เคยรู้สึกว่าตัวเองตกข่าวกันบ้างมั้ย . . . . . (ยกมือ)
ทุกวันนี้ที่ตื่นมาทำงาน ก็จะพยายามเปิดทีวีตอนเช้าฟังข่าวที่อัพเดตในแต่ละวัน สิบหานาทีครึ่งชั่วโมงแล้วแต่เวลาจะเอื้อ หลังจากนั้นจึงออกจากที่พัก แต่ก็ยังรู้สึกว่าตามข่าวคราวต่างๆในโลกนี้ไม่ทันจริงๆ
It's overloaded.
ทั่วทุกมุมโลก ทุกอย่างที่เกิดขึ้นถูกนำมาเล่าต่อบนเครือข่ายอินเตอร์เน็ตได้ภายในเสี้ยววินาที แต่มีบางเรื่องราวที่จะขึ้นมายึดครองพื้นที่ newsfeed ของเราได้ ซึ่งด้วยอัลกอริธึมลึกลับบางประการ ทำให้เราได้รับรู้เรื่องราวๆนั้นๆ แต่ก็นั่นแหละ เราก็รับรู้มันแค่เพียงบางส่วน เพราะเรามีเวลาอันจำกัด แต่ข้อมูลข่าวสารนั้นมีไม่จำกัด และเรายังมีอีกหลายอย่างต้องทำ
It's all news.
คือนอกจากข่าวที่เกิดและแชร์กันในพื้นที่หรือสื่อสาธารณะ ก็ยังมีข่าวจากคนรอบข้าง ในที่ทำงาน เรื่องราวของคนนู้นคนนี้ที่เพื่อนๆเม้ากัน เราล้วนอยากรู้ไปด้วย อยากมีความคิดเห็นไปด้วยทั้งนั้น การรู้ทัน(รู้เรื่องต่างๆและเม้าตามเพื่อนทัน) กลายเป็นคุณสมบัติที่ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างกัน แน่นแฟ้นยิ่งขึ้น
I am out.
แต่ประเด็นคือ เรามักตกข่าว เราไม่เก่งเรื่องไปรู้ไปจำอะไรของใครได้กันหมด และมันก็เยอะเกินนนนไปสำหรับคนนึงๆที่รับรู เอาเรื่องต่างๆมาใส่ใจได้ทุกเรื่องขนาดนั้น เอาเป็นว่า ชั้นไม่รู้เรื่องแล้วกัน (แต่ว่างๆก็เล่าให้ฟังหน่อยสิ)
Prioritize the moment.
ท้ายสุด เราก็คงต้องหยุดอยู่กัปัจจุบัน และลำดับความสำคัญให้ "At the moment" สิ่งที่อยู่ตรงหน้า ทีละเรื่องๆ เพราะท้ายที่สุด เราไม่มีทางจะรู้มันไปซะทุกอย่างได้หรอกนะ เราทุกคนล้วนตกข่าวกันทั้งนั้น
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in