ในยุคที่โซเชี่ยลเป็นสื่อหลักของการติดต่อสื่อสารทำให้คนเราสามารถสนทนากันได้แม้ว่าจะอยู่กันไกลแค่ไหน จนทำให้ความเหงาเป็นสิ่งที่เราคงไม่ได้สัมผัสนักแต่เมื่อเราวางโทรศัพท์ลง เรากลับรู้สึกเหงา หรือไม่มีอะไรทำจนต้องคว้ามันขึ้นมาใหม่เพื่อที่จะได้แก้อาการเหงาเหล่านั้น 

แล้วมันแก้ไขได้ 100% ไหม

คำตอบคือไม่

เมื่อเราโตขึ้นมา ก็จะมีหลายคนที่ยอมรับความจริงกับเรื่องที่ว่าเราต้องอยู่คนเดียวได้ 

แต่บางคนก็ยังไม่ตระหนักและเข้าใจถึงจุดนั้น เลยพูดถึงความเหงาในทางที่ไม่ดี

มนุษย์ต้องการความสัมพันธ์เป็นสัตว์สังคม แต่ในอีกมุมนึงความเหงาก็เป็นหนึ่งในตัวตนของเรา เป็นอารมณ์ที่เราจะได้รู้จักตัวเองในอีกด้านนึง ได้มองคนรอบข้างที่พูดคุยกับอย่างสนุกสนาน ได้มองแมวที่เดินผ่านกำแพงบ้าน ได้มองธรรมชาติรอบตัว ด้วยหัวใจที่ว่างเปล่า ไม่ได้ว้าวุ่นและสับสนเหมือนตอนที่เรามีสังคม

มนุษย์ทำให้มนุษย์ด้วยกันเองว้าวุ่นและสับสน

มีแต่ธรรมชาติเท่านั้นที่ทำให้เราสงบลงได้

ส่วนความเหงาก็ทำให้เราเข้าใจธรรมชาติได้ยิ่งขึ้น 

นั้นคงเป็นความสวยงามของมนุษย์และธรรมชาติที่ทำงานร่วมกัน