"นึกว่าพี่จะไม่มาซะอีก"

ผมมองดวงหน้าหวานละมุนของหนุ่มน้อยตรงหน้าอย่างพินิจ ระยะเวลาเกือบปีที่ไม่ได้เจอกันไม่ได้ทำให้อะไรเปลี่ยนแปลงไปมากสักเท่าไร อิศราก็ยังคงเป็นเด็กน้อยที่น่ารักอยู่เสมอ แววตาขี้เล่นซุกซนตามประสาคนที่เติบโตมาในต่างประเทศ แววตาที่ทำให้ใครหลายคนหวั่นไหวได้แค่เพียงได้มองสบ

แน่นอนว่าผมก็ไม่ได้รับการยกเว้น

เราสองคนเคยมีวันวานที่หวานชื่น อาจเป็นเพราะความใกล้ชิด หรืออาจเป็นเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ กว่าจะรู้ตัวหัวใจโง่ๆ ของผมก็โดนเจ้ากามเทพขี้เล่นแผลงศรใส่อย่างจังเสียแล้ว

"นัดสำคัญทั้งที ไม่มาได้ไง"

ผมคิดจริงๆ นะว่าตัวเองจะเลิกนิสัยเจ้าชู้ของตัวเอง เลิกสุรา นารี ที่เคยๆ ทั้งหมด แล้วลงหลักปักฐานกับอิศรา ผมทำงานหนักเก็บเงินสร้างเนื้อสร้างตัว จนซื้อบ้านราคาเหยียบสิบล้านด้วยน้ำพักน้ำแรงของตัวเอง หวังเอาไว้ว่าจะเป็นที่พักกายพักใจกับเด็กคนนี้ตลอดไป

"แปลกใจที่พี่เอ๊ะไม่โกรธ" เด็กน้อยของผมเอ่ยคำขณะที่ริมฝีปากสีสดค่อยจิบเครื่องดื่มในมือ

มาร์ตินี่

ค็อกเทลใสไม่มีสี แต่ดีกรีแรง ที่ผมเลือกแล้วว่าเหมาะกับเขาที่สุด หลังจากแน่ใจแล้วว่าเจ้าตัวมาหาผมที่นี่คนเดียวไม่มีใครรู้ความสัมพันธ์ในอดีตของพวกเรา

ไม่มีใครรู้ว่าอิศรามาที่นี่

"พี่จะโกรธอะไรทอมได้" ผมยิ้มเบาๆ ให้กับคำตอบของตัวเอง

"ก็ทอมจะอยู่กับพี่ตลอดไปแล้วนี่"

รอยยิ้มยังคงค้างบนใบหน้าในขณะที่ผมมองร่างบอบบางของคนตรงหน้าค่อยๆ ทรุดลงกับพื้น

"..."

"ไม่ต้องห่วงนะทอม พี่รักทอมนะ"

เสียงลมหายใจสุดท้ายของอิศราราวกับคำพร่ำรักเหมือนครั้งก่อน ก่อนที่การ์ดแต่งงานใบนั้นจะถูกส่งมาที่ผม

แต่เรื่องนั้นช่างมันเถอะ

ตอนนี้อิศราเป็นของผมคนเดียวอย่างแท้จริง

Fin