驱策的魂魄要流浪哪条街，
Qūcè de húnpò yào liúlàng nǎ tiáo jiē
จะนำพาจิตวิญญาณไปตามทางโดยทิศทางใด
射落的纸鸢曾飞过哪片月，
shè luò de zhǐyuān céng fēiguò nǎ piàn yuè
ว่าวกระดาษลอยต่ำจนเป็นหนึ่งเดียวกับรัศมีจันทรา
磷灯点满城阙，照彻天不夜，
lín dēng diǎn mǎn chéngquè zhào chè tiān bú yè
โคมเทียนในเมืองจรัสแสงสีทั่วทั้งนภานี้
看见什么，灰飞烟灭？
kànjiàn shénme huīfēiyānmiè
เจ้าเห็นสิ่งใด ในหมอกที่หายไป *
夜读时节埋下姑苏一坛雪，
yè dú shíjié mái xià gū sū yī tán xuě
ยามค่ำคืนอ่านตำราพลันเห็นลานบวงสรวงกูซูปกคลุมไปด้วยหิมะ
借用渔火斟开云梦水千叠，
jièyòng yúhuǒ zhēn kāi yún mèng shuǐ qiān dié
อวิ๋นเมิ่งแต่งแต้มสีสันเต็มไปด้วยตะเกียงนับพัน
今宵于风露中，星辰非昨夜，
jīnxiāo yú fēng lù zhōng xīngchén fēi zuóyè
ลมหมอกน้ำค้าง กลุ่มดาวในคืนนี้ไม่เหมือนกับคืนที่แล้วมา
都不似谁眼睫。
dōu bù shì shuí yǎn jié
ราวกับหลบซ่อนจากสายตา
眉间点血，衣上牡丹，
méijiān diǎn xiě yī shàng mǔdān
ตราโลหิตแต้มกลางหน้าผาก ลายดอกโบตั๋นบนอาภรณ์
愈笑愈孤寒，
yù xiào yù gū hán
ใบหน้าประดับด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่น
故人磊落，曾照旧肝胆。
gùrén lěiluò céng zhàojiù gāndǎn
ซื่อตรงไม่คดงอดั่งสายสัมพันธ์ในวันวาน
似这清风明月，
shì zhè qīngfēng míngyuè
ราวกับต้านลมเย็นในคืนเดือนหงาย
凌霜傲雪，最清澈双眼，
língshuāng’ào xuě zuì qīngchè shuāng yǎn
เกล็ดน้ำค้างผลิบานกลางหิมะ * ให้นัยน์ตาคู่นั้นได้รู้
两处茫茫可相见？
liǎng chù mángmáng kě xiāng jiàn
หากเราสองพบพานอีกซักครั้งดั่งวันเก่าได้หรือไม่
把酒祝东风，且祝山河与共的从容，
bǎjiǔ zhù dōngfēng qiě zhù shānhé yǔ gòng de cóngróng
ยกจอกสุราต้อนรับลมวสันต์ อธิษฐานให้ชีวิตนิรันดร์เหมือนลำธารและภูผา
酩酊人间事，从此不倥偬，
mǐngdīng rénjiān shì cóngcǐ bù kǒng zǒng
อดีตเคยลุ่มหลงมัวเมา จากนี้ไปขอไม่ข้องเกี่ยวเรื่องใดก็ตาม
若负剑过群峰，
ruò fù jiànguò qún fēng
เหินกระบี่ข้ามหมู่เมฆ
云深不知竟一人一骑，青山几重，
yún shēn bùzhī jìng yīrén yīqí qīngshān jǐzhòng
อดีตเคยลุ่มหลงมัวเมา จากนี้ไปขอไม่ข้องเกี่ยวเรื่องใดก็ตาม
回眸一眼就心动。
huímóu yīyǎn jiù xīndòng
ขอเพียงแค่หันกลับมองเท่านั้นก็เพียงพอ
幽幽陈笛恰是谁当年谱写
yōuyōu chén dí qià shì shuí dāngnián pǔxiě
เสียงขลุ่ยแผ่วเบาขับขานทำนองใครกันที่ร้อยเรียง
无意扣紧按在琴弦的指节
wúyì kòu jǐn àn zài qín xián de zhǐ jié
เรียวนิ้วสัมผัสพิณไม่ปล่อยวางจากนิ้วตำแหน่งเดิม
似曾相识笑靥
sìcéngxiāngshí xiàoyè
ราวกับเคยเห็นรอยยิ้มที่คุ้นเคยแบบนั้น *
惊鸿忽一瞥 原来从未忘却
jīng hóng hū yīpiē yuánlái cóng wèi wàngquè
ไม่อาจลืมใบหน้าที่ไม่เคยเลือนหายไปจากใจ
眉间点血 衣上牡丹
méijiān diǎn xiěyī shàng mǔdān
ตราโลหิตแต้มกลางหน้าผาก ลายดอกโบตั๋นบนอาภรณ์
愈笑愈孤寒
yù xiào yù gū hán
ใบหน้าประดับด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่น
故人磊落 曾照旧肝胆
gùrén lěiluò céng zhàojiù gāndǎn
ซื่อตรงไม่คดงอดั่งสายสัมพันธ์ในวันวาน
似这清风明月
