แต่สิ่งที่แปลกอย่างนึง คือ พ่อของฉันอยากไปตีแบด  เราเลยได้ไปตีแบดกัน 

แล้วคือเราก็ไม่ได้เล่นมานานมากๆ 

แล้วพอได้เล่น คือระหว่างตอนเล่น ขาก้าวไม่ค่อยไป แล้วก็เหนื่อยมากๆ เลย เหมือนได้ใช้สกิลการตีแบดจากที่เคยเล่นได้ก่อนหน้านี้สุดๆ ซึ่งเราพักไปหลายเดือนแล้ว

แต่ก็สนุกดี ทั้งคิดถึง และเป็นแรงบันดาลใจให้อยากสุขภาพแข็งแรง ไม่เหนื่อยง่าย เลยคิดว่าตัวเองต้องกลับมาออกกำลังกายแล้วหละ^^ 

วันเสาร์ พ่อกับแม่ก็พาเราไปซื้อกล้องโน้ตบุ๊คส่วนน้องชายอยากกินเค้กไอติม เพราะแม่ถูกหวยพอดี แม่เลยไปดูเค้กไอติมให้น้อง แล้วก็ได้ซื้อเค้กสตอเบอร์รี่กลับมากินกัน แต่กว่าจะเลือกเค้กได้ ใช้เวลานานอยู่เหมือนกัน  แต่หลังจากพอได้กลับมากิน ก็ค่อนข้างเลี่ยนๆ แต่ก็อร่อย

แล้วก็คิดกันว่าเราจะทำอะไรกินเป็นข้าวเย็นกันดี ปรากฎว่าเราก็แนะนำมาม่า ที่เราพึ่งเคยกินมา ก็เลยซื้อมาม่ารสนั้น และไปซื้อเครื่องต้มยำเพิ่มที่ตลาด แล้วกลับไปทำกินเป็นข้าวเย็นกัน

ต่อมาวันอาทิตย์ ตอนแรกตอนเช้าเรามีเรียน แต่ครูที่สอนบอกลืมไอแพดไว้อีกบ้านนึง เลยถูกยกเลิกไปก่อน เราเลยได้พักผ่อนอย่างเต็มที่ 

และตอนเช้าแม่ก็ทำข้าวต้มร้อน ๆ ให้กิน กับไข่เจียว และปีกไก่ทอด และเค้กที่ซื้อมาเมื่อวาน

หลังจากนั้นเราก็ไปเก็บของ เก็บผ้าที่ตากไว้ และเตรียมตัวกลับมานานหอที่ทำงาน

แต่ก่อนกลับก็แวะไปขึ้นเอ็นไม้แบด แล้วก็ไปหาอะไรกินกันระหว่างรอ สรุปคือ ได้กินบุฟเฟ่ต์ 

แต่ขนมโมจิ กับไอศกรีมร้านนั้นอร่อย ก็อิ่มแบบท้องแน่นไปตามระเบียบ

เสร็จแล้วพ่อขับรถพอมาส่งที่หอ 

แต่เป็นสุดสัปดาห์ที่เรามีความสุขมากๆเลย 
อาจจะเป็นเพราะไม่ได้กลับบ้านนาน แต่ก็มีอะไรหลายอย่างให้ทำ มันดีกว่าการอยู่ที่เดิม ๆ ไม่เปลี่ยนแปลงอะไรเลย บอกเลยมันรู้สึกสดชื่นเหมือนได้เติมพลังยังไงไม่รู้ 

เพราะบ้านจะเป็นที่ ๆ ทำให้คุณสบายใจที่สุด และในเวลาเดียวกัน อาจจะเป็นที่ ๆ ทำให้คุณลำบากใจที่สุดได้เช่นกัน