ในฐานะนักแสดงเขาก็เป็นที่น่าจับตามอง การรับบทบาทเป็นนักแสดงนำในละครเรื่อง One Million Yen Women ของช่อง TV-Tokyo ทำให้ถูกรับเชิญไปแสดงภาพยนตร์เรื่อง 泣き虫しょったんの奇跡 ที่จะฉายในปีหน้า(2018)ด้วย แต่ในวงการบันเทิงนั้นดูเหมือนว่าจะไม่สามารถแสดงออกได้อย่างที่ตัวเองวาดฝันไว้

• "ผมรับงานแสดงและทำมาจนถึงตอนนี้ แต่ทำงานเป็นแพทเทิร์นแบบแชร์ความเห็นร่วมกันกับผู้กำกับ รับฟังกันทั้งสองฝ่าย ตามลำดับแผนการที่วางไว้ ตอนนั้นวิธีการแสดงบทบาทในวงการบันเทิง รู้สึกว่าได้ยืมตัวตนส่วนหนึ่งของตัวเองมาบ้าง แต่ว่าพอแสดงไปเรื่อยๆ ก็รับรู้ว่าเมื่อช่วงเวลานั้นเริ่มต้นขึ้น ก็ต้องแสดงออกไปให้กลายเป็นตัวละครนั้นเลย" 
  

• "ไม่มีขั้นตอนอะไรหรอกครับ เพียงแต่ไม่ว่าตัวเองจะพอใจกับงานหรือไม่ ถ้าผู้กำกับบอกว่าโอเคแล้ว งานก็จบเลย ในกรณีของงานเพลง ถ้ายอมรับไม่ได้ขึ้นมา จะต่อต้านค้านหัวชนฝายังไงก็ได้ แต่ในโลกการแสดงไม่ได้เป็นแบบนั้น มั่นใจว่าอย่างน้อยที่สุดก็ก้าวข้ามอุปสรรคไปได้นะ แต่ยังแสดงออกมาไม่ค่อยได้ดั่งใจเท่าไหร่ เคยส่งเมลล์แบบพูดตัดพ้อไปบอกผู้กำกับว่า"ผมไม่อยากให้จบไปทั้งๆ แบบนี้" อาจจะเคยพูดแก้ตัวไปด้วยซ้ำว่า"ก็ผมเป็นนักดนตรีอ่ะ" พูดตามตรงก็คือ ยังมีความรู้สึกเจ็บใจกับวงการบันเทิงหลงเหลืออยู่ ถ้ามีโอกาสก็อยากจะไปแก้มือครับ" 
  

1 ปีที่ผ่านมานี้ แน่นอนว่าคงมีงานหลั่งไหลเข้ามาหาเขามากมาย ในช่วงเวลาที่จำกัดนั้น เขาใช้เกณฑ์อะไรในการเลือกรับงานกันนะ

• "ผมจะทำเฉพาะสิ่งที่มีแค่ตัวเองเท่านั้นที่ทำได้ ถ้ามีใครคนอื่นทำแล้วได้ผลลัพธ์ออกมาเหมือนกัน ผมจะไม่รับงานนั้น แล้วก็จะเลือกทำงานเฉพาะกับคนที่ไว้เนื้อเชื่อใจกันได้เท่านั้น ถ้าไม่ใช่คนที่มีความคิดคล้ายกัน มีพลังงานคล้ายกันละก็ คงไม่สามารถทำให้มันสำเร็จออกมาได้ สมมติว่าผมรับงานไปงั้นๆ แสดงไปงั้นๆ แน่นอนว่าทั้งผู้ชมและผู้ฟังจะต้องดูออก ซึ่งนั่นเป็นอะไรที่เสียมารยาทมาก และผมก็ไม่อยากใช้จ่ายเวลาไปกับเรื่องแบบนั้นด้วย" 
  
  

เมื่อเทียบกับ 10 เดือนก่อนที่ทางเราจะสัมภาษณ์เขานั้น ความประทับใจที่มีต่อเขาได้เปลี่ยนไปเล็กน้อย เขาพูดคุยแบบเปิดเผยตัวเองมากกว่าเมื่อก่อน ใบหน้าก็เปื้อนยิ้ม แม้จะเป็นการเปลี่ยนแปลงเล็กๆ น้อยๆ แต่ก็เห็นได้อย่างชัดเจน ช่วงเวลา 1 ปีที่ผ่านมานี้ เขาได้ทำอะไรที่สร้างเสริมประสบการณ์ไว้มากมาย ในตัวเขาเองนั้นมีอะไรเปลี่ยนไปบ้างหรือเปล่านะ

