“ถึงผมจะเชื่อว่าตัวเองเป็นคนที่ซื่อตรง ผมจะจำเรื่องนี้ไว้เสมอ

ว่าต้องมีคนอย่างน้อยหนึ่งคนที่คิดว่าผมเลวระยำมากๆ ”

ส่วนตัวก็ไม่ใช่คนพวกแคร์ความคิดคนอื่นขนาดนั้น ( ยกเว้นคนที่เราแคร์เขาจริง ๆ ) แต่เมื่อก่อนเป็นสายประนีประนอม ทำให้บางทีก็แอบรู้สึกผิดที่เราไม่ถนอมน้ำใจคนอื่น

พอมาเจอประโยคนี้ก็นึกได้ว่า แล้วผมจะไปแคร์เหี้ยอะไรล่ะ

อาจจะไม่ตรงpurposeของประโยคด้านบนซะทีเดียว

แต่เรื่องของเรื่องคือ นี่ชีวิตดิชั้นค่ะ และดิชั้น prioritize mental ตัวเองอันดับแรก

และถึงเราพยายามดีเลิศเป็นนางฟ้ายังไง ก็ต้องมีคนเกลียดอยู่แล้ว

เพราะงั้นก็ไม่ต้องไปแคร์อะไรมากหรอก