ฉันว่าฉันชอบคุณพอๆ กับที่ฉันชอบทะเลที่ชุมพร

วันนี้ฉันได้กลับไปที่นั่น ทะเลที่ชุมพรที่ฉันคุ้นเคยตอนเด็กๆ ทะเลที่ชุมพรที่ไม่ได้แวะมาเยื่อมเยือนเลยเป็นเวลาเกือบสิบปี มันเป็นทะเลที่ฉันไม่ได้ตื่นเต้นนักเมื่อเห็นมันส่องกระทบแดดเป็นเส้นแสงยิบๆ ตอนมองผ่านกระจกรถ เป็นทะเลที่ฉันไม่ได้วิ่งเข้าหาทันทีเมื่อเท้าแตะพื้น ฉันใช้เวลานั่งกินปังปิ้งนมข้นน้ำตาลอยู่ตรงร้านอาหารริมหาดอยู่นานทีเดียวเลยล่ะ แต่สุดท้าย ฉันก็ลุกออกไปทักทายมัน และทันทีที่เท้าสัมผัสกับทราย ฉันก็รู้ได้เลยทันทีว่าทำไมฉันถึงชอบคุณพอๆ กับมัน

ฉันรู้สึกมีชีวิต รู้สึกสนุก และรู้สึกได้เป็นตัวเอง ไม่ใช่ทุกทะเลที่ทำให้ฉันรู้สึกแบบนั้น ฉันไม่ได้รีบถ่ายรูปไปอัพลงโซเชียลที่ไหน ก็แค่ถ่ายรูปเก็บบรรยากาศไปเรื่อยๆ ฉันค่อยๆ เดินลงไปตรงที่คลื่นซัดเข้ามาที่ชายฝั่ง ฟองคลื่นสีขาวๆ เบาๆ กับน้ำสีฟ้าอมเขียวตุ่นๆ ที่ใสจนทำให้ฉันมองเห็นเท้าของตัวเองที่ยืนอยู่บนทรายที่ถูกคลื่นวาดเป็นเส้นยึกยัก น้ำเย็นๆ ที่กระทบกับเท้าทำให้ฉันรู้สึกผ่อนคลาย ทั้งภูเขาที่ล้อมหาดทรายอยู่ข้างๆ ต้นมะพร้าวที่โยกเยกเล่นลมอยู่ด้านหลัง ทุกภาพคุ้นเคยมาก และฉันไม่กลัวที่จะเดินไปเรื่อยๆ ฉันรู้สึกในระดับหนึ่งว่านี่คือที่ของฉัน สุดท้าย ฉันใช้เวลาที่ทะเลนี้นานกว่าที่คิดไว้

คุณก็เหมือนกัน คุณไม่ใช่คนที่ฉันประหม่าจนไม่กล้าทักเมื่อได้เจอ ไม่ใช่คนที่ฉันจะรีบวิ่งเข้าไปหา คุณคือคนที่ฉันจะค่อยๆ มอง ค่อยๆ ปล่อยเวลาให้ผ่านไปจนจังหวะที่เหมาะมาถึง และค่อยๆ เดินเข้าไป ส่งสายตา คำพูดทักทาย พูดคุยกัน หยอกล้อ เล่นสนุก คุณทำให้ฉันรู้สึกสบายใจที่ได้อยู่ด้วย คุณน่ารัก แต่คุณไม่ได้สวยงามจนแทบหยุดหายใจเหมือนกับทะเลที่สมุย คุณเข้าใจ ปลอบโยนและดูแลฉัน แต่คุณไม่ได้เป็นผู้ใหญ่ที่ขรึมจนเข้าถึงยากเหมือนกับทะเลที่กรุงเทพ คุณมีมุมที่ฉันยังเข้าไม่ถึง แต่คุณก็ไม่ได้ดูสูงส่งจนต้องเกร็งเหมือนตอนเดินลงไปที่ชายหาดของโรงแรมหรูที่ภูเก็ต คุณเหมือนทะเลที่ชุมพร คุณไม่ใช่ทะเลที่ฉันรัก หลง ประทับใจ หรืออะไรสวยหรูแบบนั้น แต่คุณเป็นทะเลที่ฉันอยากอยู่ด้วยให้นานที่สุด

ในขณะที่ฉันเดินอยู่ริมทะเล ฉันก็สังเกตว่าตัวฉันเป็นตุ่มแดงๆ หลายจุดเพราะปึ่งทะเลกัด คุณเองก็ใจร้ายแบบนั้น เหมือนกับเป็นกฎว่ามาทะเลต้องโดนปึ่งกัด เจอคุณแล้วต้องโดนแกล้ง คุณจะแกล้งฉันทุกครั้ง ฉันจะด่าคุณทุกครั้ง แต่ฉันจะไม่ได้รู้สึกโกรธอะไร และคุณก็จะไม่เก็บไปคิดมาก เพราะมันคือสิ่งที่เราทำกันมาตลอด เป็นความเคยชินที่เราสองคนร่วมกันสร้างมันขึ้นมา

ก่อนจะจากทะเลไป ฉันตัดสินใจหยิบท่อนไม้เล็กๆ ที่พื้นขึ้นมา จรดมันลงไปที่พื้นทรายชื้นๆ เขียนสิ่งๆ หนึ่งลงไปโดยไม่ได้คิดเลยสักนิดเดียว

‘It’s a tradition’

ฉันนึกขำตัวเอง ถ้าเป็นทะเลที่อื่น ฉันคงไม่กล้าเขียนอะไรไร้สาระแบบนี้แน่ แต่เพราะนี่คือทะเลชุมพร ทะเลที่ฉันไม่จำเป็นต้องถ่ายรูปสิ่งที่ฉันเขียนไปอวดคนอื่น ทะเลที่ฉันไม่ต้องกังวลว่าคนอื่นจะคิดอย่างไรถ้าได้เห็นข้อความนี้ ทะเลที่ฉันสามารถใช้โอกาสอันหายากในการกลับมาไปกับข้อความตลกๆ แบบนี้ได้ สุดท้าย ฉันคิดถึงคุณ

คุณกับฉันก็คงเป็นแบบนั้นเหมือนกัน

ฉันจากทะเลชุมพรมาด้วยความรู้สึกดีๆ ไม่อาลัยอาวรณ์ ไม่ได้ย้อนกลับไปมองตอนหันหลังแล้วเดินห่างออกมาจากเส้นขอบฟ้า จริงๆ ฉันก็ไม่ได้คิดถึงทะเลชุมพรขนาดนั้นเท่าไหร่

แต่ตลกดี ขนาดอยู่ที่ทะเล ฉันยังคิดถึงเรื่องคุณเลย

หรือว่าฉันจะชอบคุณมากกว่าทะเลที่ชุมพรนิดนึงกันนะ