ฉันไม่อยากจะเป็นคนที่รู้ดี

เพราะคนที่รู้ดีก็จะรู้ดีนั่นแหล่ะ แล้วเค้าก็จะไม่รู้อย่างอื่นที่เขาคิดว่าไม่ดี เกินไปกว่าความจำเป็น เกินไปกว่าสิ่งดี ๆ ที่เขารู้อย่างดีอยู่แล้ว

มันไม่เกิดการเรียนรู้

บางครั้งคนเราก็ยึดมั่นถือมั่นอะไรขึ้นมาเป็นตัวเป็นตนมากนะ สังคมเติมเข้ามา จิตใจเราเติมเข้ามา ขมวดไปขมวดมากลายเป็นตัวตน กลายเป็นอัตตา

เมื่อเช้าดู Ted talk เขาพูดเรื่อง Stereotype ว่าด้วยสังคมที่ปรุงแต่งเสริมสร้างให้คนเป็นอย่างนั้นอย่างนี้เพียงเพราะคุณลักษณะบางประการของเขา

อย่างตอนที่ฉันตัดผมสั้น ก็มีแต่คนถามว่าเลิกกับแฟนมาเหรอ ทั้ง ๆ ที่ความจริงฉันแค่ทนอากาศช่วงสงกรานต์ไม่ไหว พอตัดแล้วก็รู้สึกสบายดีก็เลยไม่ยอมไว้อีกเลย ราวกับว่าผู้หญิงที่ตัดผมสั้นทุกคนต้องเคยมีแฟนและความสัมพันธ์จบลงไม่ดีอย่างนั้นแหล่ะ

การ Stereotype มันเกิดขึ้นเพราะอัตตาในตัวคนเรานี่แหล่ะ ยึดมั่นกันไปว่าฉันเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ พอยึดถือตัวตนของตนเองก็ไปเหมารวมว่าคนอื่น ๆ จะต้องเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ตามไปด้วย

ความจริงแล้วไม่จำเป็นเสมอไป คนที่เขาหลุดพ้นทางธรรมแล้วเขาไม่มีตัวตนในระดับจิตวิญญาณ กล่าวคือเขาแค่สวมร่างเพื่อใช้ชีวิตเฉย ๆ แต่จิตเขาจะนิ่งใสเหมือนไม่มีอะไร

เรื่องจิตวิญญาณเป็นเรื่องที่ลึกซึ้ง และฉันก็กำลังศึกษาอยู่ ฉันรู้สึกว่าการที่เราลองตั้งใจมองดูจิตของตัวเองไม่ว่าจะทำอะไรนั้นช่วยให้เราทำสิ่งต่าง ๆ ได้ดีขึ้น

อย่างเวลาที่ฉันเล่นเกมไม่ผ่าน ก็จะมีความโมโหฮึดฮัดขึ้นมา ฮึ่ย ๆ แต่พอเรารู้ตัวว่า เอ๊ะ ฉันเริ่มโมโหแล้วนะ ความโมโหนั้นก็จะหายไป

นี่คือการฝึกสติแบบหนึ่งใช่ไหม หลักธรรมง่าย ๆ สามประการที่เคยเรียนสมัยม.ต้นบอกว่า ทำความดี ละเว้นความชั่ว ทำจิตใจให้ผ่องใส การที่เราคอยมองใจตัวเองไม่ให้มันแกว่งไปแกว่งมามากเกินไปนี่คือการทำจิตใจให้ผ่องใสหรือเปล่า?

วันนี้มีโอกาสได้ดูไอดอลวงใหม่ของเมืองไทยที่เป็นสาขามาจากวงไอดอลของญี่ปุ่น BNK48 ดูน้อง ๆ เขาเต้นแล้วก็รู้สึกว่า โอ้ เป็นอย่างนี้นี่เอง

ฉันเห็นความน่ารักสดใสของเด็ก ๆ แล้วก็ตระหนักว่าสิ่งที่เขาขายคือความน่ารัก ความสดใส และความหวังความฝันของเด็กวัยรุ่น

มันเป็นช่วงเวลาในชีวิตที่มาแล้วผ่านไปอย่างรวดเร็ว ผู้ใหญ่หลาย ๆ คนอาจจะข้ามผ่านช่วงวัยรุ่นที่มืดมน พอได้เห็นแสงสว่างจากไอดอลน้อย ๆ เหล่านี้แล้วคงรู้สึกเหมือนได้รับน้ำทิพย์

นั่นอาจจะเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงไม่อนุญาติให้ไอดอลมีแฟน (กฏของ ไอดอลวงแม่นะ น่าจะเอามาใช้กับวงน้องที่เมืองไทยด้วย) เพราะถ้ามีแฟนความสดใสนั้นจะมีมลทิล

อันที่จริงสิ่งที่ฉันมองเด็ก ๆ ไอดอลพวกนี้ก็ถือเป็น Stereotype หรือเปล่า ไอดอลทุกคนต้องสดใสนำพาโลกสวยงามเหรอ? ความจริงแล้วภายในพวกเธอเศร้ากันอยู่หรือเปล่า เครียดกันอยู่หรือเปล่า?

ไม่อยากตัดสินคนอื่น ไม่อยากเป็นคนที่รู้ดี

เพราะความจริงแล้วเราไม่ได้รู้อะไรเลย