สวัสดีสัปดาห์แห่งความรักค่ะ ช่วงนี้มีแต่วันที่เกี่ยวข้องกับความรักเต็มไปหมด ไม่ว่าจะเป็นวันนกเงือกโลก(13 กุมภาพันธ์ ของทุกปี) ที่บางคนถือว่าเป็นวันแห่งการรักเดียวใจเดียวไปด้วย เพราะนกเงือกเป็นสัตว์ที่รักเดียวใจเดียว ต่อด้วยวันวาเลนไทน์ วันแห่งความรักสากล และวันมาฆบูชา วันแห่งความรักในทางศาสนาพุทธ เพราะเป็นวันที่พระพุทธเจ้าแสดงธรรมโอวาทปาฏิโมกข์ซึ่งมีหลักธรรมที่เกี่ยวด้วยเมตตาธรรม 

     มีแต่ความรักเต็มไปหมด

     ช่วงดึกๆดูข่าวช่องห้า ชุ่มชื่นหัวใจมากค่ะ มีแต่ข่าวคู่รักกระหนุงกระหนิง จูงมือกันไปจดทะเบียนสมรสบ้าง คู่รักสูงวัยดูแลกันยามแก้เฒ่าบ้าง 

     รักแท้ยังมีอยู่จริง

     เดือนนี้ยังเป็นเดือนที่ผู้หญิงบ่นน้อยที่สุดด้วยนะคะ (เพราะมีแค่ 28 วัน) แต่ระวังเถอะ ผู้หญิงคนข้างๆรู้แกว จะบ่นชดเชยให้หนักกว่าเดิม หุหุ 

     จริงๆตอนแรกกะลงบทความเรื่องจิกกัดค่ะ แต่เห็นข่าวน่ารักๆเมื่อคืนแล้ว ระงับการบ่นไว้ก่อนดีกว่า

     คุณผู้อ่านเคยได้ยินเพลงที่ชื่อว่า If you're not the one มั้ยคะ เพลงนี้ขับร้องโดยคุณ Daniel Bedingfield 

     เป็นเพลงเก่าแล้วค่ะ มีมานานพอสมควร จำได้รางๆว่ารู้จักตั้งแต่สมัยจบปริญญาตรีใหม่ๆ ตั้งแต่ยังไม่เริ่มเรียนปริญญาโทด้วยซ้ำ 

     เราชอบเพลงนี้ เรามีเพลงนี้ในเครื่องเล่นเพลง และสมัยเริ่มแรกนั้น เราชอบตั้งแต่เรายังฟังเนื้อเพลงไม่ค่อยรู้เรื่อง

     เราเคยเปิดเพลงนี้ในยูทูปแบบอ่านเนื้อไปด้วย แล้วเราก็คิดว่า เราคงไม่มีทางฝึกร้องเพลงนี้ได้อย่างแน่นอน เพราะเรา(ในตอนนั้น)ฟังทันแค่ท่อนฮุก

     แต่เราก็ยังมีความสุขที่จะเปิดฟังและร้องคลอเฉพาะท่อนฮุกที่ว่า "I don't want to run away but I can't take it I don't understand..." ต่อไปเรื่อยๆ 

     เชื่อไหม เราชอบถึงขนาดเราเคยแต่งนิยาย ให้นางเอกของเราชอบเพลงนี้ แล้วพระเอกฝึกร้องเพลงนี้ให้ได้ เพื่อร้องให้นางเอกฟังด้วยนะ 

     แล้วลองนึกภาพตามฉากที่พระเอกร้องถึงท่อนว่า "Is there any way that I can stay in your arms" แล้วนางเอกกางแขนสองข้างออกรอให้พระเอกเข้ามาหาจิ โอ๊ยยยย (มโนเก่งอีกตามเคย)

     ...เป็นเอามากจริงๆเลยเรา 

     จนกระทั่ง พฤศจิกายน 2564 ที่ผ่านมา           

     เราเล่นเพลงนี้ผ่านยูทูปอีกครั้ง โดยเปิดเนื้อตามไปด้วย และคราวนี้ ดูเหมือนจะเป็นครั้งแรกที่เราเข้าใจเนื้อหาโดยรวมทั้งหมด(อย่างคร่าวๆ)ของเพลงได้แล้ว

     และเราก็ยิ่งชอบเพลงนี้ขึ้นไปอีก เนื้อความมันฟุ้งๆดี 555

     คือ มันเป็นเพลงที่เพ้อมากอะ เป็นเพลงแอบรัก แล้วคนร้องนางก็ละเมอเพ้อพกของนางถึงสาวคนนึง ตัวอย่างความเพ้อก็เช่น

     ถ้าเธอไม่ใช่ "คนๆนั้น" 

     ...ทำไมมือเธอกับฉันถึงกุมกันได้แนบสนิทแบบนี้? (เอ็งไปแอบจับมือเขาตอนไหน??)

