"พี่ชาย!!!" หญิงสาวตะโกนลั่นพลางวิ่งเข้าขวางกลางระหว่างชายผู้เป็นที่รักทั้งสอง

      ลูกตะกั่วสีเงินยวงพุ่งเข้าปะทะร่างของเธออย่างจังท่ามกลางความตื่นตกใจของทั้งผู้ที่ลั่นไกและผู้ตกเป็นเป้าหมายของมัน

      ไวท์โดนลูกปืนเข้าที่กลางอก ฝังลงอย่างเหมาะเจาะที่ดวงใจของเธอ

      ร่างบางทรุดลงแทบเท้าชายที่เธอเอาตัวเข้าปกป้อง ก่อนบรรยากาศทั้งปวงจะตกลงสู่ความเงียบงัน

      บิลล์ลดปืนลง เขารักน้องสาว รักตลอดมา รักแม้เวลาที่เด็กนั่นเลือกคนอื่น และเดินไปจากอ้อมอกของเขา จวบจนวินาทีสุดท้ายที่กระสุนปืนของเขาแย่งชิงชีวิตของเธอไป เขาก็ยังรักเธออยู่

      ชายวัยกลางคนมองดูไอ้บ้านั่นประคองน้องสาวของตนไว้ ร่างนั้นไม่หายใจแล้ว ไม่ต้องสงสัย ลูกปืนของเขาไม่เคยพลาด นั่นเคยเป็นความภูมิใจสูงสุดของเขา แต่วันนี้ เขากลับอยากให้ปืนของเขาพลาดเป้าเสียเหลือเกิน

      กำลังเสริมของตำรวจมาถึงแล้ว ทั้งหมดเข้าคุมตัวบิลล์อย่างแน่นหนา

     บิลล์ไม่แม้แต่ชายตามองเมื่อคนพวกนั้นสับกุญแจมือลงบนข้อมือของตน เขาไม่ได้ขัดขืน แม้เพียงออกแรงเหนี่ยวไกปืนในมือเบาๆชีวิตของคนพวกนั้นก็จะปลิวหายไปอย่างง่ายดาย แต่เขาไม่ทำ

      เขาฆ่าน้องสาวตัวเอง

      มีเพียงสิ่งนี้เท่านั้นที่วนเวียนอยู่ในความคิดของเขาเมื่อยามที่เขาถูกส่งไปยังที่คุมขังของผู้ต้องโทษประหาร

      เขาฆ่าไวท์

     บิลล์ถูกนำตัวออกไปแล้ว ความวุ่นวายทุกอย่างตกลงสู่ความสงบอีกครั้ง

     เรย์ลี่ไม่ได้ร้องไห้ เขาเศร้าแทบตาย แต่น้ำตาไม่ไหลออกมา

     เขารักไวท์ รักที่สุดเท่าที่จะรักได้ ลำบากใจไม่น้อยเมื่อรู้ว่างานที่ผู้บังคับบัญชามอบหมายแก่ตนคือกระตามจับพี่ชายของภรรยา

     ไวท์ไม่ได้ห้ามเมื่อยามเขาออกตามล่าพี่ชาย

     นั่นเป็นเรื่องของเขากับบิลล์ ดังนั้นแม้เธอจะเป็นภรรยาของเขา หรือน้องสาวของบิลล์ เธอก็จะไม่เข้ามายุ่ง

     แต่ไวท์ก็ยังเป็นไวท์อยู่นั่นเอง สดใส ซื่อตรง พยายามแยกแยะทุกอย่างด้วยเหตุผล แต่สุดท้ายก็ทำสิ่งต่างๆตามหัวใจ

     เพราะเธอเป็นเธอเช่นนี้เอง เธอจึงตาย เพราะเธอซื่อสัตย์ต่อหัวใจของเธอเช่นนี้เอง เพราะเธอรักเขาเช่นนี้เอง เพราะเธอรักพี่ชายเช่นนี้เอง เธอจึงจากไป...