ผม ชื่อบรรณาศาสตร์ ตอนนี้ทำงานอยู่ที่ธนาคารแห่งประเทศไทย
ชีวิตผมเหรอ ก็เรื่อยๆ เกิดมาในครอบครัวจีน เตี่ยอยากให้เรียนเกี่ยวกับเศรษฐกิจการเงินและภาษา
จะได้มาช่วยที่บ้านทำธุรกิจ

เตี่ยว่าไงผมก็ว่าตาม

ยังไม่ทันจะเรียนจบ ธุรกิจเม็ดพลาสติกก็มาด่วนเจ๊งไปเสียก่อน พร้อมๆ กับการจากไปของเตี่ย ด้วยโรคมะเร็งปอด

13 ปีหลังจากรับปริญญา ผมไม่ได้ทำงานเป็นชิ้นเป็นอัน ดูแลม๊าดูทำงานบ้านไปยังงั้น ไม่มีแรงขับจะไปสมัครทำงานที่ไหน

รับจ๊อบฟรีแลนซ์แปลบทสัมภาษณ์ไปวันๆ ให้พอมีเงินใช้

จนวันนึง รุ่นพี่สมัยเรียนที่เคยสนิทกันมากก็โทรมาแนะนำเชิงบังคับ

ว่าให้ลองสมัครทำงานในแบงค์ชาติดู

"ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวกูฝากให้ จะได้มีการมีงานทำเลี้ยงครอบครัวสักที กูว่างานนี้เหมาะกับมึงชัวร์"
ครับ พี่ว่าไงผมก็ว่าตาม

สอบ TOEFL IELTS TOEIC ให้ผ่านเกณฑ์ไม่ใช่เรื่องยากเท่าไรนัก ด้วยความชอบเป็นทุนเดิม บวกกับ
ความงกกลัวจะต้องเสียเงินสอบใหม่

วันแรกที่เข้าไปทำงาน ความรู้สึกใหม่ในชีวิตเกิดขึ้นในใจผม ได้แต่งตัวทะมัดทะแมงไปทำให้ให้กับประเทศ ผมรู้สึกมีค่ามากขึ้น ถึงจะเพียงแค่ฟันเฟืองเล็กๆ ในระบบก็เถอะ
เล็กที่ว่านี่คือกระจิริดเลยนะ

ทางเทคนิกแล้วผมไม่ได้ขึ้นกับแบงค์ชาติโดยตรงด้วยซ้ำ เวลางานส่วนใหญ่ของผมอยู่ในสำนักกษาปณ์ คอยตรวจเชกความเรียบร้อยของจำนวนเหรียญแต่ละลอตที่ถูกผลิตขึ้น นำไปรายงานที่ธนาคารและรับเรื่องผลิตและกระจายเหรียญในแต่ละปี

ฟังดูน่าเบื่อหน่าย แต่ผมกลับชอบสุดหัวใจ

ผมนั่งดูพี่ๆ พนักงานเค้าผลิตเหรียญ ได้อย่างไม่เบื่อ ตั้งแต่ปั้นมันขึ้นจากดินน้ำมัน เทพิมพ์หล่อไปมาจาก
ปูปลาสเตอร์ เป็นซิลิโคน เป็นอิพอกซี่ ก่อนประทับลงบนโลหะที่ผ่านการขอบอย่างประณีต ผมมีความสุขกับการตรวจสอบตัวเลขยิบย่อย นั่งเอาสถิติของแต่ละปีแต่ละไตรมาส มานั่งพิจาณา

จำนวนเหรียญที่ถูกใช้ในการทำบุญ ว่ามีมากแค่ไหน
ดูว่าเหรียญสิบที่ BTS ได้รับสามารถเอามาเรียงรอบโลกได้กี่รอบ (คำตอบคือสามรอบครึ่ง)

ดูไม่ประเทืองปัญญาเท่าไร แต่ก็ดีกว่านั่งเล่นเกมอยู่ที่บ้าน
ถึงเงินเดือนจะไม่มาก แต่ผมก็ไม่เหนื่อย แถมม๊ายังกลับมายิ้มได้อีกครั้ง

ชีวิตตอนนี้ก็เท่านี้ เรื่อยๆ อย่างที่บอก
มีงานที่รักทำ มีคนที่รักให้กลับไปหา ไม่เหนื่อยกายหนักใจ
มีความสุขดีครับ

โจทย์

อันนี้แอดที่ไปหามา