เมื่อดวงตาปิด,จิตใจฉันกำลังดิ่งลงไปในห้วงเวลานึง
มันเป็นช่วงเวลาที่ได้กลับไปกอดเธออีกครั้ง
ฉันไม่อาจขัดขืนหัวใจเพราะความไม่รู้ตัว

.

แสงสว่างในยามเช้า,ก็แค่สว่างแค่ยามเช้า

มันไม่อาจลบความมืดมิดในจิตใจ

และไม่อาจลบความรู้สึกจากวันเก่าๆเพื่อเริ่มต้นวันใหม่ได้

.

แม้ในความจริงฉันรู้คำตอบของเรื่องราวนี้ชัดเจนแล้ว

แต่ความในใจยังคงตั้งคำถามอะไรสักอย่าง

.

พื้นที่ว่างข้างในมันไม่เคยหายไป

มันยังเป็นพื่นที่ที่เวลาไม่เคยส่งผล

มันยังเป็นพื้นที่ที่อ้างว้างแต่ไม่เคยมีที่ว่างสำหรับสิ่งใด

.