เขาเพิ่งขึ้นมัธยมปลาย อีกคนเพิ่งขึ้นมัธยมสาม

แต่ถึงอากาศจะร้อนผิวของคนตัวเล็กก็ยังดูเหมือนผิวเด็ก ต้นแขนโผล่พ้นเสื้อกล้าม คนเด็กกว่ามักจะสวมเสื้อผ้าง่ายๆในฤดูร้อน แค่เสื้อยืดหรือไม่ก็เสื้อกล้าม แต่สวมเสื้อหลายๆชั้นในฤดูหนาว ในขณะที่เขาใส่แต่เสื้อเชิ้ตลายสก็อตกับเสื้อยืดสีพื้นทั้งปีทั้งชาติ

เขาออกจากร้านสะดวกซื้อทีหลัง ชเวฮยอนซอกนั่งรอเขาอยู่ที่เก้าอี้หน้าร้าน เบอร์เกอร์บนโต๊ะถูกกัดไปแล้วสองคำ ขวดโค้กยังไม่ถูกเปิด

"ฮยอง เปิดขวดให้หน่อย" ขวดน้ำอัดลมบนโต๊ะเริ่มมีหยดน้ำเกาะพราว

ยังไม่นั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆ อีบยองกนหยิบขวดน้ำอัดลมขึ้นมา ข้อมือที่แข็งแรงกว่าเจ้าของขวดน้ำบิดฝาและขวด

ทั้งคู่ไม่มีใครรู้ว่าน้ำอัดลมขวดนั้นจะฟองฟู่ขึ้นมา ทำมือไปจนถึงรองเท้าของบยองกนเปื้อนโค้ก ฮยอนซอกเปลี่ยนจากตกใจเป็นหัวเราะ ทำให้คนเปิดขวดโค้กหัวเราะตาม มือใหญ่ที่ถือขวดเลอะน้ำหวาน 

น้ำอัดลมฟองฟู่แค่ไม่กี่วินาทีแล้วหายไปอย่างรวดเร็วเหมือนดอกไม้ไฟ ทิ้งเอาไว้แค่น้ำหวานส่วนหนึ่งที่เหลือในขวดพลาสติก และคราบรอยเปื้อนหวานๆ เลอะเทอะบนร่างกายและบนพื้น

หลายปีผ่านไปเขาถึงรู้ว่าบางอย่างก็คล้ายกับตอนที่ขวดน้ำอัดลมระเบิด

รุนแรงพลุ่งพล่านแค่ชั่วครู่เดียว เหลือไว้แค่ของเหลวส่วนหนึ่งที่ยังดื่มแก้กระหายได้ นอกนั้นก็กลายเป็นคราบหวานๆเปรอะเปื้อนร่างกาย ที่พยายามทำความสะอาดออกเท่าไหร่ก็ไม่หมด