ถ้ามันจะมีอะไรไม่เข้าท่าซักอย่างนึงบนโลกนี้

ก็คงจะเป็นไอ้เด็กนั่น...

เด็กบ้าๆ ที่ชอบเข้ามาล้อเล่นวุ่นวายอยู่ข้างๆ พอเห็นผมหงุดหงิดก็ทำท่าพออกพอใจ แล้วก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ซึ่งความจริงมันก็ไม่ควรจะมีอะไรเกิดขึ้น ไม่สมควรจะต้องมีอะไรเกิดขึ้นจากการล้อเล่นพวกนั้น แต่ก็อย่างที่บอกว่าโลกนี้มันงี่เง่าและไม่เข้าท่าที่หมุนพาให้พวกเรามาเจอกัน แล้วก็หยุดการเคลื่อนไหวไปซะเฉยๆ ให้เราทั้งคู่ได้อยู่ใกล้กันเกินจำเป็น ซึ่งมันไม่ดีเลย ไม่ดีเอามากๆ

ไม่ดีกับหัวใจผมนี่ล่ะ

ใครๆ ก็บอกว่าเด็กนั่นเป็นคนร่าเริง เปิดเผย ชัดเจน และตรงไปตรงมาไม่เป็นพิษเป็นภัยกับใคร แต่ผมว่ามันไม่ง่ายแบบนั้นหรอก ถ้าพวกคุณได้เห็นอะไรแบบที่ผมเห็นจากมัน สายตาที่มองมาตรงๆ ดูเหมือนจะเชิญชวนให้เข้าไปค้นหาอะไรบางอย่างที่อยู่ข้างใน แววตาประกายประหลาดที่ยั่วล้อและท้าทาย

อันตราย

ผมบอกตัวเองแบบนั้นตั้งแต่ตอนที่ได้พบกันครั้งแรก

ดูเหมือนเด็กบ้านั่นจะสามารถมองทะลุใจคนได้ ไม่ได้อยากจะเข้าข้างตัวเอง แต่ผมมั่นใจว่าบ่อยครั้งที่สายตาแบบนั้นถูกใช้กับผมเวลาที่คนอื่นไม่อยู่ใกล้ๆ แต่ทันทีที่มีบุคคลที่สามเข้ามา เจ้าตัวก็จะกลบเกลื่อนมันด้วยคำพูดตลกๆ ไม่มีความหมาย หรือรอยยิ้มโง่ๆ ที่ถ้าเป็นคนอื่นก็คงไม่คิดอะไร

ทว่าคนที่ถูกมอง ไม่มีทางลืมได้

เด็กนั่นดูจะหาข้ออ้างพาตัวเองเข้ามาใกล้ชิดสัมผัสตัวผมโดยไม่จำเป็นอยู่บ่อยๆ ไม่ว่าจะเรื่องงาน หรือบางทีแค่นึกสนุกอยากเข้ามาแกล้ง ตามแต่เหตุผลร้อยแปดที่เจ้าตัวสารพัดจะสรรหา จะว่าเป็นพวกติดสกินชิปก็ไม่น่าใช่ เพราะไม่เห็นทำกับคนอื่น บางทีสงสัยมากๆ ก็เคยหันไปถามด้วยสายตาเอาบ้าง แต่คำตอบที่ได้รับก็มีแค่รอยยิ้มแป้นแล้นเหมือนเด็กได้ของเล่นถูกใจ ซึ่งอธิบายอะไรไม่ได้เลย

"พี่ตู่..."

ครับ มันมาอีกแล้ว ใจคอจะไม่ปล่อยให้ผมมีเวลาส่วนตัวเลยซักนิดหรือไง นี่ก็เป็นอีกเรื่องที่ผมไม่เข้าใจมัน เด็กนี่ไม่เคยปล่อยให้ผมได้อยู่คนเดียวจริงๆ จังๆ ซักที มันจะพาตัวเองยัดเยียดเข้ามาอยู่ในพื้นที่ข้างตัวผมอย่างถือวิสาสะ มาทำท่าบ้าๆ บอๆ ใส่ มาบ่นขิงบ่นข่าสากกะเบือยันเรือรบ เอาของกินฝีมือแม่มาฝากบ้าง หรือประหลาดกว่านั้นคือมานั่งหลับอยู่ข้างๆ เลยก็มี ไม่รู้อะไรของมัน

"มีอะไรอีก"

ผมก็ไม่ได้ตั้งใจจะชักสีหน้า หรือพูดจาห้วนๆ ตัดรอนมันหรอก บังเอิญเป็นค่าเริ่มต้นจากโรงงาน แล้วดูมันสิ หน้าแป้นๆ ของมันหงอยลงก็ตลกดีอยู่เหมือนกัน เหมือนหมีอดน้ำผึ้ง

แล้วดูมัน มันเล่นแบบนี้อีกแล้ว เด็กบ้านี่ส่งสายตาเหมือนจะฟ้องคนทั้งโลกว่าผมแกล้งมัน

ยัง ยังไม่หยุดอีก

สาบานกับอะไรก็ได้ว่าผมไม่ได้ใจอ่อน

ผมไม่ได้เอ็นดูมัน

ไอ้สีหน้าท่าทางเหมือนเด็กดีใจตอนทีี่รู้ว่าจับสลากได้รางวัลใหญ่แบบนั้นน่ะ

"มานั่งนี่มา" ผมตบปุๆ ข้างตัว

ไม่ได้คิดว่าน่ารักหรอกนะ

ไอ้เด็กนี่! ผมบอกให้มันนั่งแต่มันดันเอาหัวมาวางบนตักผมซะอย่างนั้น เอาแต่ใจตัวเองจริงๆ

"เหนื่อยจัง ขอนอนหน่อย"

ทำมาเป็นอ้อน

"เออ"

ผมไม่ได้ยิ้มหรอกตอนที่มันเอามือผมไปแนบแก้มน่ะ

Fin