รู้สึกว่าตัวเองไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน

นี่ก็ผ่านมาอาทิตย์หนึ่งแล้ว นึกว่าความรู้สึกนี้จะหมดไป แต่เปล่าเลย...มันยังอยู่

มันยังมีภาพเขาลอยฟุ้งในหัวตลอดเวลา

เคยคิดเข้าข้างตัวเองในวันแรกที่คิดว่าที่เขามองเรา เข้ามาคุยกับเรา หรือแม้แต่ส่งข้อความทักมาหาเรา แปลว่าเขาชอบเรา

.. แต่เปล่าเลย ทั้งหมดนั้นคือการสร้างมนุษย์สัมพันธ์ในแบบพี่-น้อง

แต่เรากลับคิดเลยเถิด คิดไปไกลมาก....

จนตอนนี้ก็เลยมานั่งเศร้าใจภายหลัง

แต่ลองมาคิดๆดู การที่เรารู้ตัวเองว่าเราชอบเขา มันก็ไม่ได้ผิดอะไรนี่นา

อีกอย่างเขาก็ไม่รู้ด้วย

และแน่นอนว่าเขาจะไม่รู้ไปตลอด ..

ก็ขอเก็บในส่วนดีๆที่ครั้งหนึ่งเราเคยได้พูดคุย ทักทาย ยิ้ม หัวเราะ ด้วยกัน

แม้ว่าพี่จะมีคนมาชอบมาก แน่นอนอยู่แล้ว เพราะพี่เป็นคนดีและตลก

ถึงแม้ว่าจะไม่มีหวังอะไร แต่ก็ขอมองในระยะไกลๆแบบนี้ไปตลอดนะ.