shì zhè qīngfēng míngyuè
ราวกับต้านลมเย็นในคืนเดือนหงาย
凌霜傲雪 最清澈双眼
língshuāng’ào xuě zuì qīngchè shuāng yǎn
เกล็ดน้ำค้างผลิบานกลางหิมะ ให้นัยน์ตาคู่นั้นได้รู้
两处茫茫可相见
liǎng chù mángmáng kě xiāng jiàn
เราสองหากพบพานอีกซักครั้งดั่งวันเก่าได้หรือไม่
把酒祝东风 且祝山河与共的从容
bǎjiǔ zhù dōngfēng qiě zhù shānhé yǔ gòng de cóngróng
ยกจอกสุราต้อนรับลมวสันต์ อธิษฐานให้ชีวิตนิรันดร์เหมือนลำธารและภูผา
酩酊人间事 从此不倥偬
mǐngdīng rénjiān shì cóngcǐ bù kǒng zǒng
อดีตเคยลุ่มหลงมัวเมา จากนี้ไปขอไม่ข้องเกี่ยวเรื่องใดก็ตาม
若负剑过群峰
ruò fù jiànguò qún fēng
เหินกระบี่ข้ามหมู่เมฆ
云深不知竟一人一骑 青山几重
yún shēn bùzhī jìng yīrén yīqí qīngshān jǐzhòng
หนึ่งคนนำหนึ่งคนตามพากันลอดผ่านขุนเขาในอวิ๋นเซิน
回眸一眼就心动
huímóu yīyǎn jiù xīndòng
ขอแค่หันกลับมองเพียงเท่านั้นก็เพียงพอ
把酒祝东风 就祝当时携手的珍重
bǎjiǔ zhù dōngfēng jiù zhù dāngshí xiéshǒu de zhēnzhòng
ยกจอกสุราต้อนรับลมวสันต์ ให้ลมนี้พยานรักของเราทั้งสอง
春秋千万种 只为谁附庸
chūn qiūqiān wàn zhǒng zhǐ wèi shuí fùyōng
ไม่ว่าวนผ่านไปกี่ฤดู ก็ยังรอคอยแค่คนๆนั้นเรื่อยมา
若花胜去年红
ruò huā shèng qùnián hóng
ถึงแม้ดอกไม้จะผลิดอกสีแดงมากกว่าเคย
坞中莲蕊竟已开已落 醉倒芳丛
wù zhōng lián ruǐ jìng yǐ kāi yǐ luòzuì dào fāng cóng
ก็ยังลิ้มรสสุราท่ามกลางบึงบงกชที่ผลิบานจนร่วงโรย
回眸一眼就心动
huímóu yīyǎn jiù xīn dòng
ขอเพียงแค่หันกลับมองเท่านั้นก็เพียงพอ
若花胜去年红
ruò huā shèng qùnián hóng
ถึงแม้ดอกไม้จะผลิดอกสีแดงมากกว่าเคย
坞中莲蕊竟已开已落 醉倒芳丛
wù zhōng lián ruǐ jìng yǐ kāi yǐ luòzuì dào fāng cóng
ก็ยังลิ้มรสสุราท่ามกลางบึงบงกชที่ผลิบานจนร่วงโรย
一眼岁月都无穷
yīyǎn suìyuè dōu wúqióng
หวนรำลึกถึงช่วงเวลาที่ไร้สิ้นสุด
Note :
* 灰飞烟灭 (ส.) หมายตรงตัวจะแปลว่า ขี้เถ้าลอย ควันละลาย ถ้าเป็นสำนวนไทยก็จะเป็น หายวับไปกับตาค่ะ
* 似曾相识 (ส.) มีความหมายว่าตรงตัวว่า เคยเห็นมาก่อน หรือเรียกอีกอย่างนึงก็คือ เดจาวู นั่นเองค่ะ
ปล.ในตอนแรกก็หาความหมายของคำว่า 东风 ที่แปลได้ว่า ลมทางทิศตะวันออก;ลมฤดูใบไม้ผลิค่ะ(ถ้าในพจนานุกรมเล่มเขียวของคุณเธียรชัยจะพบแค่ลมตะวันออกอย่างเดียว ส่วนลมฤดูใบไม้ผลิเจอในแอปพลีโกค่ะ จริงๆตอนแรกจะใช้คำว่าจารึกลมบูรพาทิศด้วย จนมาค้นความหมายเพิ่มเลยเป็นสาเหตุที่ใช้เป็นลมฤดูใบไม้ผลิเพราะมีนัยยะเหมือนการเริ่มต้นใหม่ และสังเกตว่าเพลงนี้มีการใช้คำที่เกี่ยวกับฤดูกาลและการอธิษฐานให้มีชีวิตยืนยาวเหมือนกับเทศกาลตรุษจีน(มโนไปไกลมาก)ที่ชาวจีนจะมีการกินบะหมี่เป็นสัญลักษณ์การมีชีวิตที่ยืนยาว เพื่อให้เพลงมีความหมายไปในทางเดียวกันเลยตัดสินใจใช้คำนี้ค่ะ แอบรู้สึกแปลกๆที่แปลไม่เหมือนคนอื่นเหมือนกันค่ะตอนแรก จนตอนนี้ก็ยังคิดว่าฉันแปลผิดใช่ไหมอยู่เลย) 志 อันนี้ซาใช้เป็นความหมายของการจารึกหรือบันทึกตัวอักษรแทนค่ะ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in