.

.

.





เสียงระเบิดดังกึกก้องไปทั่วทั้งป่าหิมพานต์

เหล่าสัตว์น้อยใหญ่ต่างหาที่กำบังกันให้วุ่น

ต่างก็รู้ดีว่าในยามที่พญาครุฑและพญานาคเกิดปะทะกันขึ้นมามันรุนแรงแค่ไหน ความเกลียดชังที่สืบทอดต่อกันในสายเลือดนั้นฝังลึกเกินจะแก้ ต่างฝ่ายต่างงัดอิทธิฤทธิ์ทุกอย่างที่ตนพึงมีเข้าห้ำหั่นหมายจะเอาชีวิตอีกฝ่ายให้จนได้



กว่าพันปีที่สองเผ่าพันธุ์นี้รบรา ผลแพ้ชนะไม่เคยแน่นอน

แต่เห็นทีว่าครานี้พญานาคจะเพลี่ยงพล้ำ



ร่างสีเขียวมรกตเลื้อยหนีผ่านป่าดงพงไพรด้วยความไวปานสายลมสู่มหาสมุทรใหญ่ที่จะปลอดภัยที่สุด

ใต้ผืนบาดาลนั้น

เจ้าชายอคินทร์เป็นใหญ่ในหมู่นาค



แต่ใครเล่าจะคาดคิด

พญาครุฑคิมหันต์บ้าบิ่นเกินครุฑตนใด



วิหคกายแดงฉานใหญ่ยักษ์โฉบตัวลงไม่เกรงผืนน้ำ

อุ้งเท้าตะปบร่างงูยักษ์ขึ้นสู่เวหา จะหินกี่ก้อนที่กลืนกักเก็บก็ไม่อาจช่วยไว้ได้



เหล่าสัตว์หิมพานต์คงจารึกกันไว้

ครานี้คราวปราชัยของนาคินทร์



ดวงตาสีมรกตละขึ้นจากผืนน้ำที่ค่อยๆไกลห่าง

เบื้องบนถูกปกคลุมด้วยเจ้าพญาครุฑที่แสนอวดดี

อคินทร์ร่ายเวทย์ด้วยพลังเฮือกสุดท้าย

พญานาคแปลงกายเป็นมนุษย์



สัมฤทธิ์ผลดั่งใจ ข้อมือมนุษย์เล็กกว่าอุ้งเท้าครุฑที่เคยกาง

ร่างมนุษย์ตนนั้นร่วงลงทันใด

จะตกตามผืนป่าหรือผืนน้ำก็ช่างปะไร

ดีกว่าอยู่เงื้อมมือของศัตรู



.

.



ร้าวรานราวร่างจะแหลกลาญ

อคินทร์ลืมตาขึ้นมาในสถานที่ที่เขาไม่มีทางคุ้นเคย จะทิศใดก็มีเพียงผนังถ้ำแสนวังเวง



ร่างมนุษย์ช่างบอบบาง แต่กระนั้นตัวเขาไม่เหลือแรงพลังใดจะคืนร่างพญานาคอีกแล้ว เขาหยัดกายขึ้นอย่างยากลำบาก

โลหะเย็นๆที่แตะลงตรงผิวคอทำให้ต้องชะงัก

คนตรงหน้าคือชายหนุ่มหน้าตาดุดัน แต่งกายเพียงแค่โจงกระเบนสีน้ำตาลเข้ม ในมือมีกริชสั้นที่จ่อลำคอของเขาอยู่

เกศาสีแดงเพลิงไม่ถูกโฉลกกับความรู้สึกภายในใจ ไหนจะกลิ่นกายนั่นอีก

หอมดึงดูดแต่พิศวงเกินกว่าจะเข้าใกล้



“ผมสีมรกตน่ารังเกียจจริงๆ สมแล้วที่เป็นพวกนาค”



ดวงใจของอคินทร์สั่นไหวทันทีที่อีกฝ่ายเอ่ยจบ ไม่ผิดแน่

มนุษย์ตรงหน้าคือร่างจำแลงกายของพญาครุฑตนนั้น

มันเคลื่อนตัวไวกว่าเขาจะทันทำอะไร อุ้งมือหนาใหญ่กดตัวเขาลงกับพื้น ใบหน้านั้นเคลื่อนเข้ามาใกล้ ริมฝีปากกระซิบลงที่ข้างหู



"หากยังอยากมีชีวิตรอด ทำตัวดีๆกับข้าซะ"



อคินทร์กัดฟันกรอด นึกเจ็บใจที่ไม่เหลือพลังใดจะร่ายเวทย์เอาชีวิตมันได้



"ฆ่าข้า" เขาเอ่ยลอดไรฟันอย่างเคียดแค้น



มีเพียงเสียงหัวเราะเย้ยหยันตอบกลับมา



"ให้ฆ่าเจ้างั้นหรือ ขอปฏิเสธ" ริมฝีปากนั่นเหยียดยิ้มบางๆ "เชื่อสิว่าข้ามีอะไรสนุกกว่านั้นอีกเยอะ"



"..."



"เรียกข้าว่าคิมหันต์สิ"







.

.

#มนต101

ถ้าตั้งใจเรียนภาษาไทยกว่านี้ล่ะก็..