สิงหา กันยา ตุลา พฤศจิกา ธันวา มกรา กุมภา มีนา เมษา

เราเลิกกันตอนสิ้นเดือนสิงหา 

งั้นก็เจ็ดเดือนแล้ว 

เราเลิกกันมาเจ็ดเดือนแล้ว

ไม่ชอบเลยที่เวลาผ่านไปไว ไม่ชอบที่รู้ตัวอีกทีเราก็เลิกกันมาเจ็ดเดือนแล้ว

ยิ่งไม่ชอบเข้าไปใหญ่ที่เวลาผ่านมานานขนาดนี้แล้วก็ยังคิดถึง

ไม่น่าทักไปเลย

น่าจะเชื่อที่คนบอกว่าการจะเยียวยาได้ต้องห้ามไปสะกิดแผลบ่อย

นี่เล่นสะกิดทุกวันเลย คงจะหายดีหรอกนะ

แต่ตั้งเจ็ดเดือนแล้ว ยังไม่ลืมเลย ถือว่าปกติมั้ยเนี่ย

โอเค อย่างน้อยวันนี้ก็ขุดตัวเองออกไปข้างนอกได้ แต่งหน้าแล้วรู้สึกดีกับตัวเองขึ้นมาหน่อย

แต่สุดท้ายก็ไปนั่งร้องไห้คนเดียวอยู่ในร้านคาราโอเกะ บ้าไปแล้วแน่ ๆ

กลับมาถึงห้องก็ไม่อยากทำอะไรแล้ว 

ไม่อยากอาบน้ำเลยวันนี้

ยอมนอนที่พื้นก็ได้

หรือควรซักผ้าดี ไม่ได้ซักมาหลายวันแล้ว

ขยะก็เริ่มเหม็น

ไม่เอา

ไม่อยากทำอะไรเลย

หมดแรงแล้ว

ไม่ชอบเลย

ขนาดหนังที่บอกว่าอยากดูมาก ๆ เข้าโรงวันสุดท้ายแล้วยังไม่อยากไปดูเลย

ไม่อยากทำอะไรเลย

ถ้าเป็นไปได้อยากนอนแล้วก็หลับ ๆ ไปเลย

แต่เวลาตัวเหนียวจะนอนไม่หลับ

ไม่อยากอาบน้ำ เหนื่อยจัง ไม่อยากทำอะไรเลย

ชีวิตยากจัง