เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
倒数第 98 行yiling
98
  • พี่หมูมะนาวเคยบอกไว้ว่า ถ้าคุณเริ่มทำอะไรสักอย่างในวันที่ 17 กันยายน มันจะครบ 100 วัน ในวันคริสต์มาสพอดี

    ตัวเราในปีที่แล้วเจอทวีตนี้แล้วก็ตื่นเต้น คิดวางแผนใหญ่เลยว่าจะทำอะไรดี สุดท้ายก็มาจบที่ว่าจะออกไปเดินรอบสนามมหาลัย 師大 ทุกวัน วันละสองรอบ นับตั้งแต่ 17 กันยา ก็ใช้เวลาอยู่หลายวันกว่าจะแงะตัวเองออกจากเตียงเดินไปถึงสนามได้ ไปถึงก็พบว่าคนมาเดินกันเยอะเลย ส่วนใหญ่เป็นพวกลุงป้าน้าอามาเดิน มาวิ่ง และทุกคนในนั้นพร็อบพร้อมมาก คือแต่งกายเพื่อมาออกกำลังกายกันจริงๆ ตัวเราในชุดอยู่บ้าน รองเท้าแตะคีบ ก็เขินๆ อายๆ ถึงกับต้องโทรไปหาเพื่อนที่ไทย ปรึกษาว่าทำยังไงดีนะ ไม่กล้าลงสนามเลย สุดท้ายก็เลยเหมือนแค่มานั่งข้างสนามโทรศัพท์คุยเล่นกับเพื่อนที่ห่างหายกันมานาน

    เหตุการณ์วันนั้นเหมือนเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน แต่ในความจริงเราผ่านวันนั้นมาหนึ่งปีเต็มแล้ว วันเวลาผ่านไปเร็วเพราะแต่ละวันไม่มีอะไรที่น่าจดจำ เมื่อวานก็เหมือนวันนี้ วันนี้ก็เหมือนเมื่อวาน พรุ่งนี้ก็จะเหมือนวันนี้ ปีนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับปีที่แล้ว

    ปีนี้อยู่ๆ เรานึกถึงทวีตนั้นของพี่หมูมะนาว ตั้งใจว่าปีนี้ก็อยากจะทำอะไรสักอย่าง แต่นึกไม่ออกว่าจะทำอะไรดี รู้ตัวอีกทีวันที่ 17 กันยายนก็ผ่านพ้นไปแล้ว แต่ยังไงก็ยังอยากจะเริ่มทำอะไรสักอย่างอยู่ดี ตัวเลข 100 วันเลยกลายเปลี่ยนเป็น 99 วัน และตัวเลข 99 วันก็ผ่านพ้นไปโดยยังไม่ทันทำอะไร จนเลยมาถึงตัวเลข 98

    วันเสาร์ที่ 19 กันยายน 2020

    วันนี้เป็นวันที่ไม่แย่ เราได้ออกไปข้างนอกด้วยแหละ ไม่บ่อยนะที่จะแกะตัวเองออกจากเตียงได้ เมื่อคืนเพื่อนโทรมาชวนไปนั่งอ่านหนังสือด้วยกันที่ห้องสมุดมหาลัย อาทิตย์ที่แล้วเราก็ไปนั่งติวสอบด้วยกัน เราว่ามันดีมากเลยที่ได้ออกมาข้างนอกและมีเพื่อนนั่งอ่านหนังสือ ทำการบ้านไปด้วยกัน productive ขึ้นเยอะเลย 

    อย่างวันนี้ จริงๆ แล้วต่ื่นสายมาก 11 โมงแน่ะ กว่าจะเอาตัวเองไปถึงหอกลางได้ก็ปาเข้าไป 4 โมงเย็น เราอยู่จนถึงสามทุ่ม และทำงานชิ้นยากเสร็จไปหนึ่งชิ้น ภูมิใจในตัวเองจริงๆ ถ้าอยู่บ้านไม่เคยจะทำอะไรสำเร็จได้เลยนะ เราชอบบรรยากาศหอกลางชั้น 1 มากๆ นั่งทำงานได้ชิลๆ แต่ไม่ distract เลย พรุ่งนี้อยากไปอีกจัง

    ทำงานเสร็จเราก็ออกจากหอกลางไปหาอะไรกิน อยู่มหาลัยมาสี่ปี เพิ่งจะเคยมีชีวิตไนท์ไลฟ์ย่านบรรทัดทองเนี่ย ปกติก็อยากมานะแต่ไม่มีเพ่ื่อนมา555 นั่งกินอาหารอีสานเป็นมื้อดึก เจอน้องรหัสสมัยมัธยมด้วย ทักทายกันตามประสา ไม่รู้จะคุยอะไรดี แต่ก็ดีใจมากๆ ที่ได้เจอ ดีจังเลยนะวันนี้เนี่ย

    วันนี้ในขณะที่เรานั่งเคลียร์งานชิ้นยักษ์ มีประชาชนคนไทยอีกหลายคนไปรวมตัวกันอยู่แถวสนามหลวง นับถือทุกคนมากๆ คนขี้ขลาดที่ไม่กล้ามีปัญหากับทางบ้านก็ได้แต่ส่งใจไปช่วย ไม่ใช่แค่ที่สนามหลวง แต่ยังมีที่ซีเหมินติงด้วย ถ้าเรายังอยู่คงได้ไปแน่ๆ คิดถึงชีวิตที่มีอิสระจัง วันนี้แค่ออกมาอ่านหนังสือที่ห้องสมุดมหาลัยถึงดึกดื่นยังโดนตามกลับบ้านยิกยิก เป็นลูกสาวนี่โดนเป็นห่วงดีจังเลยเนอะ ส่วนลูกชายไม่กลับบ้านตั้งหลายวันแม่ยังไม่รู้เลย
Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in