หนังสือพิมพ์เกือบร้อยทั้งร้อยอยากได้ข่าวที่สดที่สุดกันทั้งนั้น ข่าวกีฬา ข่าวอาชญากรรม ข่าวการเมือง หรือแม้แต่ข่าวบันเทิงก็เช่นกัน

โนแทฮยอนกำลังทึ้งหัวตัวเองเพราะหัวหน้ากำลังสั่งงานหินให้เขา

ไม่น่าซวยเลยว่ะ

เมื่อเขาบังเอิญไปกินร้านซูซิร้านเดียวกับที่พ่อนายแบบคนดังคนหนึ่งไปกินพอดี

กับผู้ชายคนหนึ่ง

ท่าทางสนิทสนมกันเกินเพื่อนจนเขาทนไม่ได้เลยต้องแอบถามเพื่อนที่ทำงานสายเดียวกันว่านายแบบคนนั้นมีรสนิยมแบบไหน

พลิกโผตรงที่นายแบบคนนั้นมีแฟนอยู่แล้ว และเป็นผู้หญิง

ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร

สายข่าวใครๆก็รู้ว่าไฟมันลามเร็วขนาดไหน นักข่าวสายอาชญกรรมต้องมาทำสกู๊ปของฝ่ายบันเทิงเนี่ยนะ

‘ไปสัมภาษณ์มาโนแทฮยอน จี้เขาให้ได้’

ตัดภาพมาที่ตอนนี้เขาอยู่หน้าตอนโดของนายแบบที่เขาต้องไปสัมภาษณ์ลงหนังสือพิมพ์ของเขาเอง

ทำไมไม่ให้ไปที่บริษัทวะ

อ่ะนะ

สงสัยไปใครจะตอบให้

“เชิญครับ” ควอนฮยอนบินเปิดประตูให้คุณนักข่าวเข้ามาก่อนจะขอตัวไปแต่งตัวก่อน

ใส่แค่ชุดคลุมอาบน้ำก็ดูไม่ดีเท่าไหร่

บทสนทนาผ่านไปเรื่อยๆคนตัวเล็กถามนายแบบตอบ จนกระทั่งถึงเวลาที่เขาต้องถามเรื่องที่ต้องการซักที

“สองวันที่ผ่านมาคุณได้ไปที่ร้านxxxมั้ยครับ” ดวงตาของนายแบบจ้องมองเขาจนเขาไม่กล้าจะสบตาด้วยเท่าไหร่ ทำเป็นจดนั่นนี้ไป

ฮยอนบินไม่ตอบ เขากำลังรอ

“ได้ยินผมมั้-” แทบหยุดหายใจเมื่ออีกคนเข้ามาใกล้เขามากกว่าเดิม จากโซฟาคนละตัว ตอนนี้พวกเขากำลังนั่งโซฟาตัวเดียวกัน

“คุณแทฮยอนไม่สบตาผมเลย” แววตาหมาน้อยที่เขามักจะใช้ได้ผลเสมอถูกนำมาใช้อีกครั้ง

อย่างที่บอกว่าได้ผลเสมอ

“อ่าครับ” เผลอกลืนน้ำลาย เขาไม่ได้อึดอัดแต่ไม่รู้เพราะอะไรบรรยายกาศตอนนี้มันชวนให้รู้สึกแปลกๆไม่น้อย

ร้อนแปลกๆแหะ

“ไปครับ ไปกับเพื่อน”

“เพื่อนคุณสนิทกันมากสินะครับ”

“ทำไมหรอครับคุณเห็นผมหรอ” มือที่จดอยู่ชะงักเล็กน้อยก่อนจะหันมาสบตากัวคนที่จ้องมองเขาอยู่แล้ว มือใหญ่กว่าลูบไล้ตามใบหน้าของนักข่าวอย่างถือวิสาสะ

“ผมจะบอกอะไรให้แต่เก็บเป็นความลับได้มั้ยครับ” ดวงตาคู่นี้มีสเน่ห์จนยากที่จะปฏิเสธว่ามันน่ามองไปนานๆ

ไม่รู้ตัวว่าอีกคนเข้ามาใกล้มากแค่ไหน

ไม่รู้ตัวว่าเผลอจูบกลับอีกคนตั้งแต่เมื่อไหร่

ไม่รู้ตัวเลย

ฮยอนบินส่งข้อความไปหาคนที่น่าขอบคุณมากที่สุดในเวลานี้อย่างเจ้าของบริษัทหนังสือพิมพ์แห่งหนึ่ง

‘thanks bro;)’ เพียงไม่นานข้อความก็ถูกตอบรับทันที

‘เออ ห้ามบอกว่ากูล่อไปนะ ไม่งั้นกูตาย’