เราไม่ได้ตกใจ เราเตรียมตัวและใจมาดี กลับดีใจมากกว่าที่เรารู้ทัน - เราคิดแต่ไม่ได้พูด

หลังจากที่เรารู้ตัว เราก็เริ่มไปวังหลัง ไปกินซูชิ และนั่งอ่านหนังสือที่ The Jam Factory โดยใช้ชีวิตตามปรกติ เหมือนก่อนที่จะเป็น ผู้ป่วยอย่างเป็นทางการ officially จุดพุลจุดไฟฉลองสามวันสี่คืน 

  ฉลองแบบนี้คงต้องไกลจากแอลกอฮอลเพื่อนสนิทที่เรารักไปซักพัก และคงคิดถึงเสมอมา คิดถึงฟองเบียร์นุ่มๆ กลิ่นหอมเปรี้ยวๆ ของไวน์ รสชาติอาฟเตอร์ดริ้งของวิสกี้ (After Drink) 

เมื่อกลับมาจัดการกับมื้อเย็็นเสร็จ เราก็ได้รู้จักกับเพื่อนใหม่ชื่อ สตาร์ลิน (Starin) ทันทีที่เพื่อนใหม่คนนี้ทำความรู้จักกับเรา ร่างกายเราเบาขึ้นมา เพลง What a wonderful world ของ Louis Armstrong ลอยเข้ามาเลย