เรากำลังนึกถึงว่า เขากับคนใหม่จะเป็นยังไง เรากลัวว่าเขาจะดูแลคนใหม่ดีกว่าตอนที่เขาดูแลเรา

เราคงโกรธ... ถ้าเดทแรกกับคนใหม่เขาไม่ปล่อยให้คนนั้นต้องรอเขาเป็นชั่วโมง

เราคงโกรธ... ถ้าเขาทำในสิ่งที่คนนั้นขอ ตามใจทุกอย่าง โดยไม่มีข้ออ้าง

เราคงโกรธ... ถ้าเขาไม่เคยผลักไสคนนั้น แล้วบอกว่าคนนั้นควรได้เจอคนที่ดีกว่าเขา

เราคงโกรธ... ถ้าเขาไม่ได้พูดว่าเขายังไม่พร้อมมีใคร

ยิ่งเราคิดว่าถ้าเขาทำแบบนั้น เรายิ่งรู้สึกแย่ รู้สึกว่าที่ผ่านมาความรู้สึกที่เขามีต่อเรามันไม่จริง ถ้าเขาใส่ใจเราเขาจะปล่อยให้เรารอหลายชั่วโมงตลอดที่คบกันไหมนะ ถ้าเขารักเราเขาจะอยากรักษาเราไว้ มากกว่าการไล่ให้เราไปคบกับคนอื่นตลอดเวลาที่คบกันไหม

เราเสียใจมาก

ทำไมเราถึงยังรู้สึกค้างคาอยู่อีกนะ

หรือเพราะที่สัญญากันว่าถ้าจะเลิกต้องมาเลิกกันต่อหน้า แล้วทำไม่ได้งั้นหรอ

หวังว่าคงไม่เป็นอย่างนั้น เพราะถ้าเราได้เจอเธอ เราต้องตายแน่ๆเลย แค่นี้เราก็ทนความเจ็บปวดไม่ไหวแล้ว

พาร์ทนี้เราเขียนเสร็จตอน 13.46 เราหวังว่าตอนเย็นเราจะดีขึ้น เราหวังว่าจะเป็นอย่างนั้น

 ////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

หลังจากใช้เวลาหลายชั่วโมงกว่าอาการตัวชาจะจบลง เราพยายามทำงานเพื่อลืมสิ่งที่ตัวเองคิด สิ่งที่ตัวเองรู้สึก แต่ทำไม่ได้เรายังคิดวนๆอยู่ในหัวจนน้ำตาคลอ 

แต่ด้วยนิสัยความอยากรู้อยากเห็นของตัวเอง ปลดบล็อกอีกรอบแล้วเข้าไปส่องต่อ ไปดูโปรไฟล์ของคนใหม่ ไปดูสตอรี่ไอจีเขา

ไม่รู้สึกเจ็บเหมือนตอนแรกแล้วแหะ ไม่รู้สึกตัวชาเท่าตอนนั้น แต่พอเถอะเลิกดู ยิ่งรู้มากยิ่งเจ็บมาก บล็อกเขาอีกรอบ

จริงๆไม่ใช่เรารู้สึกเจ็บน้อยลงหรอก เราแค่เริ่มชินกับความรู้สึกนี้แล้ว เราเสียใจแต่เราร้องไห้ไม่ออก มันเป็นความรู้สึกโหวงๆ มันรู้สึกไม่สบายใจ มันรู้สึกอัดอั้นแต่ระบายไม่ได้ เราเหนื่อย เราไม่อยากคิดถึงเธออีกแล้วแต่เราทำไม่ได้ เราไม่อยากให้เธอมีคนอื่นแต่เราก็เข้าไปยุ่งไม่ได้ 

เรารู้สึกแย่ที่เราทำอะไรไม่ได้สักอย่าง รู้สึกแย่ที่ห้ามตัวเองไม่ให้ปลดบล็อกเข้าไปดูไม่ได้ เราไม่อยากกลับไปรู้สึกแบบเดิมอีกแล้ว

เราไม่อยากทรมาณ