รสชาติของมันติดจะหวานด้วยเล็กน้อย

นานๆ ครั้งฉันถึงจะลงมือแต่งหน้าทาปากสมกับเป็นเด็กสาววัยเดียวกันบ้าง แต่เดิมฉันไม่ค่อยชอบแต่งหน้าเสียเท่าไหร่สำหรับฉันมันค่อนข้างน่าเบื่อที่จะต้องตื่นเช้ามาแต่งหน้าเสริมความงามให้ตัวเองแม้ไม่ได้ไปไหน แทนที่จะพักผ่อนเต็มที่เพื่อนตื่นขึ้นมาอย่างสดชื่น ทานมื้อเช้าง่ายๆ รับหนังสือพิมพ์จากบุรุษไปรษณีย์นก

แต่วันนี้เป็นวันแสนสำคัญ

ตามที่ฉันได้กล่าวไปเมื่อครั้งก่อน วันนี้ฉันได้มีนัดกับคนพิเศษของฉัน

ออกตัวไว้ก่อนเลยว่าเค้าคนนั้นเป็นคนพิเศษมากๆ พิเศษเกินบรรยาย ถึงในครั้งแรกฉันได้เล่าไปว่าไม่ต้องการมีแฟน คนที่ฉันจะไปหาไม่ใช่แฟนอะไรทำนองนั้น มันเป็นสิ่งที่พูดอธิบายความสัมพันธ์ได้ยาก เวลาที่ได้เจอฉันรู้สึกอบอุ่น

 เรียกโดยรวมว่าฉันเข้าใจเค้า...

และเค้าคนนั้นก็เข้าใจฉันเช่นกัน

แต่งแต้มสีสันแค่บนริมฝีปาก ตรวจตราทุกสิ่งในบ้านน้อยที่รักให้เรียบร้อยและออกไปพบเจอเขาคนนั้น นานๆ ครั้งที่ฉันจะได้เจอกับเขาสักที... เรียกว่าเป็นความเหลื่อมล้ำของมิติอะไรทำนองนั้นดีกว่าที่ทำให้ฉันกับเค้าเจอกันได้ยากขึ้น

ทันทีที่ฉันเปิดประตูไป เค้าคนนั้นก็มายืนรอฉันอยู่ข้างนอกแล้ว... ให้ตายสิ

ค่อนข้างยากถ้าจะอธิบายพรรณารูปร่างลักษณะบุคลิกภายนอกของเขา... ทุกอย่างนั้นคือสีขาวสง่า ใช่เป็นสีขาวทั้งหมด ความจริงฉันไม่สามารถเห็นหน้าของเขาโดยตรงได้ขณะที่ตัวเขาไม่สามารถเห็นฉันโดยตรงได้ด้วยเช่นกัน

เราจะรับรู้สื่อสารกันผ่านตัวหนังสือเท่านั้น

สิ่งที่ฉันพูดออกไปจะกลายเป็นตัวหนังสือเช่นเดียวกันกับเขา นี่เป็นผลของการเจอกันโดยใช้ความเหลื่อมล้ำของมิติ

ไม่รับรู้เสียง ไม่เห็นหน้าตา ช่างน่าเศร้า

ทว่าน่ายินดีที่เราเข้าใจกันได้

ถึงเขาจะไม่เห็นก็ไม่เป็นไร ลิปกลอสสีพีชสดใสที่เขาเคยบอกว่าชอบสีของมัน