จีฮันซลชอบเทศกาลคริสต์มาส

โทนสีเขียวแดงของสนประดับ

แสงสว่างระยิบระยับของไฟข้างทาง

กลิ่นไออุ่นของขนมอบใหม่

รวมถึงบรรยากาศหนาวเย็นที่แฝงไปด้วยความอบอุ่น

ทุกอย่างล้วนผสมผสานกันได้ลงตัว

และทุกอย่างที่เขาบอกมานั้น

ไม่มีในประเทศไทย

อนึ่งโรงเรียนวิถีพุทธ มิใช่คริสต์ศาสนา

แต่ไฉน...ถึงมาเปิดเพลงคริสต์มาสตอนเขาสอบกันล่ะ

I hope, I will pass this test

ไม่รู้ว่าถูกหลักแกรมม่าหรือไม่แต่เขาเขียนมันลงไปในกระดาษทดเพื่อให้มันเข้ากับเพลงที่โรงเรียนเปิด

We wish you a merry christmas

We wish you a merry christmas

We wish you a merry christmas and a Happy New Years

แฮปปี้มากไหม....

รบกวนเด็กที่กำลังสอบนี่แฮปปี้มากไหม

สอบสามวิชาภายในวันเดียวนี่เขาต้องเข้มแข็งขนาดไหน

นี่ยังดีแค่สอบย่อย ถ้าพูดถึงมิดเทอมก็…

หึ

น่าหงุดหงิดที่สุด

ไม่มีอะไรดีสักอย่าง

หมายถึงคะแนนสอบเขาเนี่ยแหละที่ไม่มีดีเลยสักวิชา

อีกคะแนนเดียวผ่าน ทำไมถึงไม่ตั้งใจให้มากกว่านี้นะจีฮันซล

ช่างมันเดี๋ยวค่อยไปซ่อมทีหลัง

แต่ตอนนี้เขาต้อง....

“ไอ้ซลระวัง!!!”

อือหือ…

เขาว่าเขาก็ไม่ได้ตัวบางนะ

แต่ทำไมโดนนักกีฬาฝั่งตรงข้ามชนแล้วกลิ้งเลยวะ

เอาสกิลม้วนหน้าที่เรียนตอนมอต้นมารื้อฟื้นใหม่แล้วแทบอยากจะไปลงยิมนาสติกลีลา

หน้าไม่แหกแต่มือเข่าถลอก ไม่รู้จะดีใจหรือเสียใจแทนเลยเนี่ย

ไม่สบอารมณ์เลยสักนิด

คริสต์มาสห่าเหวอะไรเนี่ย

“แสบ แสบๆๆๆแสบโว้ย พี่มุนไอ้เหี้ย!”

อยู่ๆเอาน้ำเย็นมาราดแผล ซาดิสท์เหรอไอ้สัส

“ไม่เอาแอลกอฮอล์มาราดก็ดีแค่ไหนแล้ว”

“ยุ่ง”

“จะนั่งให้เชื้อโรคซึมซับเข้าสมองว่างั้น”

“ยุ่งว่ะ มอหกว่างเหรอไม่ไปอ่านหนังสือหรือไง”

“ก็ยุ่งแค่กับมึงคนเดียวป่ะวะ”

คิมมุนคยูนั่งลงข้างๆ

รอบตัวมีทั้งกระเป๋าของเขาและของเจ้าตัวเอง

อีกฝ่ายหยิบชุดนักเรียนขึ้นมาเหมือนรู้ว่ายังไงเขาก็ไม่ใส่ชุดกีฬากลับบ้านแน่ๆ

“ยุ่งอีกละ”

เขาปัดของในมืออีกฝ่ายทิ้ง

แน่นอนว่าเขาไม่ได้ตั้งใจ

จีฮันซลไม่อยากจะหงุดหงิดใส่คิมมุนคยู

แต่ก็เผลอทำไปแล้ว

เผลอเอาความหงุดหงิดที่สะสมมาทั้งวันมาระเบิดใส่อีกคน

อีกฝ่ายไม่ได้พูดอะไรแค่หยิบของบนพื้นขึ้นมา

และมันทำให้รู้ว่าที่หล่นลงไปไม่ได้มีแค่เสื้อนักเรียนของเขา

เสียงกรอบแกรบของห่อช็อคโกแลตทำให้ต้องชำเลืองมอง

อีกฝ่ายหยิบชิ้นช็อคโกแลตหักๆขึ้นมาจ่อปากเขาด้วยใบหน้าเรียบเฉย

ไม่พูดไม่จา จีฮันซลอ้าปากรับเหมือนเป็นปฏิกิริยาอัตโนมัติ

แก้มตุ่ยๆพองขึ้นก่อนจะเรียบลงดังเดิม

“สงบสติได้เเล้วใช่ไหม”

“อือ” เขาเอนหัวพิงไหล่อีกคนก่อนจะถูไปมาอย่างที่ชอบทำ ”...ขอโทษ”

“เหนื่อยทีไรเป็นแบบนี้ทุกที”

“ขอโทษ…”

“ก็ไม่ได้ว่าอะไร” อีกฝ่ายยิ้ม “ไปเปลี่ยนเสื้อได้แล้วจะได้ไปหาอะไรกิน”

“ขี้เกียจ” ถึงจะทำความผิดไว้แต่ใช่ว่าเขาจะต้องทำตามอีกฝ่ายสักหน่อย

“ไปเถอะ อยากเลี้ยง”

“เนื่องในโอกาส?”

“อยากหาอะไรดีๆให้แฟนในวันคริสต์มาสเหมือนคนอื่นเขาบ้างเฉยๆ ไม่มีอะไรเลยจริงๆ”

คิมมุนคยูนี่มัน…

ใครใช้ให้พูดคำนั้นออกมา

แฟนที่ไหนคิมมุนคยูคนคิดไปเอง!!!