เราพยายามเป็นคนสนุกสนานอยู่ตลอดเวลา เราเก็บความรู้สึกทุกอย่างไว้คนเดียวตลอด ทั้งเครียด ทั้งเหนื่อยก็ไม่เคยที่จะคุยกับครอบครัว  เพราะกลัวเขาจะเป็นหวง กลัวเขาคิดมาก เคยคิดว่าเรื่องของเรามันไม่น่าสนใจ เคยคิดว่ามันคงไม่มีใครเข้าใจเราจริงๆแน่ๆ เราเลยเลือกเก็บความรู้สึกทุกอย่างไว้ที่ตัวเอง เราแสดงออกแต่ด้านดีๆ ที่มีความสุข แต่พอวันนี้ได้โทรไปร้องไห้กับแม่ เราก็เปลี่ยนความคิดที่ไม่มีใครเข้าใจ ที่จริงแล้วทุกๆคนพร้อมที่จะเข้าใจตัวฉันเสมอ บางครั้งเราก็ไม่ต้องเก็บทุกเรื่องก็ได้เนอะ แสดงมันออกมาบ้าง