ไม่นานมานี้ กระแสอ่านหนังสือ #จินยองอ่าน เกิดเป็นปรากฏการณ์ใหม่ในวงการหนังสือ ช่วยกระตุ้นให้งานหนังสือที่เงียบเหงากลับคึกคักขึ้นมาได้ด้วยพลังติ่ง นับเป็นสิ่งดีๆอีกเรื่องที่แสดงให้เห็นว่าการเป็นติ่งเกาหลีไม่ได้ไร้สาระเสมอไป 

   

      1 ในรายชื่อหนังสือที่ #จินยองอ่าน นั้นมีหนังสือเล่มหนึ่งที่ชื่อเรื่องช่างสะดุดตาสะดุดใจเหลือเกิน

'สูญสิ้นความเป็นคน' แค่เห็นชื่อเรื่องก็ทำให้เกิดความสงสัยแล้วว่าเนื้อหาข้างในจะเป็นอย่างไร 

ทั้งนี้ทั้งนั้นขอออกตัวไว้ก่อนว่าเราไม่ค่อยได้อ่านหนังสือแนว Life Literature มากมายเท่าไหร่นัก (ชอบอ่านแนวท่องเที่ยว ประสบการณ์ชีวิตและนิยายจีนโบราณ) งานวรรณกรรมแปลอ่านบ้างเป็นประปราย แม้แต่ Harry Potter ก็ต้องสารภาพไว้ตรงนี้ว่าไม่ได้อ่าน(สักเล่ม)เลยล่ะค่ะ (แต่ในแนวเดียวกันนี้เราอ่าน Gregor The Underland Chronicles และ Erec Rex แม้จะอ่านไม่จบก็ตาม) 

  ก็คงต้องบอกว่าเพราะ #จินยองอ่าน จริงๆถึงทำให้เราลองอ่านหนังสือแนวนี้ดู ทั้งๆที่เมื่อก่อนเรามีเพื่อนที่ชอบอ่านแนวนี้อยู่ (เพื่อนเราชอบมุราคามิมาก) 

    หลังจากที่สืบเสาะหารีวิวมาอ่านคร่าวๆ ก็ตัดสินใจว่า "ฉันจะซื้อ" (ไม่ว่าด้วยเหตุผลใดๆก็ตาม) และก็สั่งหนังสือทางร้านหนังสือออนไลน์ที่จัด #จินยองอ่าน ไว้เพื่อความสะดวกของติ่งทั้งหลายด้วย 

และนี่คือการรีวิวโดยเรา...

   เริ่มต้นตัวเองกล่าวถึงว่าตนขาดคุณสมบัติความเป็นมนุษย์ ซึ่งทำให้ตัวเองไม่เข้าใจมนุษย์ ทั้งยังมีความคิดที่ลึกลับ ซับซ้อน การหลบซ่อนตัวตนที่แท้จริงไว้ข้างในนับเป็นเกราะป้องกันอย่างหนึ่งของมนุษย์ก็จริง แต่ทว่าการที่ไม่สามารถเปิดเผยตัวตนจริงๆได้แม้กระทั่งคนในครอบครัวนั้น เป็นเรื่องที่แย่พอสมควรเลยทีเดียว ตั้งแต่เกิดจนตายกลับไม่เคยมีใครเข้าใจโยซัง (โยโซคือชื่อของเขา) เลยสักนิด 

หวาดกลัวต่อทุกๆคน จึงได้แสร้งทำเป็นอีกคน ทั้งๆที่จริงๆแล้วตนมิใช่คนแบบนั้นเลยเสียด้วยซ้ำ 

   

   อ่านไปก็สงสารไป แต่ไม่ได้สงสารขนาดนั้น ชีวิตของเขาในตอนแรกอาจโรยด้วยกลีบกุหลาบก็จริง ทำอะไรก็ดีไปหมด แต่ที่เขามีชีวิตที่ตกต่ำนั้น ไม่ใช่เพราะตัวเขาเองเลือกเองหรอกหรือ เลือกที่จะคบเพื่อนแบบไหน เลือกที่จะใช้ชีวิตแบบไหน ล้วนเป็นเขาทั้งนั้นที่เลือก สุดท้ายแล้วก็เพราะความหวาดกลัวของมนุษย์ของเขามิใช่หรือ ที่ทำให้เขามีชีวิตเช่นนี้ ?

  ชีวิตนี้เขาไม่สามารถใช้ชีวิตอยู่เหมือนคนปกติธรรมดาได้ ก็เพราะตัวเขาเองไม่ใช่หรือ ? การที่เขาทำอะไรนั้นก็เพราะตัวเขาเองมีความสุขไม่ใช่หรอกเหรอ ? ถึงจะเป็นความสุขจอมปลอม แต่เขาก็ยังเลือกที่จะทำมัน การฆ่าตัวตายนั่นเพราะเขาทนต่อโลกนี้ไม่ได้แล้วไม่ใช่หรือจึงคิดจะทำอย่างนั้น ?

  เพราะชีวิตที่กดดัน ชีวิตที่หวาดกลัว ถึงเลือกที่ฆ่าตัวตายก็ไม่แปลกนัก แต่สิ่งที่ทำให้สงสารเขาที่สุดก็คือการฆ่าตัวตายครั้งแรกที่ถือเป็นจุดเริ่มต้นของความเลวร้ายทั้งหมดนั่นเอง 

  อ่านแล้วไม่อาจจะอินกับมันได้จริงๆ อาจเพราะด้วยทัศนคติที่ไม่ตรงกัน ชีวิตเราจะว่าดีก็ไม่อาจจะดีได้ เลวร้ายก็ไม่ถึงขั้นนั้น เราก็มีความหวาดกลัวต่อจิตใจมนุษย์เหมือนกัน แน่นอนว่าไม่เลวร้ายถึงขนาดโยจัง แต่ก็ไม่เคยมีความคิดหม่นหมองถึงขนาดนั้น คนเรามีสิ่งที่ทำให้มีชิวิตอยู่ 

 คำว่าคุณสมบัติความเป็นมนุษย์นั้นที่แท้จริงแล้วคืออะไร แล้วจะต้องขาดอะไร ถึงจะสามารถพูดได้ว่าเสียคุณสมบัติของความเป็นนุษย์ 

 สุดท้ายแล้ว ไม่ใช่เราเองหรอกหรือ ที่ทำให้เรื่องราวทั้งหมดนั้นเกิดขึ้นมาเอง ?