งเสียงครางออกมาผ่านลำคอเมื่อมือร้อนขยับเป็นจังหวะเพราะถูกบังคับชานยอลเหลือบมองคนที่นั่งอยู่สูงกว่าก่อนจะเพิ่มความเร็วขึ้นเมื่อเห็นว่าเจ้าของบ่อนกำลังจะถึงฝั่ง

เสียงกระเส่าของคุณบยอนทำเอาชานยอลสติแตกจากตอนแรกที่ว่าจะแค่ช่วยอีกคนให้ถึงสวรรค์เร็วๆ นั้นกลับกลายเป็นเขาเองที่จู่ๆดันเกิดอารมณ์ขึ้นมาซะได้

“หยุดทำไม”

เสียงเล็กเหวี่ยงอย่างเห็นได้ชัดทำเอาเขาต้องหัวเราะแห้งๆ ออกมาพร้อมกับชี้ลงที่เป้ากางเกงตาเรียวมองตามก่อนจะยักไหล่อย่างไม่สนใจ “ก็ทำตัวเองนิ รีบๆ ทำให้ฉันเซักทีนายจะได้ไปจัดการของตัวเอง...อ้ะ!”

“แต่พร้อมกันมันเร็วกว่านะ”ริมฝีปากหนากระตุกยิ้มหนึ่งทีกับความคิดเจ้าเล่ห์ในหัวอุ้มคนตัวเล็กที่นั่งอยู่สูงกว่าขึ้นกระชากกางเกงของอีกคนออกทิ้งตัวนั่งลงกับเก้าอี้แทนก่อนปล่อยคุณเจ้าของบ่อนนั่งลงบนตักแข็งโดยใช้แขนข้างเดียวล็อกร่างบางที่ดิ้นไปมาพร้อมกับใช้มืออีกข้างที่ว่างอยู่รูดซิปกางเกงลงแล้วควักอาวุธคู่ใจของตัวเองออกมา

 “ม... อื้อ...”ปฏิเสธไม่ทันจบก็ถูกชิงริมฝีปากไปเสียก่อนชานยอลบดขยี้จูบจนคนตัวเล็กบนตักหายใจไม่ทันทุบอกหนาไปหลายที

“ก็ไหนบอกว่าฉันต้องไปมาเก๊าในอีกหนึ่งชั่วโมงไม่ใช่หรือไงลืมแล้วหรอ” เสียงทุ้มกระซิบถาม พร้อมกับลากลิ้นแตะตั้งต้นคอไล่มายังหลังหูจำได้นะว่าเมื่อกี้คนตัวเล็กเคยทำอะไรเอาไว้ ชานยอลจะจัดการเอาคืนให้หมด

อะไรกันเมื่อกี้ยังดูไม่เห็นมีพิษมีภัยแต่ตอนนี้เจ้าโย่งคนนี้นี่มัน...

“ล...เลื่อนแล้ว อื้อ...”คุณบยอนจากที่ตอนแรกดูเหมือนอยู่เหนือกว่านั้นกลับกลายลูกแมวตัวจ้อยเอาแต่คลอเคลียร่างสูงอยู่ไม่ห่างเอนหน้าซบลงกับไหล่หนาเมื่ออีกคนลากนิ้วผ่านชายเสื้อขึ้นมาจนถึงหน้าอกบีบเม็ดทับทิมเม็ดเล็กเบาๆพร้อมกับก้มหน้าลงดูดที่ซอกคอจนขึ้นเป็นสีแดงจางๆ

 “ที่คออย่างนั้นสินะ...”ชานยอลยิ้มก่อนจะงับอีกที่แรงๆ จนร่างเล็กในอ้อมแขนอ่อนปวกเปียกเหมือนคนไร้กระดูก

เจ้าบ้านี่!ดันมารู้จุดอ่อนของเขาเสียได้!!

“ขออนุญาตนะครับ”นิ้วแรกกดเข้าที่ช่องทางทางด้านหลังจนคนตัวเล็กสะดุ้งโหยง ยกมือขึ้นดันอกอีกคนพยายามจะลุกขึ้นหนีแต่ก็ไม่เป็นผลเมื่อโดนคนที่ล่วงรู้จุดอ่อนงับเข้าอีกครั้ง

“ย...ยังไม่ได้อนุ... อ้ะ!”

“ชู่ว...ตอนนี้ผมเป็นกฎครับ”

ชานยอลกระซิบแล้วกดจูบที่ใบหู พร้อมๆกับขยับนิ้วเข้าออกช้าๆ ก่อนจะค่อยๆ เพิ่มนิ้วเข้าไปจนครบสามนิ้วเมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กพร้อมจึงจัดการถอนนิ้วออกพร้อมกับยกขึ้นแล้วกดอีกคนให้นั่งลงทับของๆเขาช้าๆ

“เจ็บ!”มือเล็กตีเข้าที่ไหล่หนาพร้อมกับหวีดขึ้น ทำเอาชานยอลที่กำลังจดจ่ออยู่สะดุ้งเผลอดันเข้าไปจนสุด“โอ๊ย! ไอ้บ้านี่! ก็บอกว่าเจ็บละยังจะ...อื้อ”

“เดี๋ยวก็ไม่เจ็บแล้ว อ่า...”ชานยอลสูดหายใจเข้าลึกๆ เมื่อเข้ามาได้มิดลำ งับปากเจ้าของบ่อนขี้บ่นไปหนึ่งทีก่อนจะอยู่นิ่งสักพักให้อีกคนคุ้นชินแล้วขยับตัวช้าๆ

“อ่ะ...อ้ะ”

“อ่า...”

“เร็ว...ร...เร็วกว่า...อื้อ”

จากที่พยศตอนแรกกลายเป็นขย่มตักหนาตามจังหวะที่ถูกสอดใส่เสียซะอย่างนั้นเสียงครางประสานกันดังระงมไปทั่วห้อง ก่อนที่ร่างสูงจะกระซิบข้างหูเบาๆพร้อมกับพ่นลมหายใจร้อนจนต้องย่นคอหนี

“ผม...อืม...ชานยอลคุณบยอน...อ่า...”

“แบค...อ่ะ...ฮ...อือ...ฮยอน”

“ช่วยเรียก อ่า...ชื่อผมหน่อยได้ไหมแบค...”

“ช...ชานยอลอา... อ้ะ!ร...แรง...แรงกว่านี้”