꿈에서도 그리운 목소리는
이름 불러도 대답을 하지 않아
글썽이는 그 메아리만 돌아와
그 소리를 나 혼자서 들어

น้ำเสียงที่คะนึงหาแม้ในความฝัน
แม้จะเรียกชื่อแต่ไร้เสียงตอบ
มีเพียงน้ำตาที่คลอหน่วยสะท้อนกลับมาเท่านั้น
และมีแค่ฉันที่ฟังเสียงนั้นเพียงลำพัง

깨어질 듯이 차가워도
이번에는 결코 놓지 않을게
아득히 멀어진 그날의 두 손을

ต่อให้หนาวเหน็บราวกับจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ
แต่ครั้งนี้ฉันจะไม่ปล่อยมันไปอีกแล้ว
จะไม่ปล่อยมือในวันนั้นที่อยู่ไกลแสนไกล

끝없이 길었던 짙고 어두운 밤 사이로
조용히 사라진 니 소원을 알아
오래 기다릴게 반드시 너를 찾을게
보이지 않도록 멀어도
가자 이 새벽이 끝나는 곳으로

ฉันรับรู้ถึงความปรารถนาของเธอ
ที่จางหายไปอย่างเงียบๆในค่ำคืนอันมิดมิดที่ยาวไกลไร้จุดจบ
ฉันจะเฝ้ารอเธอไปอีกนานแสนนาน
ฉันจะต้องตามหาเธอให้เจอ
แม้จะอยู่ห่างไกลจนมองไม่เห็น
แต่ไปกันเถอะ
ไปยังที่ที่รุ่งอรุณนี้สิ้นสุดลง

어김없이 내 앞에 선 그 아이는
고개 숙여도 기어이 울지 않아
안쓰러워 손을 뻗으면 달아나
텅 빈 허공을 나 혼자 껴안아

เด็กคนนั้นที่อยู่อยู่ตรงหน้าฉัน
แม้จะก้มหน้าแต่กลับไม่ได้ร้องไห้​แต่อย่างน้อย
แต่พอฉันยื่นมือไปด้วยความสงสาร​ เขากลับหนีไป
ฉันเลยกอดความว่างเปล่านั้นเพียงลำพัง

에어질듯이 아파와도
이번에는 결코 잊지 않을게
한참을 외로이 기다린 그 말을

แม้จะเจ็บปวดจนแทบขาดใจ
แต่ครั้งนี้ฉ้นจะไม่ปล่อยมันไปอีก
จะไม่ปล่อยคำๆนั้นที่รอคอยอย่างเดียวดาย

끝없이 길었던 짙고 어두운 밤 사이로
영원히 사라진 네 소원을 알아
오래 기다릴게 반드시 너를 찾을게
보이지 않도록 멀어도
가자 이 새벽이 끝나는 곳

ฉันรับรู้ถึงความปรารถนาของเธอ
ที่จางหายไปตลอดกาลในค่ำคืนอันมิดมิดที่ยาวไกลไร้จุดจบ
ฉันจะเฝ้ารอเธอไปอีกนานแสนนาน
ฉันจะต้องตามหาเธอให้เจอ
แม้จะอยู่ห่างไกลจนมองไม่เห็น
แต่ไปกันเถอะ
ไปยังที่ที่รุ่งอรุณนี้สิ้นสุดลง

수없이 잃었던 춥고 모진 날 사이로
조용히 잊혀진 네 이름을 알아
멈추지 않을게 몇 번 이라도 외칠게
믿을 수 없도록 멀어도
가자 이 새벽이 끝나는 곳으로

ฉันรับรู้ถึงชื่อของเธอ
ที่ถูกลืมเลือนไปอย่างเงียบๆในวันที่หลงทางมานับไม่ถ้วน​ หนาวเหน็บ​และโหดร้าย
ฉันจะไม่หยุด
แม้จะต้องร้องตะโกนอีกกี่ครั้ง
แม้จะอยู่ไกลแสนไกลจนไม่อาจเชื่อ
แต่ไปกันเถอะ
ไปยังที่ที่รุ่งอรุณ​นี้สิ้นสุดลง

------------------------