คงไม่เจ็บกว่าสักลายเท่าไหร่
ผมตอบตัวเอง เขาคงเห็นด้วย
ที่ถูกยกมาพูดถึงในชั้นคือสัญญาเลือด
Blood Pact
วิธีการก็ไม่ยาก
อย่างกับปฏิญาณไม่คืนคำเลย
ขยับฝีเท้า เสียงอ๊อกซ์ฟอร์ดกระทบพื้น
เรายืนประจันหน้ากัน
เหมือนคู่เต้นรำรอจังหวะเสียงเพลง
"สัญญาว่า ฉันจะไม่ทิ้งนายไปไหน ไม่ทำร้ายนาย และไม่นอกใจ"
"สัญญาว่า ฉันจะไม่ทิ้งนายไปไหน จะรักนายตลอดไป และตามรักไปทุกชาติ"
อิทธิพลจากความเชื่อ
คุณว่าชาติหน้ามีจริงไหม ?
อาจจะไม่ถึงชาติหน้าก็ได้ เคยได้ยินเรื่องของจักรวาลคู่ขนานไหม
จักรวาลอื่น ที่อาจจะเกิดอยู่ เกิดมาก่อน หรือกำลังจะเกิดในอนาคต
ที่ที่เราอาจจะได้รับบทอื่น มีความเป็นอยู่แตกต่าง มีสถานภาพแตกต่าง
เราไม่ได้เป็นเรา แต่ก็เป็นเรา
บางทีในจักรวาลอื่นๆเหล่านั้น มีจักรวาลที่ผมไม่ได้สมหวังกับเขา
คำพูดของผม ทำเขาเขิน
ทุกชาติเลยเหรอ ?
เขาถาม
อื้ม
ผมตอบ
ถึงจะเป็นชาติที่เราไม่ได้สมหวังกันก็ตาม จะแบบไหนฉันก็รักนาย
...
เกือบโดนเขาเอ็ด
จริงๆก็โดนแหละ
"มันไม่มีชาติไหนที่นายไม่สมหวังหรอกมุส นายจะสมหวังกับฉันทุกชาติไปเลย!"
ยืนกรานเด็ดเดี่ยว
เขาประกาศกับโชคชะตา
นั่นคงเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ผมหลงใหลตกหลุมรัก
การเป็นตัวเองอย่างชัดเจน หนักแน่น ไม่ปราณี
ผมยิ้มกว้าง
เขาเป็นคนเดียวที่ดึงผมไว้ได้ ทำให้ไม่หลงทางไปไกล
กระโดดกอดเขาเป็นเด็ก ผมอาจจะดีใจไปหน่อยกับคำพูดของเขา
รองรับผมไว้ด้วยแขน กลิ่นน้ำหอมที่คุ้นเคย
“มันจะเจ็บไหม”
“ไม่เจ็บหรอกน่า มีอะไรที่เจ็บกว่านั้นอีก”
"อะไร ?"
"นิ้วก้อยเตะเตียง... พร้อมไหม ฉันจะจิ้มให้นาย?"
ผมหัวเราะนิดหน่อย
"จริง ตอนนั้นล่ะเจ็บมาก"
ผมกอดเขาแน่นเชียวล่ะ ตอนนั้น
เช็ดน้ำตากับเสื้อเชิ้ต พักหัวที่หนักไปด้วยความคิดกับบ่าเขาสองสามนาที
เรายืนประจันหน้ากันอีกครั้ง เท้าสองข้างของผมอยู่บนพื้น
แบมือยื่นให้ตรงหน้า
บนมือเขามีมือผม และอีกข้างเป็นเข็มกลัด
แน่นอนว่าผมต้องทอดสายตามองไปที่มือของผมอยู่แล้ว
มือเขาใหญ่ และอบอุ่นเสมอ
“บู”
เขาเรียก ผมมอง
ชื่อเล่นน่ารักที่เราเก็บไว้เรียกกัน
“จูบฉันหน่อยสิ”
ผมยิ้ม
ไม่อิดออด ไม่รีรอ ไม่ปฏิเสธ
เขาไม่ต้องขอเป็นครั้งที่สอง
ผมจะปฏิเสธที่จะให้จูบเขาได้อย่างไร?
มันคงเป็นเรื่องที่ผมให้อภัยตัวเองไม่ได้เลย
ไม่มีเสียงโอดโอย
เขาทำให้ผมไม่รู้สึกเจ็บปวด
การกรีดเลือดเฉือนเนื้อแค่มิลลิเมตรหนึ่งบนผิวกาย เกิดขึ้นรวดเร็ว
เราผละออกจากกัน
ผมยังยิ้มอยู่
เขายิ้มไปกับผมด้วย
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in