จะว่าไปนั้น จากการสำรวจปอร์โต้ในวันฝนพรำนั้น ทำให้เราต้องคอยเดินก้มหน้ามองพื้นที่อาจจะมีแอ่งน้ำอยู่ทุกที่ แต่นั่น ทำให้เราได้ก้มมองพื้นและสังเกตว่า เอ พื้นที่นี่เป็นหินก้อนเล็กๆเรียงๆกันไปหมดเลย แฮะ แถมมีการสลับสีขาวดำ เป็นลายๆด้วยล่ะ! และเมื่อเราเงยหน้าขึ้นมา เราก็พบกับความพิเศษอีกอย่างหนึ่งก็คือ ที่นี่ทุกอาคาร ทั้งอาคารเล็กอาคารใหญ่ จะใช้กระเบื้องเป็นส่วนหนึ่งของการตกแต่งอาคาร ยิ่งอาคารที่เป็นสถานที่ราชการหรือ โบสถ์ ยิ่งจะมีการตกแต่งได้อย่างสวยงามไม่แพ้เมืองอื่นๆในยุโรปเลยทีเดียว

การเดินทางในเมืองนั้น ค่อนข้างง่ายสำหรับเรา เนื่องจากว่าในเมืองปอร์โต้นั้น มีระบบขนส่งสาธารณะ ที่ดีพอควร แต่สำหรับภารกิจ "ตามหากระเบื้อง" และ การดื่มด่ำกับเสน่ห์ของเมืองนั้น เราขอแนะนำให้ เดินจะดีกว่าเพราะในเขตเมืองเก่า สถานที่ต่างๆก็ไม่ได้อยู่ห่างจากกันมากซักเท่าไหร่ และถ้าหากเมื่อยจริงๆ ก็สามารถนั่ง"รถราง" ที่ช่วยส่งบรรยากาศของเมืองให้ขลังดีเหมือนกัน และก็ดูเหมือนว่าจะเป็นสัญลักษณ์ของเมืองใหญ่ๆในโปรตุเกสไปแล้วด้วย

ระหว่างการ "ตามหากระเบื้อง" เราก็ไม่พลาดที่จะ แอบแวะเข้าไปในร้านเบเกอรี่ตามทางที่ตั้งอยู่เป็นช่วงๆตามถนน เพราะด้วยความทรงจำอันเลือนลางของเรานั้น ได้บอกเราว่า ขนมไ่ทยนั้นจริงๆแล้ว มีต้นกำเนิดมาจากที่โปรตุเกส! 

ขนมที่นี่ส่วนใหญ่จะทำมาจากไข่ และที่หาได้ทั่วไปเลยคือ ขนมทาร์ตไข่ ใช่แล้ว! มันคือ ทาร์ตไข่แบบเดียวกันกับที่ มาเก๊า หน้าตาแบบเดียวกับทาร์ตไข่ในบ้านเรา แต่ที่นี่ชื่อของมันคือ Pastel de Natal หรือ "พาชเทล เดอ นาตาล" ราคาเพียง 1 ยูโร เท่านั้น

เราไม่รีรอที่จะลองสั่งขนมมาลองชิม แต่เราเลือกที่จะลองสั่งอย่างอื่นมาลองชิมดู โดยเลือกจากหน้าตาเป็นหลัก เราเลือกขนมที่ดูเหมือนจะคล้ายทองหยิบ มีสีคล้ายกันเลยทีเดียว ทันที่ที่เราได้ลองชิมดู 

ปรากฎว่ารสชาติค่อนข้างคล้ายกันเลยทีเดียว เพียงแต่ว่าเนื้อของขนมชิ้นนี้จะออกไปทางคัสตาร์ดมาก

กว่า และ ด้านล่างของขนมเป็นเนื้อมะพร้าว ออกหวานๆ ซึ่งเพียงแค่นี้ก็ทำให้เราคิดถึงขนมไทยได้จริงๆและที่สำคัญขนมชิ้นเล็กๆชิ้นนี้ทำให้เราคิดถึงบ้าน! 

สถานที่ที่เหมาะสำหรับการไปดูกระเบื้องนั้น สำหรับเราแล้ว แค่เดินไปตามถนนในปอร์โต้นั้น ก็สามารถเจอได้ทุกหัวมุมถนน มีหลายที่มากๆ แต่สถานที่ที่เหมาะสำหรับการชื่นชมความงามของกระเบื้องจริงๆนั้น ส่วนใหญ่จากหนังสือนำเที่ยวและทัวร์ไกด์เอง จะแนะนำที่ Estação do São Bento หรือ สถานีรถไฟ เซา เบนโต นั่นเอง ซึ่งถือว่าเป็นแลนด์มาร์กของที่นี่เลยทีเดียว และเป็นสถานีรถไฟที่ใกล้เขตเมืองเก่าที่สุดด้วย ซึ่งกระเบื้องจะตกแต่งอยู่แค่ภายในสถานีรถไฟเท่านั้น แต่ถ้าหากว่า อยากจะหาที่ถ่ายรูปสวยๆ คนไม่พลุกพล่านมากนัก สำหรับเราแล้ว เราชอบที่ผนังของโบสถ์ Igreja dos Carmelitas มากกว่า เพราะที่ผนังอันนี้ทำให้เราได้ยืนพินิจ พิจารณา ได้นานกว่าโดยปราศจากเสียงนักท่องเที่ยวอื่นๆรบกวนให้รำคาญใจ โบสถ์แห่งนี้อยู่ไม่ห่างจาก Majestic Café คาเฟ่ที่เป็นตำนานของปอร์โต้เลยทีเดียว เป็นแหล่งรวม "คนหัวกะทิ" ที่คนปอร์โต้จะมานั่งปรึกษาหารือเรื่องการเมืองกัน แต่สำหรับเรา เราว่าตอนนี้มันคลาคร่ำไปด้วยนักท่องเที่ยวเกินไป จนเราว่ามันกลายเป็น "แหล่งท่องเที่ยว" มากกว่าที่จะเป็นคาเฟ่ 

สถานที่ที่เป็นหนึ่งในสถานทีที่เราอยากไปอีกที่ก่อนที่เราจะมาโปรตุเกส ก็คือ La Vida Portugueasa เป็น select store ที่ถ้าแปลเป็นไทยก็คงประมาณว่า "ชีวิตแบบโปรตุเกส" ขายทุกอย่างที่ขึ้นชื่อเกี่ยวกับโปรตุเกส ไม่ว่าจะเป็นสบู่ สมุด ผลิตภัณฑ์ไม้คอร์ก หรือแม้กระทั่งน้ำมันมะกอกและปลาซาร์ดีนกระป๋อง ! ตัวร้านดีไซน์สวย ปรับปรุงมาจากตึกโบราณ ให้ความรู้สึกขลังกลายๆ เราเดินดูและสำรวจที่นี่อยู่สักพักซึ่งทำให้เราได้ไอเดียเกี่ยวกับประเทศนี้ขึ้นมาอีกเยอะเลยทีเดียว 

เรามุ่งหน้าตรงไปยังถนน Rua de Miguel Bombarda ถนนเส้นนี้เป็นถนนศิลปะ เป็นย่านที่มีทั้ง Art gallery เก๋ๆ ไปจนถึงร้านเสื้อผ้าวินเทจ และ ร้านขายของวินเทจ อยู่มากมาย  อยู่ไม่ไกลจาก Universidade do Porto ดังนั้นในย่านนี้จะเห็นเด็กมหาวิทยาลัยแต่งตัวชิคๆกัน เดินไปเดินมากัน