เนื้อหาการเรียนผมรู้สึกคนสอนสมัยนั้นไม่ได้ใช้คำว่าสอนนะ ต้องเรียกว่าบอกดีกว่าจะอะไรใช้ยังไงโดยไม่ได้บอกอะไรเกี่ยวกับการคิด หรือวิเคราะห์ตัวเครื่องมือเท่าไร (อันนี้หลังเริ่มทำงานจะรู้สึกเยอะไปเอง)
ท้าวความเยอะไปแหละ หลังจบมาผมเริ่มทำงานโดยหยุดพักอยู่ 1 เดือนแต่ภายในช่วงนั่นไล่เก็บและทำเอกสารราชการทุกอย่างในชีวิตให้จบ บัตรประชาชน ใบเกณฑ์ทหาร ใบขับขี่ทั้งรถยนต์และมอเตอร์ไซค์เอาให้จบไม่งั่นเข้าไปทำงานต้องลาบ่อยๆไม่ดีแน่ๆดูไม่เตรียมความพร้อมในวัยทำงานมาซะเท่าไร
ความโชคดี 1 ในเส้นทางของผมคือสมัครงานที่เดียวแล้วได้เลย แต่แลกมาด้วยจำนวนเงินที่น้อยนิดด้วยความไม่มั่นใจในใบสมัครงานของผม อย่างที่บอกผมจบวาดเขียนมาโดยตรง ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรเลยกับคอมพิวเตอร์ พี่เจ้าของจึงแจ้งผมว่างั่นลองทำงานด้วยตำแหน่งเด็กฝึกงาน ย้ำว่าเด็กฝึกงานแต่มีเงินให้นะวันล่ะ 200.- บาท ถ้าเป็นคุณจะทำไหมล่ะ!
เด็กเรียนจบศิลปะ ที่บ้านอยู่ฝั่งธนต้องนั่งรถประมาณ 4 ต่อถึงออฟฟิศกลางเมืองอโศก ค่ารถอย่างเดียวก็เกือบ 200.-แล้ว ผมตอบกลับทันทีว่า"ทำ" 55
วิธีคิดเดียวของผมนะตอนนั่นคือผมอยากรู้ว่าไอ้คอมตัวนั่นที่ผมเห็นตอนฝึกงานมันจะมาอยู่บนโต๊ะ เป็นของส่วนตัวของผมคนเดียวในตอนนี้ ซึ่งผมไม่มีปัญญาซื้อมันแน่ๆในยุคนั่น เอาว่ะลองดู (ตัวนี้และสีนี้เลยตามรูป)
*ได้เวลาเริ่มทำงานกันเถอะ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in