ไม่ได้แตะมินิมอร์ซะนาน เพราะเป็นช่วงนรกเคลียร์งาน การบ้านต่างๆ ที่มากันเป็นกองทัพก่อนสอบทำให้ไม่ได้มาเล่าเรื่องผ่านตัวอักษรรวมไปถึงทางเสียงในพอดแคสต์เลย วันนี้มีจังหวะว่างๆก็เลยแวะกลับมาอีกครั้งในการพูดถึงหนังไทยที่ดีเรื่องหนึ่งนั่นก็คือ "แฟนเดย์ แฟนกันแค่วันเดียว" ก่อนจะไปอ่านหนังสือเตรียมสอบทั้งที่โรงเรียนและแกทแพทอีกนานเป็นพักใหญ่ๆเลย
เอาล่ะครับ วันนี้จะมาพูดถึง "แฟนเดย์ แฟนกันแค่วันเดียว" ที่กำกับโดยพี่โต้ง บรรจง ปิสัญธนะกูลถ้าอยากจะรู้ข้อมูล เกร็ดเล็กเกร็ดน้อยเกี่ยวกับหนังก็ไปอ่านจาก แฟนเดย์ hokkaido photo guide ได้เลยครับผม บอกเลยว่าเล่มนี้อัดแน่นไปด้วยภาพสวยๆจากแฟนเดย์ไว้ให้ได้ชมกันเพียบเลย (ขอแนะนำว่าให้ไปดูหนังก่อนซื้อมาอ่านนะครับ)
#เหยื่อการตัดต่อเต็มๆครับ
คราวนี้คงไม่ได้เรียกว่ามารีวิว (เพราะหลายคนคงได้ดูกันไปแล้ว) ประเด็นที่ชอบและอยากจะพูดเกี่ยวกับหนังเรื่องนี้มีหลายอย่าง อย่างแรกคือ การแบ่งแยกระหว่างความฝันกับความเป็นจริง การที่ตัวพระเอกอย่าง "เด่น" ได้เป็นแฟนกับ "นุ้ย" เพียงหนึ่งวันในวันคล้ายวันเกิดของเด่นพอดี (วันที่ผมไปดูก็เป็นวันเกิดผมพอดี 12 กันยายน บวกกับอะไรหลายๆอย่างในหนังคล้ายๆกัน เลยทำให้ผมอินมากเป็นพิเศษ ) ผมรู้สึกว่ามันเป็นเหมือนสิ่งที่เด่นฝันมาตลอดได้เป็นความจริงแม้ว่าจะเป็นเพียงแค่วันเดียวก็ยังดี
เพลง "ฝันลำเอียง" ที่เอามาใช้ในหนังก็สื่อถึงความฝันที่มันต่างจากความจริงได้เหมาะกับหนังเรื่องนี้ที่ดูเหมือนจะแบ่งแยกความจริง (แบบจริงๆ) กับ ความจริง (แบบที่ฝัน) ว่ามันแตกต่างกันอย่างชัดเจน
อีกประเด็นหนึ่งที่ชวนให้คิดคือ ความสัมพันธ์ที่เริ่มขึ้นจากการโกหก มันจะดีจริงๆหรอ หลายคนอาจจะบอกว่าการตัดสินใจของตัวเอกนั้นเห็นแก่ตัว อย่างไรก็ตามผมคิดว่ามันก็เป็นเพียงแค่โอกาสที่ยิ่งใหญ่โอกาสเดียวจะได้อยู่ใกล้กับคนที่เรารักนั่นแหละ พอมีโอกาสก็ต้องคว้าและเอามันมาโอบกอดเอาไว้ ก่อนที่โอกาสนั้นจะหมดไป และฝากไว้เป็นความทรงจำดีๆไว้ตลอดกาล
สรุปคือผมชอบหนังเรื่องนี้มากๆครับ ชอบงานภาพมากๆ ความเป็นเด่นชัยก็คงตรงกับผมในหลายอย่างๆทำให้อินและชอบมากเป็นพิเศษ (น้ำตาเอ่อเกือบทั้งเรื่อง) และหนังเรื่องนี้คงจะตราตรึงอยู่ในใจไปอีกนานแน่นอนครับผม
จปล. ขอบคุณ GDH สำหรับภาพประกอบสวยๆ มิวสิควิดีโอ และหนังรักโรแมนติกเรื่องนี้ครับ
กลจปล. ครั้งนี้ดูก่อนมาเขียนนานมากเพราะติดการบ้าน งานกองเป็นภูเขา ถ้าผิดพลาดประการใดก็ขออภัยด้วยครับ
ปล. อาจจะแว่บมาเขียนน้อยลงหน่อย เพราะเตรียมตัวสอบ GATPAT แต่จะพยายามแว่บมาให้บ่อยที่สุดเพื่อฝึกฝนงานเขียนให้ผู้อ่านได้อ่านเพลินๆต่อไปครับ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in