รูปนี้เคยเป็นรูปที่กันไม่ชอบที่สุด เพราะกันเหนื่อยเกินกว่าจะยิ้มให้กล้อง แต่นายก็ยังยัดเยียดรูปใบนี้ให้กันเมื่อนำฟิล์มไปล้างเรียบร้อย กันเก็บรูปนี้ไว้ในอัลบั้มภาพ และลืมเลือนมันไปเสียตั้งแต่ขึ้นชั้นปีที่สี่ จนกระทั่งเมื่อหัวค่ำนี้ ที่ลูกชายเรียกร้องอยากเห็นกันสมัยที่อยู่เมืองไทย กันจึงได้พบเจอภาพนี้อีกครั้ง 

    จำได้ว่านายถ่ายกันรูปนี้เมื่อตอนที่เราวิ่งแข่งกันบนสะพานพระรามแปดหลังเลิกเรียนในเย็นวันหนึ่งตอนอยู่ปีสาม ถ้าจำไม่ผิดคือพ.ศ.2532 สมัยที่ใครร้องเพลงเพราะเธอหรือเปล่า ของวงดิอินโนเซ้นต์ไม่ได้นั้นถือเป็นความผิดบาปอย่างที่สุด ความหนุ่มแน่นและอิสระเสรีในคราวนั้นทำให้กันได้แต่ยิ้มให้เมื่อนึกถึง ตอนนั้นเราเป็นเพียงนักศึกษาที่เยาว์วัย ไร้เดียงสา และขลาดเขลาเกินกว่าจะเข้าใจความใจร้ายของโลกใบนี้

     กันขอส่งรูปใบนี้คืนนาย ไม่ใช่เพราะกันไม่ชอบรูปใบนี้ กลับกัน กันดีใจมากทีเดียวเมื่อได้เจอรูปใบนี้อีกครั้ง เพราะมันทำให้กันได้นึกถึงวันวานที่พวกเรายังคงเป็นหนุ่มน้อยช่างฝัน แต่กระนั้นแล้ว หลังจากกันและลูกได้ดูจนหมดอัลบั้ม กันพบว่าทุกรูปของกันคือรูปจากฟิล์มของนายทั้งสิ้น นั่นหมายถึงว่านายไม่มีรูปของกันอยู่เลยแม้ซักใบเดียว กันจึงขอให้นายได้เก็บรูปของกันไว้ซักใบ เพื่อเป็นหลักฐานว่าครั้งหนึ่งเราเคยมีความทรงจำดีๆร่วมกัน

     ที่อยู่บนจ่าหน้าซองจดหมายฉบับนี้คือบ้านของกันในวอชิงตัน นายสามารถส่งกลับคืนมาได้หากนายไม่ต้องการมัน(แต่กันหวังว่ากันจะไม่ได้เห็นรูปใบนี้อีก) และหากไม่หนักหนาเกินไปนัก โปรดส่งรูปหรือจดหมายบอกเล่าเรื่องราวของนายในปัจจุบันให้กันบ้าง ด้วยกันยังมีความหวังดีและคำนึงถึงนายเสมอไม่ต่างจากวันแรกที่เราเจอกันในงานรับเพื่อนใหม่เมื่อตอนปีหนึ่ง

      หากบอกให้นายเล่าเรื่องของนายในปัจจุบันเพียงผู้เดียวก็คงเห็นแก่ตัวเกินไป ตอนนี้กันมีลูกชายแล้วหนึ่งคน แกอายุ 2 ขวบแล้ว กำลังช่างจ้อไม่ต่างกับกันเลยทีเดียว กันไม่ได้แต่งงาน รวมถึงไม่ได้อยู่กับแม่ของเจมส์ด้วย (ลูกชายของกันชื่อ เจมีส์ แม่ของเขาตั้งไว้) หากเพราะเหตุใดที่กันไม่ได้อยู่กับแม่ของเจมส์ กันขอยกไว้ตอบในฉบับหน้าหากนายตอบกันกลับมาบ้าง กันสบายดี และกำลังจะได้รับปริญญาเอกในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้านี้ ขออภัยที่ก่อนหน้านี้กันไม่เคยได้ติดต่อนายบ้างเลย อาจเพราะความรู้สึกผิดของกันเอง แต่นั่นก็ไม่ใช่ข้ออ้างที่ดี กันจึงขอรับผิดแต่เพียงผู้เดียว และคาดหวังว่านายจะให้อภัยกัน ถึงจะดูเป็นคำขอที่มากเกินไป แต่กันก็ภาวนาเช่นนั้นต่อพระเจ้าในทุกคืนก่อนนอน

       ทั้งนี้ทั้งนั้น เจมส์ชอบรูปของนายมากทีเดียว เขาบอกว่าอยากวิ่งแข่งบนสะพานพระรามแปดกับนายเช่นในรูปใบนี้ หวังว่าในวันหนึ่ง เราทั้งคู่จะยังไม่แก่เกินไปที่จะวิ่งกับเจมส์ได้

ด้วยความระลึกถึงเสมอ

เจียง - 2537