เตยเด็กมัธยมต้นที่เพิ่งผ่านการเป็นเด็กประถมมาไม่กี่วันเธอสอบติดโรงเรียนชื่อดังแห่งหนึ่งในจังหวัดด้วยคะแนนที่ถือว่าไม่ย่ำแย่มาก เธอมีงานอดิเรกเป็นการเล่นเกมเรียกได้ว่าเป็นเด็กติดเกมคนหนึ่งก็ว่าได้ ทุก ๆเย็นหลังเลิกเรียนเธอจะกลับบ้านมาเปิดคอมเล่นเกม เตยโตมากับพี่ชายชื่อว่าตูนจึงได้อิทธิพลหลาย ๆ อย่างมาจากพี่ชาย เช่นการเล่นเกม การดูการ์ตูนบุคลิกของเธอจึงออกจะห้าวไปนิดหน่อยสำหรับเด็กผู้หญิงคนหนึ่งเตยกับตูนอายุห่างกันเพียง 2 ปี ทั้งคู่จึงสนิทกันแม้ว่าในวัยเด็กทั้งคู่จะทะเลาะกันบ้างตามประสาเด็ก แต่เมื่อโตมาทั้งคู่ก็รักกันดีเตยชอบเล่นกับพี่ เมื่อเห็นพี่ทำอะไรเตยก็มักจะทำตามพี่จุดเริ่มต้นในการเล่นเกมของเตยก็มาจากพี่ชายของเธอ เกมแรกที่เตยเล่นคือเกม
พ่อแม่ของเตยแรกเริ่มก็ไม่ค่อยพอใจที่ลูกๆ ติดเกม แต่เพราะว่าเตยสามารถแบ่งเวลาได้ และผลการเรียนก็ไม่เคยแย่ลง พ่อแม่เองก็เฝ้าดูอยู่ห่างๆ ทำเพียงแค่เตือนเรื่องเวลาเล่นเกม เพราะไม่อยากให้นอนดึกเกินไปจนเสียสุขภาพเตยนึกขอบคุณเรื่องนี้เสมอ ที่มีพ่อแม่เข้าใจในสิ่งที่ตนชอบนอกจากเกมแล้วเตยก็ยังสนใจด้านการวาดรูป โดยเฉพาะการวาดรูปบนคอมพิวเตอร์เตยฝึกฝนฝีมือการวาดของตนเองด้วยโปรแกรม SAI และศึกษาเองผ่านการดูYoutube จากนักวาดช่องต่าง ๆ เตยชอบวาดรูปเป็นงานอดิเรกแต่ก็ไม่ได้จริงจังถึงขั้นอยากศึกษาต่อในด้านนี้ หากให้พูดแล้วเตยในวัยเด็กนั้นชื่นชอบการเล่นเกมมากกว่าการวาดรูปเสียอีก
ถึงแม้ว่าเตยจะเป็นคนที่ชื่นชอบการเล่นเกมโดยเฉพาะเกมออนไลน์ แต่เตยก็ไม่เคยมีเพื่อนในเกมเลย อันที่จริงแล้วไม่ใช่ว่าเธอไม่มีเพื่อนหรือไม่มีใครอยากเป็นเพื่อนด้วย แต่เตยแค่ไม่รู้ว่า
คัดเลือกคนเข้าทีมของตนเองและด้วยความพยายาม เตยก็ผ่านการคัดเลือก หลังจากนั้นเตยก็ได้เจอเพื่อนใหม่ ๆมากขึ้น เตยต้องอยู่ซ้อมประชันธงช่วงหลังเลิกเรียนจนถึง 5 โมงเย็นทุกวันและในช่วงปิดเทอมก็ยังต้องมาซ้อมทุกวันอีกด้วย แต่ระหว่างที่ฝึกซ้อมประชันธง เตยก็ได้รู้จักกับเพื่อนที่เรียนอยู่ชั้นเดียวกันคนหนึ่งเขามีชื่อว่า “พี” และเนื่องจากทั้งคู่เป็นเด็กม.4 เพียงสองคนในทีม ทำให้เตยสนิทกับพีมากที่สุด หลังจากที่สนิทกันเตยก็ได้รู้ว่าพีเองก็เล่นเกมเดียวกันกับเตย
“อ้าวเตยก็เล่นเกมนี้ด้วยเหรอ เล่นกับใครอะ” พีถามระหว่างที่กำลังนั่งพัก
