เราเจอกันในแอปพลิเคชั่นนึงที่ชื่อว่า "clubhouse" ครั้งแรกที่เเกเข้ามาพูดคุยกับเราตอนนั้นมีเพื่อนเราอยู่ด้วย จำได้เลยว่าเพื่อนเราโครตจะกีดกันไม่ให้เราคุยกับแก ฮ่าฮ่า คิดแล้วก็ขำ วันนั้นเราเลยอดคุยกับแกไปซะดื้อๆเลย หลังจากนั้นเราก็เจอกันอีกครั้งเราได้พูดคุย แลกเปลี่ยนไอจีกัน เรากดฟอลเเกไปก่อน แล้วแกก็กดฟอลเรา หลังจากนั้นก็มากดไลค์รูปเรา เราเลยส่งข้อความแรกไปหาแกก่อน ด้วยความอยากคุย ข้อความหลังจากนั้นที่แกส่งกลับมาทำเราประทับใจอยู่เหมือนกันนะ คุยกับแกเเล้วสนุก คุยกับแกเเล้วเราอยากต่อบทสนทนาอยู่ตลอดเวลา แกชอบรีพลายสตอรี่เรามาอยู่เรื่อยๆเลย จากนั้นเราเลยคุยกันมาเรื่อยๆจนวันนึงแกก็หายไปอีก เราจำได้ว่าตอนนั้นมีคอนเสิร์ต cat expo เเกหายไปในวันเสาร์พร้อมคอนเสิร์ต แล้วแกก็กลับมาอีกครั้งในวันพุธพร้อมข้อความ "นอนยัง" แล้วก็ได้คอลกันอีกครั้ง หลังจากนั้นแกทำให้เราติดแกมากๆ คอลกันทุกคืน ไปไหน ทำอะไร แกก็บอกเราตลอด จนเรารู้สึกสับสนในตัวเองว่าจริงๆเเล้วเราลืมเเฟนเก่าเราเเล้วจริงๆใช่มั้ย เราเลยหายไป 1 คืน พร้อมกับนอนคิดว่าจริงๆเเล้วเราคู่ควรกับแกจริงๆรึเปล่า แต่เเล้วความคิดชั่ววูบของเราก็ครอบงำทุกอย่าง เราเลยเลือกที่จะบอกกับแกว่า "แกกลับไปตั้งใจเรียนก่อนดีมั้ย" เเต่จริงๆแล้วเราแค่สับสนตัวเอง หลังจากนั้นแกก็ไปจริงๆ ไม่คิดจะอยู่เลยด้วยซ้ำ เราง้อแกจนวันนึงเราได้มาเจอกัน             

        เราเจอกันครั้งแรกที่เซนทรัลปิ่นเกล้า ครั้งแรกที่เห็นแก ใจเรามันเต้นเร็วมาก เเรงจนจะออกมาเต้นได้อยู่เเล้ว เราชอบแกมากขึ้นกว่าเดิมด้วยซ้ำ เราพาแกไปกินเเมค ตอนนั้นเราหยุดมองแกไม่ได้จริงๆ ทำอะไรก็น่ารักไปหมด เราหลงแกจนหัวปักหัวปำ หลังจากนั้นเราก็ไปเอเชียทีคด้วยกัน เราได้ยินเสียงหายใจของแก แกปวดฉี่มาก แต่ก็อั้นไว้จนนาทีสุดท้าย จนไปถึงเอเชียทีค ตอนนั้นเราอยากจะขอโทษแกแบบมากๆ ที่หาห้องน้ำให้แกไม่ได้จริงๆ แต่เราชอบเวลาแกยิ้มมากๆเลยนะ แกชอบแกล้งเรา ตอนแกอยู่กับเราสองคนแกเปลี่ยนเป็นคนละคนกับตอนที่อยู่กับเพื่อนเราเลยนะ แกน่ารัก แกแพรวพราวที่สุดไปเลย เราโครตจะพราวในตัวแกเลย เราชอบแกมากจริงๆ ในขณะที่พิมพ์อยู่เราก็ชอบแกมากขึ้นด้วยซ้ำ แต่แล้วหลังจากเจอกันเราคิดว่าจะนัดแกไป MOCA แต่เช้าวันนั้นแกก็ทักมาบอกว่า แกไม่ไปแล้ว เราเฟลมากได้แต่คิดว่า แกไม่ชอบเรารึเปล่า เลยไม่อยากไปกับเราเเล้ว วันนั้นแกก็ดูไม่ค่อยอยากคุยกับเรา แกเงียบหายไป พอตกเย็นวันถัดไปเราเลยไปร้านเหล้ากับเพื่อน เราเมามากๆเราเลยทักหาแก บอกความในใจกับเเก แกพิมพ์ประโยคนึงมา "ไม่ทิ้งไปไหนหรอก" คนที่พิมพ์ประโยคนั้นในวันนั้น วันนี้ทิ้งเราไปไหน แกหายไปไหน แกทิ้งเราไว้ตรงนี้คนเดียวแล้วสินะ 

          ความสัมพันธ์ของเราที่ไม่รู้ว่ามันเริ่มตั้งแต่ตอนไหนแล้วก็จบไปตอนไหน เราไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าที่ผ่านมาแกคิดยังไงกับความสัมพันธ์นี้ เรารู้แค่ว่าเราประทับใจในตัวแกตั้งแต่เรายังไม่เห็นหน้าแก 

เราชอบน้ำเสียง เราชอบคำพูด เราชอบนิสัย ซึ่งจริงๆเเล้วเราแทบจะไม่รู้อะไรเลย แกทิ้งให้เราตั้งคำถามกับตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่า ว่าเราทำอะไรผิดรึเปล่า เราไม่ดีตรงไหน แกไม่ชอบเราตรงไหนแกช่วยบอกเราก่อนแกจะหายไปได้มั้ย เรารอแกอยู่ตรงนี้ไง เรารอให้แกกลับมาให้คำตอบอยู่จนถึงทุกวันนี้ไง ถึงแม้แกจะไม่ได้บอกให้เรารอ เราก็จะรอ เพราะงั้นถ้าไม่เหลือใครเเล้วจริงๆ ช่วยกลับมาหาเราได้มั้ย เรารอแกอยู่ตรงนี้เสมอเลย