     ...ทำไมหัวใจของเธอตอบรับคำเรียกของฉัน (เอ็งเรียกเขา เขาหัน ก็ถูกแล้วปะ?) 

     ...ทำไมชื่อเธอถึงวนซ้ำๆอยู่ในหัวของฉัน (ก็เอ็งเพ้อ!!!)

     ...ทำไมฉันถึงฝันว่าเธอเป็นภริยาของฉัน (ไปรับยาก่อน!!!)

     และเหตุผลของความเพ้อก็อยู่ในเพลง นั่นคือ

     'Cause I love you whether it's wrong or right' (เพราะฉันรักเธอ ไม่ว่าจะผิดหรือถูกก็ตาม) และ 'I hope I love you all my life' (ฉันหวังว่าฉันจะรักเธอตลอดชีวิตของฉัน)

     พวกอยู่ในห้วงรักเอ๊ยยยย

     แต่ในความเลี่ยนๆของเพลงนั้นน่ะ จู่ๆก็มีเสียงเล็กๆออกมาจากในหัวเราว่า

     'เราร้องได้ แค่ต้องฟังทุกวัน'  

     แล้วเราก็ใช้วิธีน้ำซึมบ่อทราย คือเปิดเพลงนี้ฟังแบบมีเนื้อร้องไปด้วย ทุกวัน ทุกวัน ไปเรื่อยๆ 

     ประมาณเดือนกว่าๆ นับจากวันนั้น วันหนึ่งในการฟังเพลง หลังจากฟังจบ เราก็ตั้งสตินิดนึง ก่อนจะค่อยๆร้องทวนเท่าที่จำได้ไปทีละท่อน...

      ตอนนี้ เราร้องเพลง If you're not the one ได้แล้วค่ะ xD 

     โอเค มันไม่ได้ถูกแบบเป๊ะๆๆ แต่มันมีฟอร์มในหัวแล้วไง มัน recall ได้ หลงลืมร้องซ่อมได้ ถือว่าร้องได้แล้วโดยอนุโลม ร้องเองฟังเองคนเดียว ก็หยวนๆแบบนี้แหละ

     วันนี้ เราไม่ต้องพึ่งพระเอกที่ไหนมาร้องให้เราฟังแบบในนิยายของเราแล้ว เพราะเราสามารถเล่นเพลงนี้ให้ตัวเองฟัง ด้วยปากและเสียงของเราเองได้แล้ว

     เรามาไกลกว่าวันแรกที่รู้จักเพลงนี้ มากจริงๆ

     จึงอยากเขียนบทความนี้ เพื่อให้กำลังคุณผู้อ่านทุกๆคนว่า 

     อย่ากลัวที่จะฝัน อย่าท้อที่จะรอคอย 

     การที่คุณทำอะไรไม่ได้ในวันนี้ ไม่ได้แปลว่า คุณจะไม่สามารถทำมันได้ตลอดไป สักวันหนึ่ง เมื่อเวลา โอกาส และความสามารถเอื้ออำนวย 

     คุณอาจสามารถไขว่คว้าความฝัน ที่คุณรอมาทั้งชีวิต มาอยู่ในมือคุณได้สำเร็จ ก็เป็นได้ 

     เหมือนกับที่เราใช้เวลาตั้งกว่าสิบปี ถึงจะสามารถฝึกร้องเพลง If you're not the one ได้สำเร็จ

     I've got you แล้วนะ If you're not the one 

     เป็นกำลังใจให้คุณผู้อ่านทุกคนนะคะ ขอให้มีความสุขในเทศกาลแห่งความรักค่ะ

     แปะลิงค์ให้ เผื่อใครสนใจเพลงนี้ 

     ก่อนจบ ขออนุญาตประชาสัมพันธ์ เนื่องจากตั้งแต่ประมาณ 2 กุมภาพันธ์ 2566 เป็นต้นมา ทาง minimore เปลี่ยนรูปแบบเว็บใหม่ ผลที่เกิดขึ้นคือ งานเขียนเรา...ไม่มีคนอ่านเลย (คาดว่าหาเจอยาก)ตั้งแต่วันที่ 7 กุมภาพันธ์ 2566 เป็นต้นไป เราจึงตัดสินใจกลับไปเขียนเรื่องราวในบล็อกเดิมของเราแทน คุณผู้อ่านที่ถูกจริตในงานเขียนของเรา สามารถติดตามไปอ่านได้ที่