ผมมีโอกาสได้ไปเที่ยวญี่ปุ่นฝั่งคันไซมาเมื่อปลายปีที่แล้ว ซึ่งเป็นการไปต่างประเทศครั้งแรกของผม ผมค่อนข้างจะงงๆ เหวอๆ เบลอๆ ไม่โปรไม่คูลเหมือนที่หลายๆ คนเขาเป็นกัน ทำอะไรก็ระแวดระวังไปหมด แต่ก็สนุกดีครับ เพราะเราได้เห็นบ้านเมืิองเขาแบบเต็มๆ เห็นด้วยตาตัวเอง ไม่ใช่แค่ในการ์ตูนหรือรายการทีวีที่เราทำได้แค่ดู การไปเที่ยวเหมือนเราได้ลงไปสัมผัสมันจริงๆ อยากไปตรงไหนก็ไป ได้เห็นหลายแง่มุมของประเทศเขาดีเหมือนกัน

อาจเป็นเพราะการไปญี่ปุ่นของผมไม่ได้ไปกับทัวร์ เพราะรอบนี้ผมไปกับน้าเอ๋-แฟนของเพื่อนที่ทำงานพ่อ และมีพี่เจนกับพี่ปู-ลูกชายและลูกสะใภ้ของน้าเอ๋เป็นผู้นำทริป 

พี่เจนกับพี่ปูเคยมาเที่ยวญี่ปุ่นด้วยกันแล้ว ดังนั้นพี่ๆ ทั้งสองเลยรู้วิธีการเดินทางเที่ยวญี่ปุ่นเป็นอย่างดี 

ทริปนี้ของเราเป็นทริปกึ่งๆ ทัวร์ คือมีแผนว่าวันนี้จะไปไหนบ้าง กำหนดสถานที่ของแต่ละวันไว้ แต่ปรับยืดหยุ่นได้ แวะนู่นนี่ได้ อันไหนไม่น่าไปก็ยกเลิกได้ เพราะคนในทริปก็คนรู้จักกันเองทั้งนั้น (ทริปนี้ผมแวะเข้าห้องน้ำไปทำธุระหนักบ่อยมาก ซึ่งถ้ามากับทัวร์จริงๆ ผมคงโดนทิ้งไปนานแล้วล่ะครับ ป่านนี้น่าจะเป็นโฮมเลสอยู่แถวๆ เกียวโต นอนตามสถานีรถไฟเอา...) 

การเที่ยวญี่ปุ่นครั้งนี้ผมได้ไปสัมผัสวัฒนธรรมของญี่ปุ่นอยู่หลายอย่างเช่น อาหารการกิน สภาพบ้านเมืองความเป็นอยู่ สถานที่ท่องเที่ยว การขึ้นรถไฟฟ้า ฯลฯ

ซึ่งวันนี้ผมขอยกเอาสิ่งหนึ่งที่ผมได้ไปสัมผัสแล้วประทับใจมากๆ มาพูดถึงในบทความนี้

ผมไม่ได้ตั้งใจจะไปสัมผัสมัน แทบไม่ได้นึกถึงในหัวเลยด้วยซ้ำ แต่พอได้ลองสัมผัสแล้วกลายเป็นว่าติดใจเอามากๆ ติดใจจนอยากจะหิ้วกลับบ้านมันให้หมด อยากจะลองให้ครบทุกตัว ติดใจถึงขนาดที่ว่าสิ่งนั้นเป็นเหตุผลที่ทำให้ผมอยากกลับไปเที่ยวญี่ปุ่นอีกรอบ

สิ่งๆนั่้นคือ "เบียร์ญี่ปุ่น"

ความรู้สึกแรกเมื่อได้เห็นเบียร์ญี่ปุ่นของผมน่าจะเป็นความรู้สึกตกใจ ผมตกใจที่เบียร์มันมีหลายยี่ห้อ หลายแบบ หลายรุ่น หลายสี หลายกลิ่น มันเยอะซะจนงงไปหมดว่าแค่เบียร์มันจำเป็นต้องมีรสชาติเยอะแยะขนาดนี้เลยหรอวะ ยังไงรสชาติมันก็คงเหมือนๆ กันหมดดิ มันจะไปมีอะไรต่างกันได้ยังไง

แต่พอได้ลองแล้ว รู้สึกได้จริงๆครับว่ามันต่างกัน ทุกตัวต่างก็มีจุดเด่นของตัวเอง มีรสชาติแบบของตัวเอง มันต่างกันในระดับหนึ่ง ไม่ได้ฉีกกันมากนัก แต่ความที่มันต่างกันนิดๆ หน่อยๆ นี่แหละ คือเสน่ห์ของมัน

