ทริปที่ประทับใจ คือทริปล่าสุดที่ได้ไป work and travel ที่ประเทศสหรัฐอเมริกา เพราะเป็นทริปที่...1) ถ้าวัดที่ระยะทางก็คือไกลที่สุด 2) ถ้าวัดที่ตัวเงินก็คือใช้เยอะที่สุด 3) ถ้าวัดที่ระยะเวลาก็คือไปนานที่สุด และ 4) ถ้าวัดจากสิ่งที่ได้รับก็ถือว่าเป็นประสบการณ์ชีวิตที่เยอะเยอะและยากจะลืมเลือนที่สุด
เพราะหลังจากกลับมาไทย แม่ก็ไม่ให้ไปไหนอีกเลยตอนนี้ (หัวเราะทั้งน้ำตา)
ก้มหน้ายอมรับและชดใช้กรรม(ที่ไปทำตัวชีวิตเหมือนจะดีในเมืองนอก)ต่อไป เดี๋ยวเก็บตังค์ได้เมื่อไหร่ ทริปใหม่คงไม่ไกลเกินเอื้อม!

(1)
Hola! ภาษาสเปนแปลว่า สวัสดี แต่เราได้ยินคำนี้ติดหูมากที่ประเทศสหรัฐอเมริกา น่าแปลกมั้ยล่ะ!

ต้องท้าวความไปยาวๆเลย เพราะเหตุมันเกิดจากการยินยอมพร้อมใจของตัวเองไปเป็นแรงงานทาสผ่านโครงการ Work and Travel เมื่อ 6 เดือนที่แล้ว และงานที่เราเลือกทำก็คือตำแหน่ง Housekeeper งานที่ใครๆต่างก็บอกว่าโคตรจะหนักหนาสาหัสเลย แต่เราก็หาได้แคร์ไม่ ยังมั่นหน้าที่จะไปเดินสะบัดบ็อบที่อเมริกาให้ได้อยู่ดี

โอเค รู้สึกบ้านนอกตั้งแต่เริ่ม เพราะเป็นการขึ้นเครื่องบินข้ามซีกโลกครั้งแรก และเป็นการได้นั่งสายการบินดีๆครั้งแรกอีกเช่นกัน(เจแปนแอร์ไลน์) อะไรที่เป็นครั้งแรกมันก็มักจะเซอร์ไพรซ์เราเสมอ คือบ้านนอกขนาดที่ไม่รู้ว่าอาหารที่เสิร์ฟบนเครื่องมันฟรีนะ (คิดว่าแอร์เอเชียเอ็กซ์รึไงวะตอนนั้น ปั๊ดโธ่! 555555) รีโมท ทีวีอะไรใช้ไม่เป็นเลย รู้สึกเด๋อด๋ารุนแรง แต่ก็ผ่านมาได้ ลองผิดลองถูกไปจนถึงอเมริกา คือมันตื่นเต้นมากกกก วินาทีที่แบบเครื่องแลนดิ้งลงที่ดาลัส รัฐเท็กซัส (เพื่อต่อเครื่องไปหลุยวิลส์ รัฐเคนตัคกี้ เมืองที่เราทำงาน) มันรู้สึกแบบบบ เห้ยยยยยย นี่ได้มาเหยียบประเทศที่ได้ชื่อว่าดินแดนแห่งเสรีภาพ บิ๊กแอปเปิ้ล เมลติ้งพอท แล้วจริงๆหรอเนี่ยยย
แต่...
อยู่ดีๆ...
ไฟล์ทไปหลุยส์วิลส์ถูกแคนเซิล
...
ฮะ
...
ไม่จริง เรื่องนี้ต้องไม่เกิดกับเราหรอก บ้า มาครั้งแรกเองนะ โดนเทเฉย เคยอ่านแต่ในพันทิป จะมาเจอกับตัวเองได้ยังไง ไม่เอา ยังไม่เชื่อ
…
(ตัดภาพไป)
…
แคนเซิลจริงๆว่ะ เอาไงดี
กะเหรี่ยงไทยในดินแดนแห่งเสรีภาพ
ที่ทักษะในการพูดและฟังอังกฤษขั้นแย่
กับการบินข้ามน้ำข้ามทะเลมาครั้งแรกในชีวิต
เพื่อได้รับประสบการณ์อันน่าตื่นเต้นเช่นนี้
…
..
.
แล้วชีวิตเราจะเป็นยังไงต่อไป?
ไม่สิ
แล้วคืนนี้เราจะนอนไหนดี?

(2)
“มาอูระ คลีนนิ่ง ยู้ว คลีนนิ่ง กู่ด โน๊ว แว้คคุ่ม ฯลฯ”
นี่ไม่ใช่ภาษาต่างดาวหรือภาษาใหม่แห่งชาวโลกแต่อย่างใด
แต่มันคือประโยคที่ ‘ป้ามาอูระ’ ป้าที่เป็นเทรนเนอร์งาน Housekeeping ของเราชอบพูดเป็นประจำ

ป้ามาอูระเป็นคนสเปน ที่มาทำงานที่นี่ได้หลายปีแล้ว แต่ป้าดันพูดภาษาอังกฤษแทบไม่ได้เลย คือพูดได้เป็นคำ ไม่มีไวยากงไวยากรณ์อะไรทั้งนั้น คือรู้สึกว่าตัวเองขั้นโคม่าแล้วนะ เจอป้าไปนี่หนักกว่าเยอะ

แต่ป้าแกก็โคตรจะน่ารักเลย ช่วงเทรนงานเจอทิปในห้องแขกป้าก็หยิบมาแบ่งให้เรากับน้องๆในกลุ่มเดียวกัน พาเราแอบอู้บ้าง เอาขนมที่แขกทิ้งไว้ในห้องมาแบ่งให้เราบ้าง แอบไปหาที่ซ่อนรอจนเวลาเลิกงานแล้วค่อยไปตอกบัตรออกบ้าง (แพรวพราวเสียนี่กระไร)

แต่ฟังอย่างนี้อย่าคิดว่าป้าเป็นพวกขี้เกียจสันหลังยาว หรือทำงานแบบลวกๆสุ่ยๆไปวันๆนะ ป้ามาอูระเป็นผู้เข้าชิงตำแหน่ง The best housekeeper เลยเชียว (ซึ่งในเดือนสุดท้ายที่เราทำงานป้าก็ได้เป็นจริงๆ น่ารักที่สุด) และป้าก็ไม่ใช่พวกลักเล็กขโมยน้อย ที่จะมาหยิบจับของในห้องแขกเอาไปแจกจ่ายให้คนอื่นได้ตามใจชอบนะ

ทุกอย่างมันก็มีเหตุและผล มีที่มาและที่ไปของมันหมดแหละเนอะ

แล้วเดี๋ยวเราก็ได้รู้เอง (ป้าไม่ได้กล่าวไว้)
เพราะหลังจากอาทิตย์แรกของการเทรนด์งานสิ้นสุดลง
เราก็เริ่มเห็นเค้าลางชะตากรรมของตัวเองที่ต้องเผชิญไปอีก 2 เดือนกว่าแล้วล่ะ

…