“ปกติก็เล่นคนเดียวนะ”เตยตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“ห้ะโหดไปเปล่า เล่นเกมนี้คนเดียวเลยเหรอ” พีหันมามองด้วยความไม่เชื่อ
“ทำไมอะแปลกเหรอ ปกติก็เล่นเกมคนเดียวนะ” เตยทำหน้างุนงง
“แล้วไม่เหงาเหรอเล่นเกมคนเดียว” พียังคงถามต่อ
“ก็ไม่เหงานะ”เตยตอบไปตามความรู้สึก
“โห่เตย เล่นคนเดียวจะไปสนุกอะไร มาเล่นกับตี้กูมา” พีเอ่ยปากชวนพลางหยิบธงขึ้นมาเพื่อซ้อมต่อ
“เอาชื่อมาดิเดี๋ยวเย็นนี้จะแอดเพื่อนไป” เตยตอบกลับไปขณะที่นั่งมองพีซ้อมประชันธงอยู่ใกล้ๆ
“เออเดี๋ยวกูพิมพ์ไปให้ในไลน์ มึงเตือนกูด้วย” พีหันกลับมาตอบ
“เค ๆ”
ตกเย็นวันนั้นหลังจากที่เตยกลับถึงบ้านแล้ว เธอก็กินข้าวเย็นและอาบน้ำก่อนมาเปิดคอมเล่นเกมเตยเปิดเกมและจัดการเพิ่มพีเป็นเพื่อนในเกมพีซึ่งกำลังออนไลน์อยู่ก็รับเพื่อนและส่งข้อความมาชวนเล่นเกม
- 19.21 น.
- 19.21 น.
- 19.21 น.
- 19.21 น.
- 19.21 น.
ว่าต้องมีไมค์เพื่อใช้พูดคุยกันด้วยแต่พีก็สอนหลาย ๆ อย่างให้ นอกจากนี้เตยยังได้เจอกับ
ถึงแม้ว่าเตยจะเข้าใจดีถึงเหตุผลของเพื่อนๆ ทุกคน แต่เตยก็อดน้อยใจไม่ได้เพราะมันเป็นเหมือนกับเป้าหมายหนึ่งที่เตยอยากทำให้สำเร็จสุดท้ายแล้วเตยก็ไปโน้มน้าวเพื่อน ๆ โดยบอกว่า ไม่จำเป็นต้องชนะก็ได้แค่อยากลองลงแข่งดูให้รู้ว่าเป็นยังไงน่ะ ซึ่งผลก็ออกมาอย่างที่คาดไว้ทีมของเราแพ้ตั้งแต่รอบต้น ๆ เตยก็ผิดหวังอยู่ลึก ๆเพราะรู้ดีว่าฝีมือของตนเองนั้นยังไม่เข้าขั้นแต่เตยก็เพียงแค่คิดว่าอยากจะไปให้ถึงรอบลึกกว่านี้สักหน่อยก็ยังดี
แท้จริงแล้วทีมของเรานั้นไม่ได้เก่งกาจอะไรเตยรู้ดี และคิดมาตลอดว่ามันอาจจะถึงเวลาที่ต้องพัฒนาตัวเองไปให้ไกลกว่านี้แม้ว่าลึก ๆ แล้ว เตยจะอยากกล่าวโทษคนในทีมถึงฝีมือของพวกเขาแต่เตยก็ทำเพียงแค่คิด เพราะเตยรู้ดีว่าทุกคนมีเป้าหมายต่างกัน เพื่อน ๆบางคนก็อยากเล่นเกมแค่เพื่อคลายเครียดเท่านั้น แต่ไม่ใช่กับเตย เตยอาจจะดูไม่ใช่คนจริงจังแต่หากมีเป้าหมายแล้ว เตยก็จะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อไปให้ถึงเป้าหมายเสมอและเตยก็ได้ตัดสินใจแล้วว่าจะตั้งใจพัฒนาฝีมือตนเองขึ้นไปเรื่อย ๆและจะต้องชนะในการแข่งสักรายการให้ได้
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in