ผมได้ลองเบียร์ญี่ปุ่นและเครื่องดื่มแอลกอฮอล์อยู่หลายชนิด เพราะพี่เจนกับพี่ปูซื้อมากินทุกวัน และซื้อมาแต่ละวันก็ซื้อมาหลากหลายมาก ผมเลยได้รับอานิสงส์จากพี่ๆ ได้จิบนิดจิบหน่อย จนพอจะแยกได้ว่าแต่ละกระป๋องมันต่างกันยังไง

วันนี้เลยจะมาอธิบายถึงรสชาติของแต่ละกระป๋องในความคิดของข้าพเจ้า เป็นการอธิบายด้วยภาษาบ้านๆ ภาษาแบบคนไม่มีความรู้เรื่องเบียร์เลย ลองแล้วรู้สึกยังไงก็เขียนแบบนั้น ไม่มีความโปรเฟสเชอร์อะไรทั้งนั้น เพราะงั้นใครที่ตั้งใจมาหาสาระความรู้ในบทความนี้ ท่านคิดผิดแล้วครับ...

ขี้เกียจสาธยายมาก เริ่มที่ตัวแรกกันเลยดีกว่า

กระป๋องนี้ซื้อเพราะรู้สึกว่ามันดูธรรมดาที่สุดเลยเลือกซื้อเป็นกระป๋องแรก ลองชิมดูมันก็ธรรมดาจริงๆแหละ รสชาติไม่ได้มีอะไรโดดเด่นมากนัก มีหอมๆ ติดปลายนิดหน่อย

ในบรรดาทุกตัว กระป๋องนี้ถูกใจผมที่สุด อึกแรกยังไม่ได้รู้สึกถึงรสชาติอะไรมากนัก ก็เบียร์ธรรมดา แต่ดื่มๆ ไปรู้สึกได้ รสชาติหอมๆ มันๆ หวานๆ มันตีขึ้นมา กลายเป็นกินแล้วลื่นมาก ยิ่งกินกับพวกซูชิหรือของทอดยิ่งอร่อย กระดกไปมาเผลอแป๊บเดียวหมดไปสี่ห้ากระป๋องได้

อันนี้ก็อร่อย แต่รู้สึกยังแห้งๆ ไปนิด อารมณ์ประมาณเบียร์บ้านเราที่โดนเจือจางลง

อันนี้อร่อยครับ นุ่มดี คล้ายๆ กระป๋องดำอันแรกสุด แต่อันนี้ดูมีมิติมากกว่า นุ่มกว่า กินง่ายกว่านิดหน่อย โดยรวมๆ แล้วก็เพลินดีครับ

ยี่ห้อที่คนไทยคุ้นเคย ตอนแรกผมไม่ได้สนใจตัวนี้มากนัก กะจะไม่ลองด้วยซ้ำเพราะคิดว่ารสชาติคงเหมือนที่ไทย ซึ่งมันเป็นรสชาติที่ผมไม่ค่อยชอบเท่าไร มันเปรี้ยวๆ ฝาดๆ ไงไม่รู้ เอาเป็นว่าไม่ชอบ

แต่ว่าก็ว่าเถอะครับ สุดท้ายก็ลองจนได้

ดื่มไปอึกแรกก็รู้สึกได้เลยว่ามันต่างกับของไทยจริงๆ ของญี่ปุ่นมันมีความหอมมากกว่า นุ่มกว่า กินลื่นกว่าเยอะ ไม่มีไอ้รสฝาดๆ เพี้ยนๆ แบบของไทยเลย จัดว่าโดนใจครับตัวนี้

แบบเดียวกันแต่เวอร์ชั่นกระป๋องจิ๋ว รสชาติเหมือนกระป๋องใหญ่ เหมาะสำหรับซื้อเป็นของฝากให้เพื่อนๆ ขี้เมาทั้งหลาย

อันนี้ซื้อมากินเพราะคิดว่าเป็นไซเดอร์หวานๆ รสลิ้นจี่รสสตรอเบอรี่อะไรทำนองนั้น

ที่ไหนได้แม่งเบียร์เต็มๆ อุตส่าห์กระดกด้วยความหวังจะกินอะไรสดชื่นๆ หวานๆ ทำร้ายกูเฉย... 

