……….

วันงานแฟชั่นโชว์เครื่องประดับเพชร…

พิชชากำลังแต่งหน้า แต่งตัวเพื่อไปงานแฟชั่นโชว์เครื่องประดับเพชร เธอเลือกสวมชุดราตรียาวสายเดี่ยวโทนสีครีม กระโปรงผ่าข้างสูงอวดเรียวขาสวยๆ ดูเซ็กซี่ ใส่กับรองเท้าส้นสูงเปลือยเท้า ทรงผมบันต่ำแสกกลาง ใส่ต่างหูยาว พอแต่งตัวเสร็จ เธอเดินมาส่องกระจกบานใหญ่ หมุนตัวไปมาเพื่อสำรวจความเรียบร้อยก่อนจะหยิบกระเป๋าถือใบเล็กสีครีม แล้วจึงเดินออกมาจากห้องนอน ลงไปข้างล่างและเดินตรงไปขึ้นรถตู้ที่มีคนขับรถยืนรออยู่

หลังจากนั้นขับรถออกไปแล้วมุ่งตรงไปที่โรงแรมSkyhigh

…

โรงแรม Skyhigh…

ถึงจุดมุ่งหมายแล้ว คนขับรถเลื่อนประตูรถตู้ พิชชาก้าวลงมาจากรถและเดินเข้าไปในโรงแรม
เธอเดินตรงไปที่ลิฟต์แล้วกดปุ่มขึ้น

ติ๊ง ! เสียงเตือนลิฟต์ดัง ประตูลิฟต์เปิดออกเธอก็เดินเข้ามาในลิฟต์กดปุ่มไปที่ชั้นยี่สิบและกดปุ่มปิดลิฟต์

…

ติ๊ง ! เสียงเตือนลิฟต์ดังอีกครั้งประตูลิฟต์ก็เปิดออก พิชชาเดินออกมาจากลิฟต์และเดินเข้าไปในห้องบอลรูม 

เมธาวินยืนคุยอยู่กับแขกในงาน แต่กระนั้นพอเห็นพิชชาเดินเข้ามาในงานก็ถึงกับมองเธอไม่ละสายตา 

พิชชาเห็นเมธาวินมองมาที่เธอเลยเดินเข้าไปทักทาย

“สวัสดีค่ะคุณวิน”

“สวัสดีครับคุณพิชชา วันนี้คุณสวยมากเลยนะครับ”

เธอตรวจดูตัวเองก่อนจะตอบกลับไป “ขอบคุณค่ะ” พิชชาเปิดกระเป๋าใบเล็กสีครีมและหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดูเวลาก่อนเอ่ยพูด “ฉันขอตัวไปหลังเวทีก่อนนะคะ”

“เชิญครับ”

พิชชาอมยิ้มและเดินเข้าไปด้านหลังเวทีที่มีห้องแต่งตัวของนางแบบ พอเธอเดินเข้ามาก็เจอเอบีและมอลลี่กำลังจัดชุดให้เข้ารูปกับนางแบบ

“สวัสดีค่ะ ขอโทษที่มาสายนะคะ”

“ไม่เป็นไรค่ะ” มอลลี่พูดไปพร้อมกับทำงานไปด้วย

“แล้วพี่เฟิร์นไปไหนล่ะค่ะ”

พิชชาถามยังไม่ขาดคำใบเฟิร์นก็โผล่มาพร้อมกล่องเครื่องประดับในมือ

“มาแล้วค่ะ พี่ไปเอาเครื่องประดับมา”

พิชชาวางกระเป๋าที่ถืออยู่ลงบนโต๊ะแต่งหน้าและเปิดกล่องชุดเครื่องประดับ พอชุดีราตรีเรียบร้อยแล้ว เธอก็หยิบสร้อยคอ Blue Diamond มาใส่คอขาวๆ ของนางแบบพร้อมกับต่างหูเพชร ทรงยาวเล็กน้อย 

อีกไม่กี่นาทีงานจะเริ่มแล้ว ทีมงานบอกให้นางแบบทุกคนไปสแตนบายที่หลังเวที เอบีและมอลลี่ยกหางกระโปรงแล้วพานางแบบเดินไปหลังเวที

ใบเฟิร์นเสนอให้พิชชาออกไปนั่งดูข้างนอก ส่วนทางนี้พวกเธอจะจัดการเอง พิชชาออกไปตามคำแนะนำแล้วเธอก็มาหาที่นั่งเพื่อดูแฟชั่นโชว์เครื่องประดับเพชรในค่ำคืนนี้

เมธาวินเห็นพิชชายืนชะเง้อหาที่นั่ง เขาก็เลยเดินเข้าไปชวนเธอมานั่งด้วยกัน

…

เธอและเขาก็มานั่งอยู่ข้างหน้าเวทีด้านในสุด สักพักพิธีกรก็ขึ้นมากล่าวเปิดงาน ทุกคนมองไปบนเวที พิธีกรกำลังพูดเปิดงานอย่างเป็นทางการอยู่หลังโพเดียม

“สวัสดี…แขกผู้มีเกียรติทุกท่านขอเชิญรับชมแฟชั่นโชว์เครื่องประดับเพฃรได้ ณ บัดนี้”

บนเวทีงานแฟชั่นโชว์เครื่องประดับเพชร มีเหล่าดารานางแบบมืออาชีพกำลังเดินแบบแฟชั่นโชว์เครื่องประดับเพชร อัญมณีสีสันสวยงาม ไม่ว่าจะเป็นแหวน สร้อยคอ หรือสร้อยข้อมือล้วนสวยๆงามๆทั้งนั้น ดึงดูดเหล่า ไฮโซ เซเลบทั้งหลายที่อยากจะได้ไปครอบครอง

