รีวิวเว้ย (78) ใคร ๆ ก็อยากเป็นนักเขียนกันทั้งนั้น คำถามคือ การจะเป็นนักเขียนที่ดีได้มันควรเริ่มต้นจากตรงไหน (?) และเราจะรู้ได้ยังไงว่างานที่เราเขียนออกมามันดีจริง ๆ (?) มีคนชื่นชม ชื่นชอบ อยากที่จะอ่านมัน (?) คำตอบของคำถามคือ ไม่รู้ (!)

หนังสือ : นักอยากเขียน
โดย : ศุ บุญเลี้ยง
จำนวน : 168 หน้า
ราคา : 200 บาท

          หลายคนมีความฝัน แต่หลายครั้งเรามักปล่อยให้มันเป็นแค่ฝัน ที่ลอยตัวอยู่เหมือนฟองลูกโป่งที่ได้จากน้ำสบู่ เมื่อมันตกกระทบแสนอันสวยงาม ไม่นานนักมันก็แตกโพะและสูญสลายไป จะมีสักกี่คนกันที่ฝันและกล้าตามมันจนสำเร็จเป็นชิ้นเป็นอัน เป็นผลิตภัฑณ์จากความฝันอันงดงาม

          ตอนเด็ก ๆ เคยมีความฝันกันรึเปล่าครับ (?) จนถึงตอนนี้ผมก็เชื่อว่าทุก ๆ คนยังมีความฝันในตัวเองทั้งนั้นแหละ อยู่ที่ว่าเราจะกล้าออกไปทำมันรึเปล่า (?) อย่างผมเองก็มีความฝัน ฝันที่ว่าวันนึงอยากจะเป็นนักเขียนให้ได้ ซึ่งก็ไม่รู้จะไปเริ่มต้นมันที่ตรงไหน ตอนนี้เลยเริ่มจากตรงนี้แหละ ในฐานะของ "นักอยากเขียน"

          เมื่อไม่นานมานี้ ผมมีโอกาสได้พบกันหนังสือชื่อเรื่องว่า "นักอยากเขียน" ซึ่งก็แปลกดีที่ชื่อเรื่องกับความรู่สึกของผมกับหนังสือมันดันตรงกันพอดี

          แน่นอน "นักอยากเขียน" เป็นหนังสือของนักเขียนที่เจนปากกาและหน้ากระดาษของประเทษไทยคนหนึ่ง นั่นคือ พี่จุ้ย ศุ บุญเลี้ยง หลายคนอาจจะรู้จักพี่จุ้ยในฐานะของนักร้อง แต่อีกบทบาทหนึ่งที่เด่นชัดไม่แพ้กันคือบทบาท "นักเขียน"

          "นักอยากเขียน" เริ่มต้นเรื่องด้วยการตามความฝันของพี่จุ้ย ว่าทำอย่างไรถึงจะเป็นนักเขียนได้ ในหนังสือเล่มนี้ได้ให้คำตอบเอาไว้อย่าลชัดเจนตั้งแต่ชื่อเล่ม การที่เราจะเป็นนักเขียนได้เราก็ควรเริ่มจากการเป็น "นักอยากเขียน" ซะก่อน

          เพราะมันไม่มีใครที่เกิดมาแล้วเขียนหยังสือจนติดอันดับหนังสือขายดีได้ในทันที ทุกคนล้วนเริ่มต้นจากการเขียนอะไรเล็ก ๆ น้อย ๆ เสียก่อน บางครั้งมันเริ่มต้นจากการเป็น "นักอยากอ่าน" พัฒนาไปสู่ "นักอ่าน" และค่อย ๆ เปลี่ยนแปลงไปเป็น "นักอยากเขียน" และปิดท้ายด้วยสถานะของ "นักเขียน"

          แต่วงจรนี่ก็ใช่ว่าจะใช้ได้กับทุกคน เพราะบางคนก็เป็น "นักอ่านที่ดี" แต่ไม่กล้าเริ่มต้นที่จะเขียน ด้วยเหตุนี้ "นักอยากเขียน" ของพี่จุ้ย จึงพร่ำบอกกับเราในทุก ๆ หน้าที่เปิดผ่านไป ว่าถ้าอยากเป็น "นักเขียน" ก็ต้องเริ่มจาก "นักอยากเขียน" นั่นคือจงนั่งลง แล้ว เขียน เขียน เขียน เขียนไปจนกว่าเราจะพบแนวทางของตัวเอง หรือเขียนไปจนกว่าเราจะหมดแรงที่จะเขียน

          ....."นักเขียนยิ่งเขียนมากยิ่งอายุมากขึ้นจะยิ่งเก่งมากขึ้น แต่นักร้องยิ่งร้องมากยิ่งแก่มากเสียงมีแต่จะหายเพราะกำลังในการร้องจะค่อย ๆ ลดน้อยถอยลง".....

          ถ้าคิดจะเริ่มต้นทำอะไร ต้องเริ่มต้นที่ "นักอยาก" และลงมือทำมันจริง ๆ ไม่ใช่แค่ "อยาก" อยู่นั่นแหละแต่ "ไม่ยอมทำ"