เมื่อก่อน ฉันชอบมองรูปถ่ายมากมายตามร้านขายโปสการ์ด

บางรูปสวย บางรูปสะดุดตาหน้ามอง บางรูปต้องซื้อเก็บไว้

แต่บางรูปก็แบบ... ถ่ายอะไรมา!!??

เฮ้อออ ก็เคยเข้าใจแหละว่าความชอบของคนเรามันต่างกัน

ภาพถ่ายที่เรามองว่าไม่สวย อาจจะมีคนที่อยากซื้อเก็บไว้ก็ได้มั้ง

เมื่อก่อน ฉันไม่ชอบถูกถ่ายรูป อายเลนส์กล้อง รวมไปถึงอายคนกดชัตเตอร์

มันทำตัวไม่ถูกเลยจริงๆ เวลามองกล้องนานๆ ต้องโพสต์ท่าไหน ยิ้มดีมั้ย

โอ้ย ยากอ่ะ ทำไม่เป็น คนที่เป็นแบบฉันจะเข้าใจ55555

ทำให้ฉันแทบจะไม่มีรูปของตัวเองเลย 

พอโตขึ้น เริ่มอยากจะมีภาพถ่ายตัวเองบ้าง 

จนได้มาเจอกับเขาคนนี้ คนที่ตอนแรกก็ไม่คิดหรอกว่าจะเข้าใจกันได้ขนาดนี้

คนที่เขาต้องการถ่ายภาพใครสักคน คนที่เขามาเติมเต็มส่วนที่เราต้องการได้ลงตัวพอดี

ภาพถ่ายที่ฉันไม่เคยคิดว่า จะมีใครถ่ายได้สวยและถูกใจขนาดนี้

วันนี้ เข้าใจแล้วว่า บางรูปที่เรามองว่าไม่สวย 

จริงๆแล้วมันอาจจะมีความรู้สึกบางอย่างซ่อนอยู่ในภาพก็เป็นได้

เหมือนภาพของเรา

ขอบคุณสำหรับรูปภาพสวยๆ ที่เธอถ่ายให้ 

ขอบคุณสำหรับการเดินทางของเราสองคน

ขอบคุณอะไรหลายๆอย่างที่เธอเข้ามาเติมเต็ม

ขอบคุณเธอ ที่เลือกเราเป็นนางแบบในภาพถ่ายนี้ 

เราคงไม่มีวันลืมมันได้เลย 

"เธอจะลืมมันมั้ย"

แม้วันนี้หรือวันข้างหน้า เราจะยังมีกันหรือไม่มีก็ตาม 

อยากให้รู้ว่า ภาพถ่ายของเราจะยังคงสวยงามเสมอในหัวใจ