เมื่อการเดินแบบแฟชั่นโชว์ถึงช่วงไฮไลท์สำหรับชุดฟินาเล่ แสงไฟสปอร์ตไลท์สาดส่องไปที่เรือนร่างผอมเพียว ใบหน้าและแววตาสวยคมเป็นเอกลักษณ์ ริมฝีอวบอิ่มสีแดง ชุดราตรีเกาะอกยาวสีน้ำเงินรัดรูป พร้อมชายกระโปรงยาวแบบเรียบๆ บนลำคอเนียนขาวมีเครื่องประดับเพชรอัญมณีสีน้ำเงินเม็ดงามชุดสุดท้าย ท่วงท่าการเดินที่งดงาม ดึงดูดสายตาผู้ชมทุกคู่ให้มองตรงมาที่เธอเพียงคนเดียว

แชะ ! แชะ ! เสียงรัวชัตเตอร์ของช่างภาพและนักข่าว

ซาบีน่า ออสติน เธอคือคนที่สวมชุดฟินาเล่ เธอเดินไปมาและยืนโพสต์ท่าส่งยิ้มหวานให้กับแขกผู้ชม ช่างภาพและนักข่าวทั้งหลายที่มาร่วมงาน ก่อนที่เธอจะหมุนตัวเดินกลับเข้าไปหลังเวที

แขกผู้ชมต่างก็ปรบมือให้กับโชว์นี้ หลังจากนั้นก็เดินออกมาโชว์รวมกลุ่มและพิธีกรเรียกชื่อคุณหญิงดวงมณีขึ้นมาบนเวทีเพื่อจะกล่าวปิดงานในคืนนี้

“ก่อนอื่นฉันต้องขอขอบคุณแขกผู้มีเกียรติทุกท่านที่มาร่วมงานแฟชั่นโชว์เครื่องประดับเพชรในค่ำคืนนี้ ขอจบงานแต่เพียงเท่านี้ค่ะ ขอบคุณค่ะ”

แล้วแขกทั้งหมดในงานแฟชั่นโชว์นี้ก็ร่วมใจกันปรบมือให้คุณหญิงดวงมณี

…

พิชชาลุกขึ้นเดินมาหาคุณหญิงทั้งสองคน เมธาวินก็ลุกขึ้นเดินตามมา

“คุณหญิงดวงมณี คุณหญิงโสภิษนภา ยินดีด้วยนะคะที่งานวันนี้ผ่านไปได้ด้วยดี”

“ฉันก็ต้องขอบคุณ คุณด้วยนะที่ออกแบบชุดฟินาเล่ได้เข้ากับเครื่องประดับ Blue Diamond ได้สวยงามมาก” คุณหญิงดวงมณีเอ่ยชมจนเธอยิ้มน้อยยิ้มใหญ่

“ใช่ค่ะ...หากมีโอกาสพวกเราคงจะได้ร่วมงานกันอีกนะ คุณพิชชา” คุณหญิงโสภิษนภาพูดด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล

“ขอบคุณคุณหญิงทั้งสองด้วยนะคะ ที่ไว้วางใจฉันและทีมงานห้องเสื้อพิขชี่” เธอยกมือไหว้ขอบคุณคุณหญิงทั้งสองก่อนจะขอลากลับ

…

พิชชา ใบเฟิร์น เอบีและมอลลี่กำลังยืนรอลิฟต์อยู่ เมธาวินกำลังเดินออกมาจากงาน เขาเห็นพิชชาและทีมงานของเธอกำลังยืนรอลิฟต์ เขาก็เลยเดินเข้าไปคุยกับเธอ

“พวกคุณจะกลับแล้วหรือครับ”

“ใช่ค่ะ แล้วคุณล่ะค่ะ”

“อ๋อ ! ยังหรอกครับ ผมต้องรอคุณย่าก่อน”

ติ๊ง ! เสียงเตือนลิฟต์ดังขึ้น

“ฉันขอตัวก่อนนะคะ”

“ครับ”

ใบเฟิร์น เอบีและมอลลี่ เดินเข้าลิฟต์ไปก่อน แล้วพิชชาตามเข้ามาที่หลัง เมธาวินยืนมองสบตากับพิชชาและส่งยิ้มให้กัน ในขณะที่ประตูลิฟต์ก็เลื่อนปิดลงช้าๆ

เมธาวินควักโทรศัพท์มือถือออกมาจากเสื้อสูท แล้วเปิดภาพของพิชชาพลางคิดอะไรอยู่ในใจก่อนจะยิ้มออกมาสักพักบอดี้การ์ดเดินออกมาหา

“ผมไม่เคยเห็นคุณวินยิ้มแบบนี้ให้กับผู้หญิงคนไหนเลยนะครับ”

“แต่สำหรับคุณพิชชา เขาคือผู้หญิงที่ฉันต้องการ”

เมธาวินก้มไปมองโทรศัพท์มือถือที่กำลังเปิดรูปของพิชชาค้างเอาไว้แล้วยิ้มมุมปากเล็กน้อย

……….

นิยายเรื่องนี้สร้างเพื่อความบันเทิง ตัวละคร พฤติกรรมและเหตุการณ์ในนิยาย เป็นเหตุการณ์สมมุติ

ปล. นักเขียนอาจจะเขียนผิดหรือเขียนไม่รู้เรื่องบ้าง ก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วย ......แล้วถ้าจะให้มีอรรถรสมากขึ้นก็ต้องอ่านและใช้จินตนาการไปด้วยนะคะคุณผู้อ่าน