แต่อร่อยนะ ถ้าตัดเรื่องคาดหวังจะกินหวานๆ ไปมันก็รสชาติใช้ได้เลย

อันนี้เบียร์ดำครับ สารภาพว่าจำรสชาติไม่ได้ 555555555 ใครได้ไปลองก็ลองดูนะ

อันนี้อร่อยดี คล้ายๆ น้ำอัดลมบ้านเรานี่แหละแต่มีแอลฯ เพิ่มมานิดหน่อย กินเพลินมากครับหวานๆ ซ่าๆ รสเบอรี่หน่อยๆ อย่าเผลอวางใกล้เด็กๆ เชียว โดนเด็กกระดกเรียบแน่

กระป๋องนี้น่าจะเป็นเครื่องดื่มแอลกฮอล์ที่ผมกินเยอะที่สุดในทริปนี้ รสชาติของมันถ้าให้อธิบายง่ายๆ มันคือคาลพิสแลคโตะเวอร์ชั่นใส่แอลฯ ไป 3% (มั้ง เห็นหน้ากระป๋องเขียนงั้น)

กินเพลินสุดๆ ครับ มันเป็นคาลพิสแบบไม่ได้หวานเจี๊ยบขนาดนั้น กินแล้วเบาหวานไม่พุ่งเหมือนคาลพิสบ้านเรา มันกลมกล่อมกำลังดี ผมซื้อกินตอนเที่ยวญี่ปุ่นไปเยอะมาก กินมันตอนเดินเที่ยวเนี่ยแหละ 

พอมานั่งนึกๆ ย้อนดูก็ไม่ค่อยแปลกใจที่ทำไมทริปนี้ผมเข้าห้องน้ำบ่อย ล่อคาลพิสมันวันละ 3 กระป๋องก็สมควรแล้ว...

เบียร์กบ รูปภาพน่ารัก แต่รสชาติโหดสัสดี ขมๆ เข้มๆ ถึงใจดีมาก

อีกหนึ่งเบียร์น่ารัก เบียร์แมว นุ่ม อร่อยดี รสชาติสมกับหน้าตากระป๋อง มีหอมรสผลไม้นิดหน่อย แต่จับไม่ได้ว่าเป็นผลอะไร

เบียร์นกฮูก อันนี้กระดกอึกแรกก็ตกใจนิดหน่อย คิดว่ามันจะหอมๆ หวานๆ ที่ไหนได้ รสขมนำมาก่อนเลย 

กระป๋องมึงสุดแสนจะน่ารักแต่รสชาติดันบัดซบซะอย่างงั้น... สำหรับผมกระป๋องนี้ผมว่ายังไม่ค่อยโดนใจ

อันนี้เบียร์เกียวโต มีีสามสีแต่ผมชอบสีนี้ที่สุดเพราะผมรู้สึกว่ามันอร่อยกว่าตัวอื่น หอม ลื่น กินเพลินดี

ปิดท้ายด้วยสาเกร้อน อันนี้พี่เจนต้มให้ผมลองชิม

กระดกไปคำแรกแทบพุ่ง แม่งเหล้าขาวชัดๆ มันคือเหล้าขาวที่มีกลิ่นข้าวญี่ปุ่น มีกลิ่นหมักๆ บ่มๆ กว่าเหล้าขาวไทยนิดหน่อย แต่ประเด็นสำคัญมันไม่ได้อยู่ตรงนั้น... 

กลิ่นที่ทำให้ผมรู้สึกว่ามันบัดซบกว่าเหล้าขาวบ้านเราคือกลิ่นแอลกอฮอล์ครับ กินเข้าไปแล้วหายใจได้กลิ่นแอลกอฮอล์ล้างแผลเลย ความรู้สึกโดยรวมมันเหมือนเหล้าขาวที่ผ่านการหมักมาหอมๆ แต่มีเด็กทะลึ่งเอาแอลกอฮอล์ล้างแผลเทลงไปผสมยังไงยังงั้น

แล้วผมแม่งเป็นคนแพ้ทางเหล้าขาวเอามากๆ เหล้าเบียร์ที่ผมลองมาผมกินได้ทุกอย่างนะแต่เหล้าขาวนี่บายจริงๆ กินไม่ไหว กินแล้วพาลไม่อยากจะกินอะไรต่อเลย หลายคนที่ไปลองมาบอกว่าชอบแต่ผมไม่ไหวจริงครับ แพ้ทางมันจริงๆ 

ตัวนี้ถ้าคนชอบกินเหล้าขาวคงชอบนะ มันเหมือนเหล้าขาวที่มีอีกมิตินึงขึ้นมา ดูเป็นรวงข้าวเวอร์ชั่นแต่งองค์ทรงเครื่องทำศัลยกรรมมาอย่างดี แต่สำหรับผมขอบายยยย

สุดท้ายนี้อยากจะฝากไว้ว่าไม่ว่าคุณจะไปดื่มที่ไหนในมุมโลก จะดื่มที่ต่างประเทศหรือแค่ดื่มสนุกๆ กันหน้าบ้านตัวเอง ยังไงก็ขอให้ดื่มอย่างมีสตินะครับ ดื่มให้สนุก ดื่มให้พอดี ดื่มให้ผ่อนคลาย ดื่มยังไงก็ได้อย่าทำให้ตัวเองและคนอื่นเดือดร้อนก็พอ