การได้นั่งรถเมล์ (ไม่ปรับอากาศ) เป็นอะไรที่ชิวดีจริงๆ แม้ว่าเวลาล่วงเลยมาถึงทุ่มกว่าแล้ว ไหนจะต้องผจญกับรถติดในเขตบางเขน ฉันอยู่บนรถเมล์สีชมพู สาย 39 ที่กำลังขับเคลื่อนไปข้างหน้าอย่างเอื่อยๆ ในที่สุดฉันก็ได้นั่งเมื่อมีคนลงจากรถ ในตอนนั้น .. ฉันสัมผัสได้ถึงความผ่อนคลายและเย็นสบายจากสายลมที่ปะทะเข้าสู่ใบหน้า ไล่ความเมื่อยล้าเหนื่อยอ่อนให้หมดสิ้นไป และถึงแม้รถจะติดหนัก แต่การได้มองวิวสองข้างทางเรื่อยๆ เอื่อยๆ ก็เหมือนจะเป็นการทดแทนค่าเสียเวลาด้วยการมองสิ่งรอบข้างที่เราไม่เคยเห็น หรือเคยเห็นแต่ไม่เคยสังเกต ให้ชัดเจนขึ้น ทั้งได้ขบคิดมองเห็นคุณค่าของการมีชีวิตอยู่ เมื่อเห็นการใช้ชีวิตของผู้คนที่เรามองเห็นผ่านทางสายตา พร้อมกับสายลมเย็นๆที่พัดเข้ามาเป็นระยะ ทำให้อยากเก็บช่วงเวลาเหล่านี้ไว้ในความทรงจำและอยากแบ่งปันความสุขเล็กๆแบบนี้ให้ทุกคนที่เบื่อหน่ายกับรถติดได้อ่าน หากวันไหนคุณไม่รีบกลับบ้าน ไม่มีธุระไปต่อที่ไหน ลองเปลี่ยนจากการนั่งรถปรับอากาศที่เปิดแอร์เย็นสบาย มาลองนั่งรถเมล์ที่ค่าโดยสารถูกๆ พร้อมด้วยลมธรรมชาติกันดูนะคะ บางทีมันอาจช่วยให้วันธรรมดาๆวันนั้นกลายเป็นวันพิเศษขึ้นมาก็ได้ :)