• "พูดแบบนี้อาจจะแปลกก็ได้นะครับ แต่ผมรู้สึกว่าตัวเองได้กลายเป็นผู้ใหญ่อย่างเต็มตัว ปีนี้ก็อายุ 32 แล้ว ตัวผมเนี่ยคงบรรลุนิติภาวะที่อายุประมาณ 30 (หัวเราะ) ช่วงเวลาก่อนหน้านั้นคือเกลียดคนอื่นอย่างไม่มีเหตุผล ทำให้ไม่มีเพื่อนเลย รู้สึกเหมือนถูกโลกคัดทิ้ง และกำลังเดินอยู่บนเส้นทางของตัวเองเพียงลำพัง เพราะว่าผมเป็นตัวป่วนอยู่เสมอ เลยคิดว่าคนรอบข้างคงเหนื่อยน่าดูเลยนะ พออายุเข้า 30 ก็เริ่มทำความเข้าใจหลายสิ่งหลายอย่างได้ทีละนิด อย่างเช่นเรื่องธรรมดาที่ว่า ผมไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้ด้วยตัวคนเดียว พอโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ก็ยอมรับหลายสิ่งหลายอย่างมากขึ้น ถึงจะค่อยเป็นค่อยไป แต่ก็กลายเป็นว่าสามารถสนุกไปกับมันได้ ก็เลยคิดว่าปีนี้คงมีหลายอย่างเป็นรูปเป็นร่างขึ้นกว่าเดิมครับ" 
  

• "อยากทำให้ปีนี้เป็นปีที่ต้องใช้เวลาเคี่ยวหลายสิ่งหลายอย่างจนมันเดือดปุดๆ ยกตัวอย่างเช่นการทำเครื่องปั้นดินเผา มีบางอย่างใช้เวลาเพียงชั่วครู่ก็สำเร็จ และมีบางอย่างที่ิต้องใช้เวลานานหลายปีกว่าจะเป็นรูปเป็นร่าง ไม่มีใครรู้หรอกว่าแบบไหนถูกต้องกว่ากัน ปีนี้(2017)ได้ใช้ชีวิตแบบส่องประกายวูบวาบไปแล้ว ปีหน้า(2018)ก็เลยกลับกัน อยากใช้เวลาเคี่ยวกรำให้นานกว่านี้ จะไม่พูดว่าปีหน้าละกันครับ คงใช้เวลาสัก 3 ปีเห็นจะได้ (หัวเราะ)"
  

• "อย่างไรก็ตาม ผมไม่อยากจะยึดติดอยู่กับที่ใดที่หนึ่ง ถ้าอยู่ที่เดิมต่อ ถึงจะอยู่แบบสงบใจแต่ก็จะถูกสิ่งที่เป็นเหมือนสามัญสำนึกของพื้นที่นั้นผูกมัดเข้าจนได้ เพราะฉะนั้นก็เลยคิดอยากจะรีเซ็ตมันเรื่อยๆ รีเฟรชต่อไป เริ่มใหม่ตั้งแต่ 0 ครับ แน่นอนว่าต้องมีความเสี่ยง เพื่อให้ความเสี่ยงหายไปก็คงต้องใช้พรสวรรค์ทั้งหมดที่มีเข้าสู้ ผมทำวงไปก็เตรียมใจไว้ตั้งแต่แรกแล้วว่า RADWIMPS อาจยุบวงเมื่อไหร่ก็ได้ จากนี้ไปเพื่อที่จะได้อิสระในการยอมรับนับถือตัวเองมาครอบครอง มีเพียงการเตรียมใจนี้ที่ไม่อยากให้มันหายไปครับ" 
  

• "หลังจากนี้คงมีอะไรหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้น เมื่อผ่านไป 10ปีคงจำช่วงเวลา 10ปีก่อนหน้านั้นไม่ได้แล้ว คิดว่าตัวเองคงอัพเกรดขึ้นครับ 10ปีให้หลังก็คงทำงานอยู่ในแวดวงดนตรีเหมือนเดิม จะเป็นฝ่ายผลิต หรือเป็นฝ่ายร้องเพลงก็ยังไม่รู้เหมือนกัน แต่คิดว่าต้องทำงานเกี่ยวข้องกับดนตรีไม่ผิดแน่ครับ แล้วก็อยากมีครอบครัวจังน้า (หัวเราะ) ถ้าเป็น 10 ปีให้หลังแล้วละก็ คงมีลูกแล้วย้ายไปอยู่ที่ไหนสักที่ที่ไกลจากโตเกียว เคยคิดว่าอาจจะไปอยู่ต่างประเทศนะครับ แต่ยังไงก็ชอบญี่ปุ่นละน้า แล้วก็ถ้าได้ใช้ชีวิตแบบที่ไม่ซ้ำซากจำเจก็คงดีครับ จนมาถึงตอนนี้ผมไม่เคยยึดติดกับตัวตนของตัวเองเลย จากนี้คิดว่าถ้าเป็นอย่างนี้ไปได้เรื่อยๆ ก็คงมีความสุขครับ"