แต่สิ่งที่วิเศษที่สุดก็ปรากฏตัวต่อหน้าเรา ในวันเข้าเรียนจริง คาปแรก
เรียกว่า "เพื่อน" ก็ว่าได้
ชายที่ดูชิลกว่าเรา ดูท้ายแถวกว่าเรา ดูช้ากว่าเรา ดูเละกว่าเรา (และแน่นอนแก่กว่าเรา)
แต่เรารู้จักชายคนนี้มาก่อน
บางทีเราเริ่มเชื่อในชะตาฟ้าลิขิตนะ
ชายคนนี้ คือชายที่เราเคยมองไปหาแบบดูถูกเมื่อตอนปีหนึ่ง
ตอนเข้ามาในรั้วมหาลัยครั้งแรก
เป็นชายที่ถือกระดานวาดรูปขนาดใหญ่ คณะศิลปะ(คณะที่เราเคยมองว่าเป็นคณะไส้แห้ง)
มองหาอาคารธุรการไม่เจอ
แน่นอนว่า เราเป็นคนที่วางตัวเป็นคนดีเก่ง แม้แต่คนที่ไม่รู้จัก เราก็พยายามช่วย
เช่น เราไม่อยากให้คนอื่นเห็น ว่าเราดูถูกคนอื่น เราก็ทำทุกอย่างไม่ให้มันเป็นเช่นนั้น
(เห็นป่าว เรารักษาภาพเก่งนะ ไอเพื่อนชายคนนี้ของเรา มันคงเดาไม่ถูกว่าเราคิดอะไรอยู่)
"ดาว" คือชื่อของเพื่อนคนนั้น
หลังจากนั้นเราก็เห็นดาวถูกทำโทษบ่อยๆตอนรับน้อง
ดูเหมือนว่า ดาวจะซิ่วมาเรียนใหม่เหมือนเรา
ดาวจำเราได้
ไม่ช้าเราก็รู้สึกว่า คนนี้แหละ เพื่อนตาย (ที่แน่ๆคือ เราบังคับให้ตาย)
เพื่อนดาว เป็นอะไรที่ มาเหนือเราทุกอย่าง ความชิล ความนิ่ง คงหน้าตาด้วยแหละ
(เราเป็นคนประเภทที่ พนักงานเซเว่นทอนตังค์ให้บนโต๊ะ
ขณะที่เพื่อนดาวหน้าตาดีจน พนักงานเซเว่น ทอนตังค์ให้ถึงมือ )
เพื่อนดาวไม่เข้ารับน้อง อาศัยเครดิตจากการเป็นที่รู้จัก
(ลืมบอกไป เราเรียกชื่อนำหน้าเพื่อน ด้วยคำว่า เพื่อนนะ มันติดนิสัยไปแล้ว ขออภัยในความไม่สะดวก)
จริงๆแล้วเพื่อนดาวเป็นรุ่นพี่ปีสาม เชียวนะ (ปีสามที่โหดๆอะ)
แต่ตอนเพื่อนดาวทักไปหาพวกรุ่นพี่ปีสาม
รุ่นพี่ปีสาม กลายเป็นรุ่นพี่ปีสองไปเลย หน้ามือเป็นหลังมือ
เราที่เดินกับเพื่อนดาว เลยได้รับเครดิตไปด้วย
"รับน้องเป็นไงบ้าง"
เพื่อนดาวถามเรา
(จะว่าไปเขาดูเป็นผู้ใหญ่ และแถมยังวางตัวจนเป็นที่น่าเคารพกว่าเราเยอะเลย
เพื่อนที่อยู่แถวบ้านของเขาก็ยังเยอะด้วย เราว่าเพื่อนดาวน่าจะเป็นคนแบบคนละขั้วกับเราน่ะ)
"อืม ว๊ากน่ากลัวมาก แต่ตลกดี"
เราได้ระบายออกแบบไม่ต้องยั้ง เป็นครั้งแรกในรอบหลายๆปีที่เราได้คุยแบบเปิดอกกับใครซักคน
(เราว่า เกริ่นนำมาเยอะละ ขอข้ามรายละเอียดไปบ้างเนอะ
ก่อนจะเข้าใจผิด เราเป็นผู้ชาย เราชอบผู้หญิง เราเป็นชายแท้นะ
แต่เพื่อนดาวเป็นคนที่เราเคารพมากในตอนหลัง)
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in